Al jarenlang ben ik bekend in het gokwereldje. Het begon allemaal in mijn studententijd, toen ik al online pokerde. Maar pas jaren later maakte ik kennis met het echte casinoleven, dankzij een bevriende collega die bij Jack's Casino in Tilburg ging werken. Die eerste stap in het casino betoverde me meteen en liet me nadenken over een carrière als casinomedewerker, iets wat goed bij mijn ervaring in de horeca leek te passen.
Een van mijn meest gedenkwaardige momenten als casinomedewerker in een gokhal was mijn eerste handpay-ervaring. Ik kreeg een signaal via de portofoon dat een gast uitbetaald moest worden. Het was een spannend moment, want het was mijn eerste keer. Ik had geleerd om het geld duidelijk op tafel te leggen, zichtbaar voor de camera's, en fooien moesten altijd in beeld zijn om misverstanden te voorkomen.
De man die ik moest uitbetalen, leek echter helemaal niet in de stemming voor felicitaties. Hij draaide nerveus rondjes bij de automatische roulette, zweet op zijn voorhoofd en angst in zijn ogen.
Toen ik hem aansprak en feliciteerde met deze handpay, reageerde hij geïrriteerd. "Gefeliciteerd?" riep hij. "Ik heb vandaag mijn ballen verloren en zit helemaal niet te wachten op jouw felicitaties." Ik vertrok met een vreemd gevoel en vroeg me af wat er met hem aan de hand was.
In de loop der jaren leerde ik de subtiliteiten van het omgaan met gokkers. Het is een kunst om te weten wat je wel en niet kunt zeggen. Ik begon me te verdiepen in hun gedachten en emoties. Wat drijft hen om te blijven spelen aan speelautomaten?
Ik ontdekte dat sommige gokkers eigenlijk opgelucht zijn als ze al hun geld hebben verloren, omdat ze dan niet meer hoeven te gokken. Anderen hadden behoefte aan een praatje of juist wat rust.
Tijdens mijn gesprekken met gasten kwam ik er vaak achter dat er in sommige gevallen, iets vreselijks was gebeurd in hun leven, en dat het casino een toevluchtsoord bood, een plek waar ze de pijn konden verzachten en even konden ontsnappen aan de realiteit.
Destijds hadden we nog geen landelijk uitsluitingsregister voor gokkers, maar er waren witte lijsten. Als je op een witte lijst stond, mocht je het desbetreffende casino niet bezoeken, maar je kon eenvoudig naar een ander casino gaan. Dit systeem bleek dus niet waterdicht te zijn.
Gelukkig is CRUKS er nu, al is dat ook niet helemaal waterdicht. Dikwijls melden gokkers zich op ons forum, omdat ze bij een casino hebben gespeeld dat niet samenwerkt met CRUKS.
De gokkers die zich melden met problemen bij illegale casino's op ons forum raken me diep. Ze zijn uitgesloten, maar ze zoeken nog steeds naar manieren om hun verlies goed te maken. Dit kan leiden tot meer verlies en teleurstelling.
Ik probeer ze te adviseren om professionele hulp te zoeken, maar ik weet dat dit niet altijd het gewenste effect heeft. Sommigen willen alleen maar hun geld terug.
Zelf gok ik af en toe, maar ik ben nooit in de valkuil van overmatig gokken terechtgekomen. Ik heb het geluk gehad om flink wat geld te verdienen met crypto, en sindsdien ben ik voorzichtiger geworden met mijn financiën. Het is vreemd hoe zo'n ervaring je kijk op geld kan veranderen.
Gokken heeft een donkere kant. Gedurende mijn tijd in de gokindustrie heb ik veel gezien en meegemaakt, en ik heb altijd geprobeerd om mensen te helpen waar ik kon. Dit onderwerp ligt me na aan het hart, omdat ik besef hoe verwoestend gokverslaving kan zijn.
Gelukkig zijn de meeste (online) casino's zich bewust van de risico's en proberen ze actief in te grijpen om spelers te beschermen. Toch is er nog steeds ruimte voor verbetering, want elke probleemgokker is er één te veel.
In mijn streven om gokkers te begrijpen en te helpen, ben ik vastbesloten om meer te leren over het complexe gokbrein. Wat drijft mensen om hun geld in te zetten, keer op keer, zelfs als ze weten dat het verkeerd is? Wat gebeurt er in hun hoofd op het moment van verlies en winst?
Dit zijn vragen die me blijven intrigeren.