Ik loop al een tijdje mee in de wereld van het gokken. Als tiener begon ik al bij de snackbar, waar ik als minderjarige gewoon mocht gokken (toen nog vanaf 16 jaar). Ik heb alle speelhallen in mijn woonregio (Utrecht en omgeving) wel gezien tijdens mijn jeugd. Staatsloten kopen, meedoen met de bingo in Hilversum, Golden Ten spelen en gokken in buitenlandse halletjes. Vanaf mijn achttiende ging ik natuurlijk regelmatig naar Holland Casino.
Veel mensen zien gokken als zonde van het geld. Ze zeggen dat je ook andere leuke dingen had kunnen doen met al dat verloren geld, want ja, gokken kost geld. Maar wat krijg je er eigenlijk voor terug? Vluchtige momenten van plezier, contacten met andere gokkers. Bij mij viel het kwartje halverwege de jaren '90: ik hou van spelletjes en vond mijn weg naar poker, blackjack en de beurs. Deze nieuwe hobby’s gaven me meer controle en ik genoot langer van mijn geld.
Beheersing blijft echter lastig, vooral als je in de min staat. Voor veel gokkers is verliezen geen optie. Ze zetten meer in om het verlies goed te maken, en dan ligt tilt op de loer. Bij winst denken gokkers vaak: "Ik wil meer" of "Ik wil quitte spelen," en dat is wat ze thuis vertellen. De gokmarkt is innovatief en creatief, en ze weten onze interesse vast te houden. Ze zijn vaak meesterlijk in hun marketing. Als je eenmaal begint met gokken, dan kun je alleen maar hopen dat je inziet dat het puur entertainment is, net zoals een concert of een festival. Dat kost ook geld en tijd.
Ik hou van gokken en casino's, maar gokken op zich boeit me niet zo veel. Ik geniet van een gokje met vrienden, het sociale aspect, het spelen van een spelletje. Een bonusgame op een slot, een kaartje leggen tegen de dealer, of proberen je favoriete nummers te raken bij roulette. Tegenwoordig doe ik dit echter bijna nooit meer alleen. Soms speel ik online even een bonus weg of pak ik mijn favoriete videoslot Reactoonz in het online casino erbij met lage inzetten van €0,20, simpelweg omdat ik de graphics en geluidjes zo mooi vind.
Ik kijk al jaren om me heen in casino's en ik heb ondertussen duizenden bezoeken gebracht, met nog veel meer in het vooruitzicht, vooral op bijzondere plekken zoals binnenkort in Macau. In al die jaren zie ik hoe gokkers soms worstelen. Ze denken dat ze het doorhebben, dat ze weten hoe ze kunnen winnen. Ze bagatelliseren de waarheid, "ach, valt wel mee met wat ik heb verloren." De gemiddelde bezoeker van Holland Casino verliest ongeveer €150 per bezoek. Maar gooi een honderdje in een gokkast en speel met minimale inzet van €0,75, en je bent daar binnen twintig minuten doorheen als je een beetje pech hebt.
Je ziet ook veel mensen fouten maken in het fysieke casino. Ze blijven geloven in hun eigen illusie totdat het geld op is of er weer een nieuwe lading binnenkomt. Voor sommige mensen is gokken echt kut. Voor kwetsbare mensen is gokken schadelijk en zou je ze er ver van weg moeten houden. En dat is waar de politiek zich nu mee bezighoudt: met regels om gokken minder populair te maken. In Den Haag vinden ze gokken ook maar niets, net als veel mensen op straat. Zij roepen: “Sluit alles maar!” Maar ondertussen hopen ze wel dat ze de straatprijs winnen met de Postcode Loterij.
Het moraal van dit verhaal? Iedereen mag zijn eigen keuzes maken en doen wat hij leuk vindt, zolang je anderen er niet mee schaadt. Ik zou pleiten voor meer preventie, in plaats van simpele waarschuwingen op gokkasten of in reclames. Er zijn zoveel andere manieren die echt impact kunnen maken. Die ideeën lees je binnenkort in een andere column van mij hier op Onetime.
geplaatst in 
