Eén van de meest legendarische valsspeeltechnieken is de center deal. Stel je voor dat je een gewenste kaart uit het midden van het spel kan halen terwijl het lijkt alsof hij eerlijk van bovenaf wordt gedeeld. Het is zo’n beetje de natte droom van elke valsspeler. Naast de center deal bestaan er nog enkele andere manieren van vals delen, te weten de second deal, bottom deal en greek deal. In dit artikel leer je hoe je ze herkent en wat je er tegen kan doen, zodat je je geen zorgen hoeft te maken over vals spelen bij poker.
De eenvoudigste methode van vals delen is de second deal. Bij de second deal deelt de dealer de tweede kaart in plaats van de bovenste kaart, terwijl het lijkt alsof de bovenste kaart gedeeld wordt. Er zijn twee basismethodes voor de second deal: de push-off second deal en de strike second deal. Bij de eerste methode worden twee kaarten tegelijkertijd opzij geschoven met de linkerduim. Vlak voor de rechterhand deze twee kaarten vastpakt, schuift de linkerduim de bovenste kaart terug op het spel. De rechterhand pakt nu de tweede kaart en trekt deze los van het spel.
Bij de tweede methode van vals delen bij poker schuift de linkerduim de bovenste kaart iets naar rechts en naar beneden, waardoor de rechter bovenhoek van de tweede kaart vrij komt. De rechterduim schuift nu door middel van lichte druk op deze hoek de tweede kaart naar rechts en naar boven. Zo gauw de rechter bovenhoek van deze kaart vrij is van het spel wordt deze hoek door rechterduim en –middelvinger gepakt. Vervolgens wordt deze kaart uit het spel getrokken en schuift de linkerduim de bovenste kaart weer terug op het spel.
Bij de bottom deal wordt in plaats van de bovenste kaart de onderste kaart van het spel gedeeld. Ook hier bestaat er een push-off bottom deal en een strike bottom deal. Bij beide deals wordt de bovenste kaart eerst met de linkerduim naar rechts geschoven. Bij de push-off bottom deal schuift tegelijkertijd de linker middelvinger of ringvinger de onderste kaart naar rechts waarna de rechterhand deze makkelijk kan pakken. Bij de strike bottom deal komt de rechter wijsvinger of middelvinger onder het spel en schuift de onderste kaart naar rechts tot hij hem met deze vinger en duim kan vastpakken. In beide gevallen zal de linkerduim de bovenste kaart weer terug op het spel schuiven op het moment dat de rechterduim en wijsvinger de onderste kaart kunnen pakken.
De greek deal is ontwikkeld om het gebruik van een cutcard te omzeilen. Hierbij wordt namelijk de tweede kaart van onderen gedeeld. In principe gaat de deal hetzelfde als de bottom deal, behalve dat de valsspeler nu eerst de onderste kaart met zijn linkervingers buigt, zodat hij bij de volgende kaart kan.
Bij de center deal wordt niet de bovenste kaart, maar een kaart uit het midden van het spel gedeeld. De valsspeler houdt zijn linkerpink tussen het spel onder de kaart die hij wil delen. Door deze break kan zijn rechterwijsvinger bij de gewenste kaart en hij kan deze vervolgens op een manier vergelijkbaar met de bottom deal uit het spel halen. De center deal is één van de moeilijkste technieken op het gebied van vals spelen. Verder zijn er vaak praktischere methoden om hetzelfde doel te bereiken, waardoor de center deal meer een legende dan een daadwerkelijk gebruikte techniek is.
Er zijn verscheidene manieren om tijdens een spelletje poker de false deals te herkennen. Bij de second deal wordt het spel vaak een beetje scheef omhoog gehouden, zodat andere mensen niet makkelijk bovenop het spel kunnen kijken. Er is geen enkele reden om dit te doen als er eerlijk gedeeld wordt. Sterker nog, bij poker is het zelfs gewenst om het spel naar beneden te houden, zodat mensen niet onder de gedeelde kaarten kunnen kijken.
De linkervingers spelen een belangrijke rol bij het herkennen van de bottom deal. Omdat deze vingers in de weg zitten als de onderste kaart gedeeld moet worden, zullen deze vingers zich strekken om ruimte te maken. Op de foto lijkt het verschil met de gewone deal klein, maar tijdens het delen vertaalt dit verschil zich in een zeer duidelijke finger flash.
Hetzelfde geldt voor de greek deal, hoewel daar de vingers zich vaak eerst zullen buigen om de onderste kaart uit de weg te halen. Ook dit kan al van veraf gezien worden.
De center deal is eigenlijk meer een legendarische deal dan een praktische. Het idee om uit het midden van het spel te kunnen delen is natuurlijk de droom van elke valsspeler, maar omdat het zo verschrikkelijk moeilijk is, is het voor de meesten niet weggelegd. De manier waarop het spel vastgehouden wordt, is meestal de beste manier om de centerdeal te herkennen. Om een center deal een beetje redelijk te kunnen, is vaak een duidelijk andere grip nodig dan men normaal gebruikt. Iets wat soms ook voor de andere false deals geldt. Als iemand dus het spel opeens anders vasthoudt dan hij normaal doet, dan bestaat de kans dat hij een false deal van plan is.
Er zijn nog twee zaken die herkenbaar zijn bij alle false deals. Als eerste is dat het geluid. Bij de false deals is het geluid dat de kaart die gedeeld wordt maakt vaak aanzienlijk luider dan wanneer de bovenste kaart gedeeld wordt. Het tweede is de linkerduim. Als de bovenste kaart gedeeld wordt, dan schuift deze duim de bovenste kaart van het spel en zo gauw deze kaart met de rechterhand gepakt wordt, komt de linkerduim los van het spel om deze kaart los te laten. Als er echter een andere kaart wordt gepakt door de rechterhand, dan moet de linkerduim de bovenste kaart weer terugschuiven bovenop het spel. De duim komt dan nooit los van het spel. Zie je dus iemand delen waarbij de linkerduim aan het spel vastgeplakt lijkt te zitten, dan is de kans groot dat hij niet eerlijk deelt.
False deals zijn niet echt te voorkomen, behalve door de dealing procedure aan te passen. Als er gedeeld wordt zoals in de Engelse casino’s, waar het spel op tafel wordt gelegd, aan de lange zijden wordt vastgehouden en de bovenste kaart er met de andere hand wordt afgeschoven, dan is het praktisch onmogelijk om oneerlijk te delen.
Als er grote bezwaren zijn om deze dealing procedure in te stellen, dan is het onmogelijk om false deals te voorkomen. Wel zijn er nog een aantal mogelijkheden om de false deals aanzienlijk moeilijker te maken.
De second deal is alleen praktisch als de dealer de bovenste kaart weet. Maak je het de dealer moeilijker om deze kaart te weten te komen, dan is de second deal al snel niet meer praktisch. Het voorkomen van het gebruik van gemerkte kaarten helpt dus ook bij het voorkomen van de second deal.
Verder is het belangrijk om de dealers het spel te allen tijde horizontaal te laten houden. Hierdoor wordt het zogenaamde peeking onmogelijk. Natuurlijk is het niet direct te voorkomen dat een dealer het spel kantelt, maar als deze procedure gehandhaafd wordt, wordt het makkelijker eventuele peeks te ontdekken.
De bottom deal kan voorkomen worden door een cutcard onder op het spel te leggen. Nu behoort de greek deal echter nog steeds tot de mogelijkheden. Gelukkig is deze aanzienlijk moeilijker dan de bottom deal. Om de greek deal nog moeilijker te maken, kan er een onbuigzame cutcard gebruikt worden. Hierdoor kan deze kaart niet simpelweg gebogen worden om bij de onderste kaart van het spel te kunnen, wat gebruikelijk is bij de greek deal.
De center deal kan grotendeels voorkomen worden door de persoon rechts van de dealer te laten couperen en vervolgens het spel aan de zijkanten glad te strijken. Hierdoor is het voor de dealer onmogelijk om te zien waar er gecoupeerd was. Zodoende kan hij daar niet automatisch een break houden om de center deal te gebruiken.