Motorsport is misschien wel één van de gevaarlijkste sporten. De TT op de Isle of Man in Groot Brittannië eist gemiddeld 2,5 leven per jaar, er zijn in de geschiedenis van de race al 255 doden te betreuren. Ook bij de editie in 2018 overleden twee racers. Maar ook op andere circuits is het niet veilig, de coureurs vliegen met hoge snelheden over de baan en ik hoef niemand uit te leggen dat een kleine stuurfout, een steentje op de weg of iets anders al kan zorgen voor een ongeluk. En dan heeft een motor toch echt maar 2 wielen en is dit dus lang niet zo veilig als een auto.
Toch kan Valentino Rossi, de bekendste coureur van de afgelopen tijd, op veel navolging rekenen. Wat ik me dan afvraag: weegt het te winnen prijzengeld een beetje op tegen de risico's? Want hoeveel is je leven waard als je dat elke keer dat je racet in de waagschaal stelt?
Met motorsport bedoelen we over het algemeen wegraces, welke gereden worden op een stratencircuit óf een speciaal aangelegd circuit, net als bij autosport. Daarnaast is dirttrack racing wel bekend, het rijden op zandbanen. Het wegracen is ontstaan in het eind van de 19e eeuw toen motorfabrikanten testritten lieten doen over zo lang mogelijke afstanden. Hier kwam een competitie uit voort, die uiteindelijk leidde tot motorraces op de weg en het circuit.
De bekendste competitie in de motorsport is de MotoGP, het wereldkampioenschap wegracen. Daaronder vallen ook de Moto2 en Moto3, en sinds kort ook de MotoE voor elektrische motoren. De MotoGP, Moto2 en Moto3 worden gereden op prototype motoren, viertakt, die niet op de weg mogen rijden. Ook dit is weer vergelijkbaar met autoracen, Formule 1 wagens mogen ook de weg niet op. Er zijn ook competities als de Superbike Championship waarbij aangepaste wegmotoren ingezet worden.
Het wereldkampioenschap wegracen, nu MotoGP, werd in 1949 voor het eerst georganiseerd door Fédération Internationale de Motocyclisme (FIM). Zij hebben nu nog steeds een controlerende functie. De commerciële rechten van de MotoGP en onderliggende klassen is nu in handen van Dorna Sports. De teams worden vertegenwoordigd door International Road Racing Teams Association (IRTA) en de constructeurs door Motorcycle Sport Manufacturers Association (MSMA). Wijzigingen in bijvoorbeeld regels moeten door alle vier de organisaties goedgekeurd worden.
In het begin waren er verschillende klassen: 125 cc, 250 cc, 350 cc, 500 cc en de zijspanklasse. In 1962 werd daar 50 cc aan toegevoegd. Er waren 6 races, allemaal in Europa: Man (UK), Zwitserland, Nederland, België, Italië en Ulster (Ierland). In de loop van de jaren verdween de 350 cc klasse, werd de 50 cc de 80 cc klasse die later opgeheven werd en verdween de klasse met zijspan. Inmiddels hebben we nog 4 klassen: MotoGP (voormalig 500 cc klasse), Moto2 (voormalig 250 cc klasse), Moto3 (voormalig 125 cc klasse) en MotoE (elektrisch, geïntroduceerd in het seizoen 2019).
In 2019 bestaat het wereldkampioenschap in de klassen MotoGP, Moto2 en Moto3 uit 19 races: Qatar, Argentinië, Amerika's, Spanje, Frankrijk, Italië, Catalonië, Assen (Nederland), Duitsland, Tsjechië, Oostenrijk, Groot-Brittannië (Silverstone), San Marino, Aragón (Spanje), Thailand, Japan, Australië, Maleisië en Valencia. De MotoE wordt allen verreden in Spanje, Frankrijk, Duitsland en San Marino. De rijders 1 t/m 15 verdienen punten voor het wereldkampioenschap. De winnaar 25, nummer 2 20 punten, nummer 3 16, nummer 4 13. Vanaf nummer 5 (15) wordt dat steeds een punt minder. Degene na 19 races met de meeste punten is de wereldkampioen wegracen in de motorsport.
De MotoGP is dus de koningsklasse, vooral vanwege het feit dat hier de snelste races worden gereden. De nu veertigjarige Rossi is de absolute koning van de motorsport, hij won in zijn carrière 115 Grand Prix races en 9 wereldtitels. En hij is nog niet klaar, ondanks zijn leeftijd en wat blessures hier en daar rijdt hij gewoon door. En niet onverdienstelijk, in 2018 werd hij nog steeds 3e op het wereldkampioenschap. Probeer dat als 40-jarige maar eens voor elkaar te krijgen in bijvoorbeeld voetbal of tennis. Of speelt het prijzengeld een rol?
Aangezien de wereldkampioenschappen motorsport die door de FIM georganiseerd worden wel de grootste en bekendste zijn, verwacht ik dat de MotoGP het meeste geld oplevert voor de coureurs, teams en constructeurs.
In 2019 rijden er in de MotoGP 22 coureurs in 11 teams. De Moto2 is met 32 coureurs en 18 teams een stukje groter en de Moto3 zit er tussenin met 29 coureurs en 16 teams. De MotoE klasse is net nieuw en telt 18 coureurs en 12 teams. In de MotoGP komen de meeste constructeurs uit: Ducati (3 teams), KTM (2 teams), Yamaha (2 teams), Honda (2 teams), Aprilia en Suzuki. Binnen de Moto2 gaat het tussen 5 constructeurs: KTM (5 teams), Kalex (10 teams), NTS, Speed Up en MV Agusta. In de Moto3 wordt de strijd tussen twee constructeurs gestreden: Honda (7 teams) en KTM (9 teams).
Maar… het best bewaarde geheim in de motorsport is het prijzengeld in de MotoGP. Dat kan twee dingen betekenen: er is geen prijzengeld óf iedereen houdt zijn mond erover. Eerlijk gezegd denk ik dat het het laatste is. Misschien om discussies zoals in bijvoorbeeld de Formule 1 te voorkomen? Van andere klassen zoals de Moto2 en Moto3 maar ook de Superbike is wel bekend wat de deelnemers krijgen. Al gaat het hier eerder om een onkostenvergoeding dan echt prijzengeld. Het onderhoud van die motoren kost namelijk geld, veel geld, en al helemaal als deze crasht. Een motor weer oplappen na een crash kan maar zo een ton of meer kosten…
Er is dus wel bekend wat het prijzengeld voor een coureur is in de lagere klassen van motorsport zoals de Moto2 en Moto3.
De winnaar van een race in zowel de Moto2 als Moto3 krijgt €1900, bij de Superbike is dat €1800. Dit loopt tot en met de nummer 4 met €200 per plek terug, dan €150 per plaats minder, vervolgens zijn de stappen €100 en nog verder €50. Vanaf nummer 15 wordt er respectievelijk €500 en €400 verdiend, en dat loopt af naar €280 en €180 voor de laatste rijders. In de nog kleinere Z'Cup krijgt de winnaar slechts €600, vanaf nummer 4 is dat nog €100 en vanaf nummer 15 niets meer.
Zoals gezegd, dit is eerder een soort onkostenvergoeding. In de MotoGP wordt er naar alle waarschijnlijkheid ook prijzengeld uitgekeerd, alleen is het dus niet bekend hoeveel. Het zou ook kunnen dat dit naar een team gaat, en dat dit vervolgens verdeeld wordt onder rijders, of dat daar de salarissen van betaald worden.
Ondanks dat we niet weten wat het prijzengeld is in de koningsklasse van de motorsport, is wel bekend hoeveel salaris de grote rijders van dit moment krijgen. En verrassend genoeg is Rossi niet meer de best betaalde coureur, al hoeven we geen medelijden met hem te hebben.
De bestbetaalde coureur van het moment is de Spanjaard Marc Marquez, die toevallig één dag na Rossi jarig is en op 17 februari 2019 25 jaar aantikt. Hij verdient met zijn contract bij team Repsol Honda $11,5 miljoen per jaar aan salaris. Rossi staat nog steeds op nummer 2 met een jaarsalaris van $10 miljoen bij team Movistar Yamaha. De top 3 wordt afgesloten door wederom een Spanjaard, Jorge Lorenzo, die in 2019 32 jaar wordt en $8 miljoen per jaar verdient bij team Ducati. Het wordt daarna snel minder met de salarissen. De nummer 10 (Johann Zarco) verdient nog ‘slechts' $2 miljoen per jaar bij team Ducati. De onderlinge verschillen, ook binnen teams, zijn dus redelijk groot.
Naast de salarissen kunnen de coureurs nog geld verdienen met sponsoring zoals bookmakers voor het wedden op deze motorsport en reclame. Helaas staat geen enkele coureur in de Forbes Athletes lijst, dus hoeveel ze hiermee binnenhalen is niet bekend. Of het salaris (deels) uit prijzengeld betaald wordt, weten we dus ook niet.
Maar ik vind persoonlijk $10 miljoen, of zelfs veel minder, weinig geld om 19 keer per jaar in een race je leven te wagen. En dan hebben we het nog niet over trainingen, kwalificaties etc waarbij ook ongelukken kunnen gebeuren.