Vanwege besognes in Den Haag geboekt in het Kurhaus, een paar dagen in Scheveningen moeten het nieuwe jaar dan maar inluiden.
Met het gevoel de oude luister en luxe te mogen ondergaan kamer ‘met zeezicht’ geboekt. Dat lukte wel, mits je met je bovenlichaam ruim het raam uit hing kon je inderdaad over de luifels van het voormalige casino een hoekje zee zien.
Met in gedachten dat men de oude casinozalen intact heeft gehouden op zoek, hier bleek het geheel ingericht als ‘massage en spa’. Er liepen wel mensen uit in witte badjassen, het zal wel.
De mooie ‘Kursaal’ met prachtige bewerkingen was geheel leeg, er stond alleen een zwarte vleugel in het midden, zonder pianist, zonder gezellig restaurant. De prachtige trap geeft vanuit de receptie aan de achterzijde nog wel de glorierijke indruk, maar de lege zaal is triest.
Hoorde ik meermaals roepen bij verschillende programma’s op TV. Nou, dit heeft de organisatie goed begrepen, het geheel is gericht op de massa.
Behoudens het gebouw is er niets over van een glorierijk verleden, ook het ontbijt is gericht op de massa. Niets speciaals, een zesje wordt niet gehaald.
Ik kwam voor de tweede keer in het ‘nieuwe' Scheveningse casino, na een eerste bezoek ergens aan het eind van de vorige eeuw. M’n grootste angst werd bewaarheid: ‘massa is kassa’.
Waar ik in m’n columns nog wel ’s weemoedig teruggreep naar het ‘rien ne va plus’ en een positie als trendsetter voor beter gedrag en een voorbeeld van ‘hoe het hoort’ moet ik vaststellen dat Claudia de Breij het bij het rechte eind had in haar oudejaarsconference:
“Eerst het geld, dán de mens”..
Het spat er van af, het bedrijf zoekt naar maximaal rendement, vrijwel alle geldhandelingen zijn geautomatiseerd. Een paar tafels met levend spel op de eerste etage, de rest van ‘het schip’ gevuld met lange rijen apparaten met blinkende lichtjes.
Dan maar aan tafel, met uitzicht op het Kurhausplein, waar een heuse ijsbaan was ingericht, wel sfeervol om als het ware voorin de Titanic aan tafel te zitten, net onder de boeg waar Leonardo tegen Kate riep: “I’m the King of the World.”
Kelner Ton (oud-zaalassistent) gevraagd of de foto’s van weleer nog in de personeelsruimten hingen. Hierbij een overzicht, trots dat ook mijn tronie daar nog altijd prijkt! Hij kiekte deze voor ons, waarvoor nogmaals hartelijke dank.
Maar Angela wel, een paar pogingen gedaan, helaas niet het geluk dat haar online nog wel eens toelacht. Hetgeen me brengt op een kort bezoek aan de live online studio, waar prachtige jonge mensen het spel online dealen. Fantastische ontwikkeling, ik kan niet anders zeggen!
In een column schreef ik ooit: ‘zaken komen terug, back to basics’. Zoals ook in mode en kunst keren trends regelmatig terug. Ik blijf hopen dat er op een dag een in mijn ogen ‘echt’ casino terugkomt, stel je ’s voor:
In het jaar 2035 wordt besloten een vestiging terug te brengen naar ‘hoe het was’.. (Zandvoort?). Het ‘Rien ne va plus’ komt terug!
Gezocht wordt naar een oud-instructeur die jonge croupiers het aligneren, ramasseren, tableau maken en salade maken kan bijbrengen. In een bejaardenhuis te Veendam wordt er één gevonden…
Weer jonge mensen trainen in het werpen met jetons, stapels schuiven met de râteau en tableau maken, alles met zowel links als rechts! Uiteraard inclusief de Franse terminologie zoals ‘Merçi pour les employées’, ‘Messieurs faites vos jeux’ en ‘Rien ne va plus’.
Veel geluk in 2023!
geplaatst in 
