Casino Sochi is één van de weinige casino’s die zijn overgebleven in Rusland. De druk van de regering om het gokken aan te pakken begon in 2006, toen president Vladimir Poetin beloofde de industrie uit te roeien waarvan hij het effect op de Russen vergeleek met de ‘alcoholisering' van het land.
Hij bagatelliseerde ook de impact van de sluiting van de industrie op de werkloosheid en zei dat ongeveer 1.500 voormalige casino-werkgevers in Moskou zich als werkloos hebben geregistreerd en overheidssteun hebben gekregen.
Casino's vermenigvuldigden zich in Rusland na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991, en gokautomaten verspreidden zich snel van de speelhallen naar winkels en winkelcentra. In 2008 zorgde de industrie als geheel voor 400.000 banen en een omzet van 3,6 miljard dollar.
Met grote belangstelling heb ik de uitzending van Zomergasten bekeken op NPO2, 7 augustus. Te gast was Derk Sauer, een man die ik al jaren bewonder en volg. Een beschrijving van de uitzending deelde ik op m’n Facebook groep waar ik sinds jaren probeer de mooie, rijke en interessante geschiedenis van ons land te delen met gelijkgestemden.
Derk Sauer trok na de omwenteling van 1989 naar het Oosten, vestigde zich in 1991 in Moskou. Ik in Ariusd.
Ik startte met zakendoen direct na de omwenteling, eerst in Rusland, toen Tsjechië, en tenslotte Roemenië, waar ik bedrijven stichtte in 1991.
Valkuilen en typische ervaringen stemmen sterk overeen.
Derk haalde Cosmopolitan en Playboy naar Rusland, dergelijke initiatieven ontplooide ik in Roemenië, kreeg zelfs de rechten van Universal Pictures exclusief.
Derk is 69, net als ik. Ik vestigde me ‘definitief’ in Roemenië, in 1996, Derk in Rusland.
Derk ontmoette Poetin, schudde hem de hand, ik ook.
Derk had te maken met ernstige bedreigingen, ik ook.
Derk ontmoette ‘oligarchen’ in Rusland, deed zaken in casino’s; ik idem in Roemenië.
Derk koos er voor om Rusland te verlaten en weer in Nederland te gaan leven, ik ook.
Derk vroeg zich af waarom eerst soja en dergelijke in dieren te stoppen en dan die dieren op te eten terwijl je prima proteïnerijk voedsel kunt maken van soja e.d. (Me2)
In 1989 trok het echtpaar Sauer naar Moskou om een glossy op te starten. In 1992 richtte Derk Independent Media (IM) op, met titels als The Moscow Times, de Russische Cosmopolitan en Playboy. Hij leidde jarenlang verschillende kranten en was tot 2015 directeur van multimediabedrijf RBK. Ellen startte in 2005 het tijdschrift Yoga Journal Russia. Samen hebben ze drie zoons.
Sinds begin maart woont het hele gezin weer in Nederland. Het ziet er niet naar uit dat ze ooit nog terugkeren naar hun thuisbasis Moskou. Ellen: “Het Rusland waar ik van hield, bestaat hoe dan ook niet meer. Zolang Poetin aan de macht is, ga ik er ook niet meer naar terug. Ik hoop dat we onze spullen nog eens kunnen ophalen, maar verder…“
Jullie hebben Poetin tweemaal ontmoet. Hoe ging dat?
Ellen: “Ik heb lang geleden eens een charity dinner gehad in Sint-Petersburg waar hij bij was. Ik weet nog dat mensen aan mijn tafel allemaal naar hem toegingen voor een selfie en dat ik dacht: dat ga ik écht niet doen. Je moet bedenken: de mensen met wie wij in Moskou omgingen, keken op hem neer. We vonden hem een sukkel. Jij hebt Poetin weleens de hand geschud.”
Derk: “Twee keer. Eén keer bij het koninklijk bezoek van Willem-Alexander en Máxima, en één keer bij het Economisch Forum. Dat is ‘Hallo’ en ‘Dag’ en dat was het. In die twintig jaar heb ik hem wel vaak bij forums en conferenties gezien. Ik moet zeggen: er komt wel echt iemand binnen. En die ogen. Hij kijkt dwars door je heen.”
Ellen: “Ja, de rillingen lopen je dan over de rug.”
Mijn reactie op de ontmoeting met Poetin tegen m’n reisgenoot Harm Wiersma (ja, de dammer): “Vond je dat onderdanige kleine ventje niet net een figuur uit ‘In de ban van de ring?'’’
In een tijd dat Oost-Europa nog werd overheerst door de Warchau-pact doctrine maakte ik kennis met dat deze door het Socialistische ideaal en door een foutje van Churchill en Roosevelt werden ingelijfd door de Russische ‘bevrijders’ van het nazisme.
Opgegroeid in een gezin waar onze ouders al in de 30-er jaren overtuigd waren van de droom van Marx en Engels, na de oorlog tot bezinning kwamen, maar nog altijd ‘het socialistische ideaal’ aanhingen. Thuis vaak gediscussieerd, namen als Trotski en Stalin kende ik al vanaf m’n prille jeugd.
M’n vader overleed al in 1982, plotseling en onverwacht. Met enige trots kan ik melden dat hij als gevolg van mijn invloed de laatste keer dat hij stemde de keus op VVD liet vallen. De sterkste keus om te vechten tegen het communisme, dat maar één doel had en nu heeft: expansie!
Een ontmoeting met een staartje.
Tenslotte wil ik u attenderen op het dagelijkse nieuws uit de Oekraïne, samengesteld door plaatselijke journalisten.
Have a nice day, met de groeten van André
Ik ga de plantjes water geven…