Wim van Den Haag

Dotatie Aan Franse Roulette — Franse roulette

Wim en de roulette

Mijn eerste kennismaking met Wim, ik mag hem nu gerust Wim noemen want in mijn laatste casinojaren raakten we bevriend, was in de tijd dat de Amerikaanse Roulette werd geïntroduceerd in het casino van Scheveningen. Zoals ik al eerder had uitgelegd kon je als gokker in het casino terecht voor het kaartspel Blackjack en de Franse Roulette.

Om een Franse Roulette doelmatig te exploiteren heb je een equipe van vijf man nodig, drie croupiers, een chef en een sous chef. Zij werken allen een uur aan tafel en krijgen een kwartier pauze. De sous-chef is de roulerende persoon.

Als je bedenkt dat iedere gokker mee kan doen aan een Franse Roulette tafel dan staan er op een drukke dag wel zo'n veertig gokkers om een tafel. Het totale aantal speelpenningen of jetons dat deze gokkers op tafel leggen, is enorm gevarieerd.

Die moeten per draai worden verwerkt. De verliezende jetons moeten worden ingehaald en de winnende moeten worden betaald. Dat is een behoorlijk arbeidsintensief proces, ondanks dat het prachtig is om naar te kijken. De omloopsnelheid van een Franse Roulette, het aantal draaien per uur, is dan op de vingers van twee handen te tellen.

Aan een Amerikaanse Roulette werkt één dealer en een chef. Twee tafels kunnen met vijf man opereren via hetzelfde pauzeschema als de Franse Roulette. Tel daarbij op dat de omloopsnelheid van de Amerikaanse Roulette aanzienlijk hoger ligt, dan is het besluit van de Nederlandse casino-organisatie om deze spelsoort in te voeren bedrijfseconomisch verklaard.

In plaats van jetons speel je aan de Amerikaanse Roulette met chips. Jetons hebben per waarde een andere formaat. Chips niet. Alle chips zijn even groot, alleen de kleur en de waarde-opdruk bepaalt het verschil.

De introductie van Amerikaanse roulette werd door de Blackjack pit uitgevoerd, tegelijk werden aan de Blackjack de jetons vervangen door chips. De Engelse dealers waren blij met dit besluit, want eindelijk werd het spel nu geprofessionaliseerd. In Engeland en in Amerika wordt Blackjack uitsluitend met chips gedeald.

Een nieuw spel - spannend

Dit was een spannende tijd voor het casino. Een nieuw spel is altijd interessant. Hoe zullen de gasten hier op reageren?

Daarnaast vond binnen het personeel met de introductie een nieuwe positionering plaats. Door het samenvoegen van de Amerikaanse Roulette en de Blackjack werd het machtsblok van deze als lager in rang geldende werkploeg ineens vergroot. De Engelse dealers werden opgetrommeld om de noodzakelijke technische trainingen te verzorgen en iedereen aan de Blackjack werd opgeleid om ook aan de Amerikaanse Roulette te kunnen werken. Ik niet uitgezonderd.

Voor een gokker is de Amerikaanse Roulette een snel spel. Een ronde duurt een paar seconden. De dealer hoeft alleen alle verliezende chips met zijn handen van het veld te halen en in een automatische sorteermachine te deponeren. Die zorgt er voor dat alle kleuren- en waarde chips netjes in een aparte rij naar boven komen, klaar voor hergebruik.

Dat was stukken efficiënter dan aan de Franse Roulette waar de croupiers bij de cilinder hun handen vol hadden aan het met de hand sorteren van de jetons. Wim had het al snel in de gaten. In plaats van tussen de massa bij de Franse Roulette kon hij nu breeduit in het midden van een Amerikaanse Roulette tafel gaan zitten en zijn befaamde spel spelen.

De kogel laten draaien

Het meest lastige onderdeel van een Roulettespel voor een dealer is het draaien van de kogel, zoals het ivoren - en later teflon - balletje werd genoemd. Om het nog ingewikkelder te maken werd bij de introductie van Amerikaanse Roulette besloten om in plaats van de Franse wielen of cilinders de Engelse variant te gebruiken.

Deze cilinder had een hogere rand, de kogel was ook iets dikker of groter en die kon je met een enorme snelheid door de bak gooien. Aan de Franse Roulette werd het balletje heel rustig door de cilinder gedraaid en had je een lekkere opstaande rand waar je de kogel onder vast kon duwen voordat je hem losliet en vaart meegaf.

Ik kreeg het in eerste instantie niet lekker voor elkaar. Nigel, mijn Engelse collega en later mijn persoonlijke leraar, had me al verteld dat ik me daarover geen zorgen hoefde te maken. Het zou vanzelf gaan. Door het veel te doen, krijg je op een gegeven moment de slag te pakken. Maar ja, als je voor een speler als Van den Haag moet dealen, wil je niet falen.

Je wilt eigenlijk nooit falen, want er is niets vervelender dan een No-Spin zoals een kogelworp wordt genoemd die niet aan de regels voldoet. Je kunt een kogel te langzaam werpen zodat hij niet de vereiste minimale drie omwentelingen maakt of en dat is de meest rampzalige, je kunt hem volledig uit de cilinder zwiepen zodat hij in de speelzaal op de grond terecht komt.

Speluitleg

Wim zat die middag met een mitella aan tafel. Zijn rechterhand zat in het gips, de reden laat zich raden. Als Haagse pooier moest je ook wel eens ingrijpen. Hij had - zo ging althans het gerucht - de mooiste vrouwen zitten.

Zijn vrouw die als zijn eerste prostituee gold was zijn vaste casinomascotte. Een pronte vrouw met kort donker haar en enorme lange benen. Ze was niet meer de jongste, maar ze zag er nog prachtig uit. Aan haar uitdossing kon je zien dat ze in het leven zat en aan haar blik liet ze merken dat ze er geen enkel probleem mee had.

Ik had die middag een tussendienst, zodat ik me om drie uur in het casino meldde. Het casino was inmiddels geopend voor publiek en in de speelzaal heerste een levendige sfeer. De drie Amerikaanse Roulette tafels stonden zij aan zij voor de balustrade die naar de kassa's leidde.

Zo kon je als gokker goed op de tafels kijken als je op deze verhoging stond te kijken. Meestal stond de vrouw van Wim, haar naam werd nooit genoemd, daar in het volle zicht de uitvoering van haar man te bewonderen.

Voordat ik Wim zijn spel uitleg lijkt het handig om het roulettespel enigszins te ontleden. Zoals ik al eerder heb verteld telt de cilinder 37 nummers die op een willekeurige volgorde van 0 tot en met 36 zijn verdeeld. Op de tafel vind je die nummers geordend terug.

Het doel van het spel is te raden in welk nummer het balletje na draaien valt. Je mag als gokker op een bepaald moment niet meer inzetten, want anders zou je natuurlijk net zo lang kunnen kijken totdat je ziet waar het balletje in verdwijnt. Meestal mag je voordat het balletje nog drie keer rondgaat, niet meer inzetten. Tenslotte wordt het wachten beloond met de uitslag.

Plein

De grootste betaling krijg je wanneer je het meeste risico loopt en op een vol nummer (plein) speelt. Je krijgt dan bij winst 35 keer je inzet. Heb je een chip van 10 ingezet dan ontvang je 350.

Naarmate je je kansen verdeelt en spreidt neemt je winstkans toe, maar je betalingsgrootte af. Van de 36 nummers zijn er evenveel zwart als rood, net zoals even en oneven en hoog en laag. Deze kansen betalen even money, dus inzet van 10 betaalt 10.

Wim speelde altijd op volle nummers, maar in tegenstelling tot de meeste gokkers die gokken op het nummer dat valt, gokte hij op de nummers die niet vallen.

Bij de Amerikaanse Roulette kon je als gokker een kleur kopen in de waarde die jij wilde spelen. Dat is handig want jij bent de enige die in die kleur speelt. Je bent dan ook gelijk van het gezeur af wat je aan de Franse Roulette wel kon hebben dat twee of meer spelers dezelfde inzet claimen. Dit is aan de Amerikaanse Roulette met een kleur niet mogelijk.

Roulette Fiches HC Amsterdam West — Roulette fiches Holland Casino Amsterdam

Wim had voor een kleur van 400 per chip gekozen en wisselde aan het begin 20.000. Hij kreeg daarvoor 50 chips van 400. Dit had hij netjes in stapeltjes van 12 stuks voor zich neergezet, de twee losse stukjes hield hij in zijn hand.

Bij de Amerikaanse Roulette plaatst de dealer op het veld nadat het winnende nummer bekend is geworden een plastic dopje op de chip die op dat nummer plein is geplaatst. Dit ter identificatie van het winnende nummer.

De kansen grenzend aan de plein blijven ook liggen en worden later, na het weghalen van de verliezende inzetten, door de dealer uitbetaald.

Riskante onderneming

Tijdens de uitbetaling van een nummer begon Wim met zijn spel. Beginnend bij het eerste nummer op het veld, de 0, legde hij op ieder vol nummer (plein) een chip van 400 en als de dealer klaar was met zijn uitbetaling en de dolly (zoals het plastic dopje werd genoemd) weghaalde legde hij ook op dat nummer een chip. Zo had hij op 37 nummers een chip geplaatst.

Als je dit systeem zo zou spelen dan ben je snel klaar. Want reken maar even mee. Er zijn 37 nummers in het wiel. Je krijgt op een vol nummer 35 keer betaald en hebt dus inclusief je inzet na een draai 36. Je verliest dus per draai 1 chip. Wat was nu zijn spel? Op het moment dat de dealer de volgende draai aankondigde en de kogel in het wiel aan het draaien bracht, haalde hij snel zes inzetten uit het veld.

Ik heb hem lang genoeg geobserveerd en het later ook aan hem gevraagd, maar we konden geen logica achter het weghalen ontdekken. In plaats van 37 inzetten, had hij dus 31 inzetten en zou hij als hij een inzet op het winnende nummer had een winst boeken van 5 chips (30 worden weggehaald vanwege verlies, 1 inzet krijgt 35 uitbetaling). Met een waarde van 400 vertegenwoordigde deze uiterst riskante onderneming dus een winst per draai van 2.000.

Als je het investerings-technisch bekijkt is dit een uiterst risicovolle inzet. Op een investering van 12.400 haalde hij een winst van 2.000. Hij had evengoed 2.000 op rood kunnen zetten of welke andere even kans (een kans die 1:1 betaalt) om 2.000 te verdienen. Bij verlies was hij dan 2.000 kwijt en niet 12.400, want het is goed mogelijk dat het balletje in een nummer terechtkomt dat Wim net had vrijgemaakt.

Onervaren

Voordat ik aan tafel kwam, had de tafelchef mij ingelicht over zijn spel. Ik had Wim wel eens zien lopen, hij had hiervoor alleen Franse Roulette gespeeld, dus voor mij als dealer was hij een nieuwe speler.

Mijn Engelse tafelchef vertelde mij om rustig te werken. De kogel lekker te laten lopen en flink wat draaien te maken. Het was verder rustig aan de tafel. Het leek of Wim de enige speler was. Dat heb ik altijd bijzonder gevonden. Wanneer een grote gokker of high roller aan een tafel verschijnt, lijkt dat een verlammend effect te hebben op de rest van de spelers. Uit eerbied gaan ze dan maar kijken en willen ze niet meer meespelen.

Het was mijn derde roulettedienst, dus heel ervaren was ik nog niet. Zowel in het draaien van de kogel als het werken met de chips was ik nog lerende. Dat is ook niet erg, want zo werkt het namelijk in een casino. Na je opleiding moet je in de praktijk echt leren werken. Dan voel je pas de echte spanning en komt het er uit of niet.

Die spanning is in geen enkel trainingslokaal na te bootsen. Pas als je oog in oog staat met de gokker, gebeurt er iets. Ik kreeg er altijd energie van en op het toppunt van mijn ervaring gaf het mij vleugels om zo goed mogelijk te werken. Een echte gokker ziet het verschil op technisch gebied tussen een beginnend en een ervaren dealer. De persoonlijkheid van de dealer doet de rest.

Ik pakte de kogel uit de 19 en draaide hem tussen mijn middelvinger en duim. Met mijn ringvinger pakte ik een van de uitsteeksels in het midden van het wiel. Met een korte ruk veranderde ik de draairichting van het wiel zoals het was voorgeschreven. De cilinder maakt dan een ronding en op het moment dat ik nummer 19 weer in zicht kreeg plaatste ik de kogel tegen de rand en liet hem met mijn middelvinger los. Dat had ik dagelijks getraind en ging al redelijk goed.

Die keer niet, de afzet was niet hard genoeg.De kogel rolde meteen in een nummer. "No Spin", riep mijn tafelchef en pakte de kogel snel uit de cilinder om hem weer in 19 te leggen. "Take it easy", vervolgde de Engelsman. "Just get the ball in the game". Dit gebeurt iedereen, ook de meest ervaren wel eens per dag en dat wist ik ook, maar langzaam nam de spanning toch toe. Ik zag Wim geïnteresseerd naar me kijken.

Veel mensen dachten dat Wim van jongens hield en niet van meisjes. Hij was getrouwd, maar dat zegt ook niet alles. Jaarlijks verliet hij Nederland voor Amerika en Thailand. Vooral die laatste locatie deed het gerucht nooit verstommen. Ik kon in mijn ooghoeken zien dat hij schamper lachte. Niets leukers dan leedvermaak. Ik concentreerde me en bewoog mijn hand naar de cilinder om de bal uit het wiel te halen. Als je dit leest denk je natuurlijk dat er een heleboel tijd overheen gaat, maar dit alles gebeurt in een aantal seconden.

De bal voelde goed in mijn hand, het wiel werd van richting veranderd en daar liet ik de kogel los. Voordat ik hem losliet zei mijn gevoel dat ik de kogel dit keer wat sneller moest weggooien, maar uiteindelijk verkrampte ik en probeerde ik het witte monster een enorme vaart mee te geven. Met als resultaat een lancering richting speelvloer en een tweede "No Spin", van mijn tafelchef. De oohs en aahs waren niet van de lucht, zelfs mijn tafelchef kon een lachje niet onderdrukken.

De spanning was op dat moment om te snijden. Ik begon toch wel enigszins nerveus te worden. Mijn tafelchef kwam naar me toe en vroeg in mijn oren of ik okay was. Ik knikte. Hij deed op dat moment het beste voor mij door te zeggen in zijn beste Nederlands: "Hij is net getrouwd, dus hij is nog niet helemaal bij de les". Deze informatie brak de spanning aan tafel en ik kreeg de benodigde drie seconden rust om mezelf te herpakken. De kogel vloog daarna feilloos door de cilinder en landde op een nummer waar Wim een chip had geplaatst. Ik blij, Wim stoïcijns, hij liet nooit enige emotie zien.

HOOFDFOTO Column FRAUDE — Kurhaus Scheveningen met André Jansen

En door...

Een verslaafde gokker gaat gewoon net zo lang door totdat hij los is. En met zijn spel kon Wim natuurlijk wachten tot het noodlot toe ging slaan. Meestal kreeg hij de deksel pas na een paar draaien op zijn neus en had hij nog net genoeg speelgeld om het opnieuw te proberen, maar de tweede en nog mogelijk de derde misser waren genoeg om deze gokstrateeg vleugellam te maken.

Dan zat hij de volgende draai altijd nog uit, alsof hij in gedachten zijn spel nog even wilde testen, waarna hij het casino verliet.

Jaren later kwam ik hem in het nieuwe onderkomen van Casino Scheveningen weer tegen. Hij wist me nog te herinneren, die twee missers was hij niet vergeten.

We raakten aan de praat en onder dat uiterlijke pantser zat een bijzonder mens. Hij praatte keurig Nederlands maar met een licht plat Haags accent. Het was geen domme jongen. Zijn spel daarentegen had hij in al die jaren niet veranderd, zodat je gerust kon zeggen dat hij op dat gebied was stil blijven staan.

Het leek hem niet te deren. De aandacht die hij kreeg als hij het casino binnenwandelde vergoedde blijkbaar veel. Wat me ook altijd is bijgebleven van Wim is dat hij - ondanks zijn tot verlies gedoemde strategie - altijd met groot geld is blijven spelen.

Veel high rollers die los gaan en dan bedoel ik helemaal los, blijven terugkomen en gaan dan pieren. Met weinig geld een beetje rommelen. Wim niet. Als hij kwam speelde hij zijn spel, anders kwam hij niet. Chapeau Wim, ik heb van je genoten.

- Met toestemming gedeeld met de lezers van OneTime.nl