En dan doe je je ogen open. Heel even een lichte verbazing. Mijn slaapkamer zag er toch heel anders uit? Na een paar seconden weet je het ineens weer. Ik ben net wakker geworden in de stadsjungle die Vegas heet en gek genoeg midden in de woestijn ligt. Oké, ja, wow, geweldig. Thuis zou ik me misschien nog een keertje omdraaien want vakantie, maar hier stuiter ik meteen mijn KingSize uit. Geen tijd te verliezen. Eerst maar eens even ergens ontbijten.
Zodra de liftdeuren open gaan op de casino verdieping, valt één ding meteen op. Het is half negen in de ochtend. Thuis sta je nu in de file, heb je net de kinderen op het schoolplein gedropt of ben je misschien het laatste nieuws aan het bespreken bij de koffie automaat. Hier zitten al veel, heel veel, mensen vol aandacht naar een scherm te gluren. Het scherm van hun favoriete gokkast. Vol verbazing loop ik door het casino richting de uitgang. Er wordt zelfs al roulette en black jack gespeeld op de tafels. Zal ik zelf ook even……?
We hebben de tip gekregen dat je in het Miracle Mile Shopping Centre voor een zacht prijsje een eitje kunt verorberen. Ocean One heet de zaak en heel toevallig lopen we er meteen tegenaan. Wat later in de week zal blijken dat het inderdaad toeval was, want met de diverse ingangen, uitgangen en tussendoorgangetjes was het makkelijker verdwalen dan de goede weg vinden.
Er waren ons lange rijen voorspeld, maar het viel erg mee. We werden meteen naar ons tafeltje geleid. Een tafeltje aan het raam. Erg leuk in een overdekt winkelcentrum. Goed uitzicht ook, want we zaten er pas vijf minuten toen ons zicht op het creatief beschilderde wolkendak langzaam ontnomen werd door een steeds langer wordende rij hongerige toeristen. Die waarschijnlijk net als wij voor een prikkie in een gebakken eitje wilde prikken. Of het waren die mensen die we even daarvoor achter de gokkasten hadden zien zitten en hun ontbijtbudget voor een luxe buffet hadden zien verdampen?
Onze ober van dienst was snel en vriendelijk. Het aangeboden voedsel binnen no time op tafel en erg Amerikaans. Te veel en te vet. Rondkijkend op de tafels om ons heen waren wij nog erg bescheiden met onze bestelling. Onvoorstelbaar wat een hoeveelheden er werden verslonden door de Amerikanen. Qua smaak was het eten best goed te doen en ook de koffie was prima te drinken inclusief oneindige gratis refills. Voor de komende dagen zou dit zeker ons vaste ontbijtstekkie worden gezien de prijs/kwaliteit verhouding en de vriendelijke bediening. Bijkomend voordeel was de korte afstand tot onze slaapplek.
Per ongeluk rechtsaf in plaats van linksaf bracht ons in de straat “om de hoek” van ons hotel. We hadden terug kunnen lopen naar de Strip, maar besloten een blokje om te gaan. Blokjes zijn daar natuurlijk blokken en daar heb je bijna echte wandelschoenen voor nodig. “Just one block away” betekent eigenlijk twee kilometer heen en twee kilometer terug. We passeerden torenhoge hotels waar we nog nooit iemand over hebben horen spreken en blijkbaar liepen we over een deel van de route waar binnenkort Max Verstappen zijn bolide weer doorheen zou gaan sturen.
Het was sowieso al te merken dat de Formule 1 weer aanstaande was. Er werd al druk nieuw asfalt aangebracht en op het terrein rondom start/finish waar wij dus langs liepen waren al ontelbare werklieden bezig. De contouren van tribunes waren langzaam zichtbaar, extra straatverlichting stond er al. Een fly-over was halverwege en van een afstandje leek dat net een bouwpakket van Technisch Lego. Best indrukwekkend om van dichtbij te zien hoe veel werk er in gaat zitten om een dergelijk evenement te organiseren.
In bocht twee zat Ellis Island. Een Seven-Eleven en een souvenir winkel. Uiteraard zijn we daar ook even binnen gelopen.
geplaatst in 
