The Ultimate Fighting Championship, oftwel UFC, is een miljardenbedrijf dat zijn basis heeft in Las Vegas. Het organiseert wedstrijden in Mixed Martial Arts oftewel verschillende vechtsporten, een deel daarvan ook wederom in Las Vegas. In 2018 werden er ruim 400 van dit soort wedstrijden georganiseerd.
door
OneLuckyLady
UFC, The Ultimate Fighting Championship, is een organisatie die wedstrijden in Mixed Martial Arts organiseert om te bepalen welke vechtsport (en sporter) nu de ultieme vorm is. Elk jaar worden er verschillende evenementen gehouden, honderden vaak, waarvan de grootste in Las Vegas uitgevochten worden.
Mixed Martial Arts is eigenlijk een combinatie van verschillende vechtsporten en wordt nog wel eens verward met boksen. Dat komt misschien door het grote miljoenengevecht van McGregor tegen Floyd Mayweather, waarbij de laatste een bokser is die pas later MMA aan zijn repertoire heeft toegevoegd, vooral om tegen McGregor te kunnen vechten. MMA bestaat uit een combinatie van vechtsporten in de categorie slaan, schoppen en vastpakken, zolang de vechters maar blijven staan. Boksen kan daar een onderdeel van zijn, net als jiu-jitsu, worstelen, karate, judo, Muay Thai en sambo.
De bekendste MMA vechter van dit moment is Conor McGregor, en als je gelezen hebt hoeveel hij verdient zal het je niet verbazen dat met de grote UFC toernooien flink geld te verdienen valt. Hoe hoog is het prijzengeld in de UFC? Ik dompelde me onder in de wereld van de vechtsport om het voor je uit te zoeken.
De wedstrijden worden gehouden met een minimum aan regels, en er zijn binnen de UFC 12 gewichtsklassen waarbinnen gevochten kan worden. Door de jaren heen is het uitgegroeid tot een vechtsport waarbij de sporters verschillende disciplines combineren, en dus niet meer enkel één sport beoefenen.
De organisatie UFC is in 1993 ontstaan, en in het begin vochten sporters uit verschillende disciplines tegen elkaar om te bepalen welke vechtsport de beste was. Taglines als ‘kan een worstelaar een bokser verslaan' waren toen normaal. Ook was er destijds nog geen sprake van gewichtsklassen, dus de gevechten waren ook op basis van gewicht en lengte niet altijd even eerlijk.
In de beginjaren waren er zeer beperkte regels, al zeiden ze zelf dat er geen regels waren. Dat mondde uit in extreem heftige events, waarbij sporters meerdere gevechten in toernooivorm deden. Later kwamen de single events, oftewel de enkele gevechten, op waarbij sporters ongeschonden aan de strijd begonnen. Ook ging de politiek zich bemoeien met de gewelddadige events, wat in de latere jaren '90 leidde tot iets meer regels.
Aan het begin van dit millennium was de UFC organisatie bijna failliet, en ondanks een overnamebedrag van $2 miljard heeft het nog jaren moeten ‘vechten' om rond te komen.
Het gevecht van Tito Ortiz tegen Ken Shamrock in 2002 in het MGM Grand Arena betekende de ommekeer voor UFC. Dit gevecht verkocht bijna alle 13.000 zitplaatsen uit, en er keken 150.000 betalende televisiekijkers. Dit was het dubbele van de events in de jaren ervoor. Ook trok juist dit gevecht de aandacht van de mainstream media, en dit gaf hoop voor de toekomst van UFC.
In 2005 werkte UFC samen met Spike TV voor het programma The Ultimate Fighter, waarbij jonge vechters gevolgd worden in hun droom voor een contract bij UFC. Het programma was populair en er volgden meer programma's uit de samenwerking. In 2011 ging de UFC een nieuwe samenwerking aan met Fox, waarbij de jarenlange samenwerking met Spike TV ten einde kwam.
In de periode van samenwerking met Spike, en later met Fo,x stegen de pay-per-view kijkers per wedstrijd, in 2005 en 2006 werden 300.000 tot 400.000 kijkers behaald die betaalden voor een wedstrijd. In 2009 keken maar liefst 1,6 miljoen betaalde kijkers naar UFC 100, het 100e Championship. Cijfers stegen in de jaren erna alleen maar verder, de wedstrijd van Velasquez tegen Dos Santos in 2011 haalde een record aantal van 5,7 miljoen kijkers.
In 2012 kwam er ook een vrouwendivisie bij de UFC en in de eerdere jaren werd de UFC franchise uitgebreid naar het buitenland. Het ging weer goed met UFC, zo goed dat het in 2016 overgenomen werd door WME-IMG, voor een bedrag van ruim 4 miljard dollar. In juli 2018 werd bekend dat er een samenwerking met ESPN, de grootste sportzender van de USA, kwam.
En in mei 2019 werd gesproken over een IPO, oftewel beursgang. De omzet die opgegeven werd was 3,61 miljard dollar over 2018, wat resulteerde in een netto inkomen van 100 miljoen dollar. De ommekeer vanaf bijna failliet is dus wel gemaakt, maar de IPO werd een dag voor de livegang ingetrokken.
Wel is bekend geworden dat een groot aantal celebrities een aandeel heeft in UFC, begin dit jaar werd er voor 300 miljoen dollar dividend gereserveerd voor namen als Mark Wahlberg, Gisele Bündchen, Charlize Theron, Ben Affleck en de tenniszussen Williams.
Op dit moment zijn er 681 sporters bij de UFC aangesloten. Dit zijn 565 mannen en 116 vrouwen. Het aandeel vrouwen stijgt elk jaar weer een klein beetje. Tussen al die sporters zitten 3 Nederlanders: Germaine de Randamie, Alistair Overeem en Stefan Struve. Een jaar eerder waren dat er nog 4.
In de UFC zijn er Fight Nights, dit zijn de avonden waarop minder prominente gevechten op het programma staan. Deze worden uitgezonden door bijvoorbeeld Fox, en zitten dus niet op een betaalkanaal.
Dan zijn er de UFC gevechten, deze zijn genummerd. Het eerste gevecht, UFC 1, was in 1993. Inmiddels zijn we aangeland bij UFC 252 en verder. Door de coronacrisis zijn enkele gevechten niet doorgegaan, maar ze zijn vrij snel weer opgepakt en inmiddels wordt er weer regelmatig geknokt.
De UFC gevechten worden uitgezonden op een betaalkanaal, ESPN+ in Amerika en verder over de hele wereld, en het titelgevecht is meestal tussen twee prominente vechters. Die moeten natuurlijk de (betalende) kijkers aantrekken.
De Fight Nights vinden plaats over de hele wereld, bijvoorbeeld ook in Rotterdam. De UFC gevechten worden meestal in de USA en Canada gehouden. De grootste events vinden meestal plaats in de hometown van UFC: Las Vegas. Dat maakt Las Vegas één van de belangrijkste vechtsteden ter wereld.
Hoe meer high profile een sporter binnen de UFC is, hoe hoger het prijzengeld dat hij opstrijkt. Connor McGregor, op dit moment bijna hét gezicht van UFC en MMA, verdient over het algemeen het meeste met een gevecht.
De verdiensten vallen op te delen in twee onderdelen: een vaste vergoeding én een bonus bij winst. Daarnaast verdienen de grote vechters ook een deel van de pay-per-view opbrengsten én hebben ze als het goed is ook een paar goede commerciële (sponsor)deals gesloten. Echt prijzengeld kennen we niet in de UFC, aangezien de salarissen niet afhangen van winst of verlies, en de bonussen ook niet (verrassend genoeg).
De sporters ontvangen dus een vast salaris, en dit is afhankelijk van hoe high profile ze zijn en hoeveel gevechten ze ‘afleveren'. Het zal niemand verbazen dat Connor McGregor zowel per jaar als all-time de hoogst betaalde MMA'er is in de UFC.
In 2018 verdiende McGregor aan ‘vast' basissalaris ruim 3 miljoen dollar per jaar. In 2017 vocht hij tegen Mayweather, maar dit was buiten UFC om en hij had geen gevechten binnen de UFC dus geen vast salaris daar. Niet dat hem dat veel uitgemaakt zal hebben, hij hield naar verluid aan de ‘Money Fight' 100 miljoen dollar over. In 2016 had hij een goed UFC jaar: toen verdiende hij 7,7 miljoen dollar. Overall heeft hij ruim 12 miljoen dollar aan salaris ontvangen.
In 2019 verdiende McGregor 32 miljoen dollar aan salaris en bonussen, en 16 miljoen dollar aan sponsorgeld.
Khabib Nurmagomedov, de tegenstander van McGregor in 2018, verdiende net iets minder: ruim 2,5 miljoen in 2018. Daarna loopt het lijstje langzaam af, de nummer 9 (Cris Cyborg) kreeg in 2018 $1.080.000. De nummer 10 zit met 900 duizend dollar ruim onder het miljoen. 187 van de geregistreerde UFC vechters verdient meer dan een ton per jaar, het gemiddelde inkomen ligt op $138.000.
Van de dragers van de Championship Belts (de kampioensriem), dat waren er 15 in 2018, verdient Khabib het meeste, en Henry Cejudo met $180.000 het minste. Het gemiddelde van deze dames en heren is $783.000, dat is wel fors meer dan het algemene gemiddelde.
In bovenstaande bedragen zijn de vaste bonussen van vechtavonden opgenomen. Per avond zijn er vier bonussen toe te kennen, al zijn niet elke avond alle bonussen actief (meestal wel):
De bonussen liggen per stuk vrijwel altijd op $50.000 per stuk, al wijkt dit soms af.
Daarnaast ontvangen de meeste vechters extra bonussen die niet bekend gemaakt worden. Dit kan zijn voor een winst bijvoorbeeld. En de toppers, die het meeste publiek trekken, krijgen een niet nader te noemen deel van de opbrengst van de pay-per-view kijkers.
Ondanks dat het niet bekend is hoe hoog die bedragen exact zijn, kunnen die naar verluid behoorlijk oplopen. Zo verdiende McGregor in 2018 naast de $3 miljoen in zijn UFC 229 gevecht tegen Khabib Nurmagomedov volgens Forbes 27 miljoen dollar uit de pay-per-view inkomsten van dat gevecht. En dan heeft hij niet eens gewonnen…
Voor Khabib was het het 27ste gevecht op rij waarin hij niet verslagen werd, wat hem waarschijnlijk een mooie onderhandelingspositie gaf. Net voor UFC 242, waarin hij het in Abu Dhabi opnam tegen Poirier, sloot hij een nieuw contract met UFC, waarover hij zeer positief is. Maar details vertelt hij verder niet. Ik verwachtte dat hij in 2019 wellicht McGregor voorbij zou gaan in salaris, maar dat heeft hij niet gered.
Net als in andere sporten, leveren sponsordeals de MMA-vechters ook een mooi zakcentje op. Zo betaalt Reebok $5 miljoen per jaar aan McGregor, maar strijkt hij ook inkomsten op uit deals met o.a. Beats, Monster Energy, AB InBev, Budweiser en Burger King.
Khabib, na McGregor waarschijnlijk de meest high profile MMA-vechter binnen de UFC van dit moment, sloot na zijn gevecht tegen de Ier een sponsordeal met Gorilla (energiedrank) voor $1 miljoen. Begin 2017 werd bekend dat hij ambassadeur van Toyota is geworden, dat ambassadeurschap zal hem vast ook keiharde dollars opleveren, al dan niet in ‘natura'.
Kleinere vechters, met minder naamsbekendheid, zullen niet dit soort deals kunnen sluiten. Dat is vooral voorbehouden aan de publiekslievelingen. Tenslotte, een sponsordeal is voor de sponsor alleen interessant als het exposure oplevert. Dus als veel mensen kijken en zich willen identificeren met de sporter.
Op de grote namen als McGregor en Khabib na, moeten de vechters hard vechten voor hun geld. De heren hoeven één gevecht per jaar te doen als ze willen, en kunnen de rest van het jaar herstellen. En trainen. Of zoals McGregor deed: een uitstapje maken voor de ‘Money Fight' tegen Mayweather.
Toch zie je dat, ondanks de verdiensten, het vechten ze in het bloed zit. En dan bedoel ik niet de opstootjes waar de mannen wel eens bij betrokken zijn. Nee, dan hebben we het over het feit dat ze toch steeds weer terug de ring (of kooi) instappen. Voor weer een gevecht. Zijn het dan echt zulke haantjes die steeds moeten laten zien dat ze de beste, sterkste zijn?
Daar lijkt het in ieder geval wel op. Maar vergis je niet, deze gevechten zijn zeker niet zonder risico. MMA heeft altijd het stempel van bijna gewelddadig gehad, en hoewel de regels wel wat aangescherpt zijn, is nog steeds veel toegestaan in MMA. Meer dan in de individuele vechtsporten, waarbij het vaak gaat om de techniek. Binnen MMA lijkt het doel toch echt zoveel mogelijk fysieke schade toebrengen aan je tegenstander.
En dus vraag ik me af hoeveel je gezondheid je waard is als je dit voor je beroep wil doen. Waarom zou je je verrot willen laten slaan en schoppen? Omdat je het zo leuk vindt? Ik kan me dat niet voorstellen, maar dat ben ik.
Ik kan me alleen maar voorstellen dat je het dan voor het geld doet, maar waarom stop je dan niet als je, net als McGregor, al vele miljoenen hebt verdiend? Dat is het mysterie van de MMA en UFC denk ik dan maar. Wat dat betreft is het denk ik goed dat er geen prijzengeld toegekend wordt, en dat de salarissen en bonussen niet (alleen) afhankelijk zijn van winst in een gevecht.
