Moraalbesef
In mijn vorige blog had ik het over moraalbesef. Een belangrijk onderdeel van een goed moraalbesef is het inlevingsvermogen. Jezelf kunnen verplaatsen in de situatie en het gevoel van een ander.
Hoe kun je in hemelsnaam een oordeel hebben over iets of iemand zonder dat je alle details van het verhaal kent? Zonder dat je twee kanten hebt gehoord, of de voorgeschiedenis?
Boze blikken naar een vader en moeder die over de vluchtstrook achter de politie aanrijden. “Wat een aso’s,” tegen de vrouw en haar man in hun auto. Niet wetende dat ze naar het ongeluk van hun zoon rijden, om daar afscheid te kunnen nemen, voordat hij bezwijkt aan zijn verwondingen.
Het leger des onheils
Voor een hoop mensen is het blijkbaar erg lastig. Terugkomend op het (a)sociale medialeger die menig topic en discussie bestormen met bekrompen opmerkingen en vooroordelen waar de honden geen brood van lusten.
Mijn oma zei vroeger “Als je niks aardigs te zeggen hebt, kun je maar beter je mond houden.” Begrijp me niet verkeerd, ik vind het knap als mensen voor hun mening uitkomen, maar mensen verwarren ‘hun mening' vaak met hun vooroordeel.
Tinder Swindler
Klein voorbeeld: op Netflix is er nu een documentaire die erg besproken wordt, genaamd ‘The Tinder Swindler'. het onderwerp: jonge vrouwen die opgelicht worden door een jonge kerel die zich voordoet als een miljonair.
Onder een Facebook-post stromen de reacties binnen en die zijn niet mals. “Wat een golddiggers” en “Eigen schuld dikke bult, naïeve trut” zijn maar een paar smakeloze voorbeelden.
Totaal geen inlevingsvermogen hoe het voor die vrouwen gevoeld moet hebben en hen als de schuldige aanwijzen in dit verhaal. Terwijl dit verhaal slechts één slechterik kent.
Ik ontken hier zeker niet in dat het geen vrouwen zijn die slechts op mannen vallen voor hun geld, macht of status. Net zoals er genoeg mannen zijn die op hele jonge, beeldschone vrouwen vallen.
Maar met je bekrompen gedachtengoed iedereen over één kam scheren? Gadver. Niet verder kunnen denken dat je neus lang is en mensen een rot gevoel geven. Ik kan daar niet tegen. Ik kan sowieso niet tegen onrecht, pesten en slecht moraal.
Anti-pesten
Vroeger toen ik in de tweede zat, kwam er een nieuwe jongen bij ons in de klas. Hij begon een praatje tegen mij en mijn vriendin, tijdens de Nederlandse les.
Mijn vriendin trok haar neus op en maakte een rotopmerking. Ik riep haar terecht en zij bood haar excuus aan. Deze jongen was binnen de kortste keren lid van onze vriendenclub.
Mijn broertje werd vroeger gepest op school. Ik rende dan over het schoolplein en met een vliegende karatetrap trapte ik ze bij hem weg. Helaas was ik er niet altijd om hem te beschermen.
The underdog
Ik heb nog altijd een zwak voor de underdog. Ik vind het aandoenlijk als mensen iets ‘afwijkends' hebben. Het maakt ze menselijk… in een wereld vol Photoshop, special effects en perfecte levens die iedereen lijkt te hebben.
Dus als er dan zo'n bevooroordeeld iemand losgaat over iets of iemand die zichzelf niet kan verdedigen, kan ik het af en toe niet laten om het dan op te nemen voor diegene door wat tegenlicht te laten schijnen op de situatie.
Als ze het dan nog niet doorhebben, laat ik ze maar. Mensen blijven mensen.
Maar ik word er af en toe moedeloos van. Van negativiteit. Vooroordelen. Ongevraagde meningen.
geplaatst in 
