Mijn fascinatie voor alles wat met gokken te maken heeft kwam zo rond mijn twaalfde levensjaar goed opzetten. Ik had in mijn korte leven al veel meegekregen van mijn ouders.
Zo namen ze mij naar een braderie waar ik in contact kwam met het rad van avontuur. Dit is toch ook echt een kansspel. En ik speelde als kleine jongen dit Money Wheel regelmatig op de fancy fairs die ook in de kerken werden gehouden.
Op vakanties in de jaren '70 werd ik al blootgesteld aan de amusementscentra van de wereld. Daar deed ik vooral graag een potje flipper.
Ook op kermissen in Nederland en buitenland kwamen diverse gokspelletjes voorbij zoals de geldschuivers of grijpmachines, waarop ik meer dan eens mijn geluk beproefde.
Ik kan mij zes momenten herinneren in mijn jonge leven dat het gokvirus zich ging nestelen in mijn lichaam.
En daarbij stel ik mij soms de volgende vraag: stel dat ik deze momenten niet had meegemaakt zou ik dan geen casinoliefhebber zijn geworden?
In Hilversum waren er, toen ook al, regelmatig grote bingo's. En mijn moeder ging hier regelmatig naar toe. Ze vond dat ik ook maar een keer mee moest gaan, in plaats van ons regelmatige museum bezoek.
Ik was een jaar of elf en ik zat samen met mijn moeder bij de avondbingo. En ik was werkelijk het enige aanwezige kind. Mijn klasgenootjes vonden mijn moeder 'prettig gestoord', wel wilde iedereen zo'n moeder hebben.
De hele avond zat ik er dichtbij maar ik won geen enkele prijs, totdat de laatste ronde van start ging. Die laatste ronde ging natuurlijk voor de hoofdprijs. De hoofdprijs bestond uit twee nieuwe fietsen, een dames- en een herenfiets.
Het moment dat ik BINGO riep staat mij ook nog zo goed bij. Dat moment, en de bijbehorende vreugde. Echter was er iemand die ook BINGO had geroepen. En we zouden gaan loten om de hoofdprijs.
De winnende vrouw bood aan of we niet allebei een fiets konden krijgen en ik mocht kiezen. Deze herenfiets heeft nog jaren bij ons op zolder gestaan omdat ik nog te klein was om op te rijden.
Dit moment heeft enorm veel indruk op mij gemaakt. En daarom ben ik nog steeds een bingo liefhebber.
De videospelletjes in de Palace Promenade in Scheveningen hebben mijn leven een andere wending gegeven. Ik heb hier zoveel uren door gebracht. Ik keek voornamelijk naar de jongeren die Paperboy, Space Invaders, Pac Man of één van de andere tientallen arcadespellen speelden.
Flipperkasten, hengelbak en autoracen; Funland Scheveningen had het allemaal. Dit was voor mij de hemel en wat heb ik hier goede herinneringen aan over gehouden.
Mijn moeder haalde mij dan standaard op aan het einde van de middag. Maar voordat ze dat deed liep ze eerst door de arcadehal naar de fruitmachines.
Hier vermaakte ze zich uitstekend aan de speelautomaten die in die periode nog geen geld teruggaven als je won. Destijds kreeg je punten uitbetaald. En met deze punten kon je weer spullen uitzoeken die mooi stonden uitgestald in de glazen vitrinekasten.
Een moment staat mij nog bij als de dag van gisteren: mijn moeder die mij riep vanuit de gokhal. Ik verstopte me en stond tussen mijn moeder en de fruitmachine.
Dit moment was zo magisch en al snel kwam één van de medewerkers vertellen dat dit niet de bedoeling was.
Tegenwoordig heb je de Kwik Fit maar in mijn tijd ging je gewoon naar een (beunhaas)garage. En bij de garage aan de Loosdrechtse Dijk waren wij vaste klant.
Ik ging altijd graag mee aangezien er in deze garage een echte ouderwetse gokkast stond waar je voor 1 gulden aan kon trekken. En je ook echte guldens kon winnen.
Zelf was ik niet zo kapitaalkrachtig maar mijn moeder gooide er meestal een gulden of vijf in. Ik stond altijd gebiologeerd te kijken naar deze machine waarbij je echt de hendel moest overhalen. En je de rollen hoorde klikken.
Ik zie dat deze garage tegenwoordig een echte vakgarage is. En vraag mij af of eigenaar Jan Lamme weet wat hij op zijn geweten heeft.
In 1984 kocht ik bij het Shell benzine station in Hilversum loten voor de 1-2-3 show. Deze stond onder leiding stond van de man met de grote snor. Wat een geweldige quizmaster en show was Ted de Braak zeg.
Zo zaten we zaterdagavond voor de televisie te kijken of we wat gewonnen hadden met mijn lot. En ondertussen droomde ik stiekem over Mariëtte Bruggeman.
Het aankoopmoment van zo'n lot en dan dromen over wat je kan winnen. En wat je er dan allemaal mee kan doen. Dit zou achteraf gezien een grote impact hebben op mijn verdere toekomst.
De bucketlist was geboren voor het geval ik de OneTimer zou gaan hitten.
Mijn ouders hadden het plan om op vakantie te gaan naar Zweden. We zouden met de auto via Rotterdam met een luxe veerdienst naar Zweden vertrekken.
De cruiseboot staat mij nog goed bij en deze was van alle gemakken voorzien. Zelfs een heuse bioscoop waar ik de film 'First Blood' met Sylvester Stallone zag.
Deze film heeft als 15 jarige jongen een enorme indruk op mij gemaakt. Maar toch stonden de fruitmachines in de arcadehal op dit schip net één plekje hoger.
Ik had met mijn zakgeld van mijn ouders Zweedse Kronen gekregen zodat ik mij een tijd kon vermaken in de arcadehal. In deze ruimte stonden ook de fruitautomaten waar je echte Kronen in kon doen en ook echt geld kon winnen.
Dit heb ik een aantal uur aangekeken bij de volwassen mensen die aan het spelen waren. En ik had de moed om zelf 1 Kroon in zo'n machine te gooien toen er niemand meer speelde.
De emotie die loskwam toen ik drie sinaasappels naast elkaar kreeg, van de vier rollen, en er 20 Kronen terug kwamen was ongekend.
Ik rende naar boven met twee handen vol muntjes om het aan mijn ouders te laten zien. Als ik hier aan terug denk, besef ik dat dit soort ervaringen je vormen. En dat dit nooit meer uit je systeem zal gaan.
We gaan een jaar verder in de tijd en komen uit in 1986, het jaar dat bekend staat om het nucleair ongeval in de Oekraïne (Tsjernobyl).
Ik was 16 jaar geworden en je mocht dan officieel een gokje wagen bij de gokkast in de snackbar. Dit waren nog eens tijden. En achteraf gezien was dit geen slimme zet van de overheid en de automatenbranche.
Een 16-jarige die op een gokkast speel die bij elke druk een kwartje kost, is geen goed plan. Hier ging het dan ook wel eens fout en soms verspeelde ik meer geld dan mij lief was.
Ik had totaal geen idee wat ik aan het doen was en wat voor winkansen je had, of eigenlijk niet. Deze periode moest ik zien te overbruggen tot 1988.
Toen ging ik op mijn verjaardag samen met mijn moeder en beste vriend naar het Holland Casino Amsterdam Centrum in het Hilton. En daar won ik op wonderbaarlijke wijze 300 gulden op één van de gokkasten.
Ik kan concluderen dat mijn ouders een grote bijdrage hebben geleverd aan het feit dat ik gokken zo prachtig vind. Gelukkig ben ik altijd een redelijk stabiel iemand geweest als het om gokken ging.
Maar ik kan mij goed voorstellen dat er ook mensen zijn geweest die het minder getroffen hebben. En zichzelf hebben verloren in deze wereld.