Als fervent volger van de NHL moest ik in het All Star weekend een paar keer met mijn ogen knipperen toen ik het pushbericht van de NHL app kreeg: “Tom Wilson opens scoring in All Star game.” Huh? Tom Wilson? Als je iemand niet verwacht in een All Star wedstrijd dan is het Tom Wilson wel.
Dat komt zo. Tom Wilson is de meest gehate speler in de NHL. Wilson, speler van de Washington Capitals, staat bekend als een gemene speler. Een aantal serieuze incidenten heeft hem een dubieuze reputatie bezorgd. Groot is dan ook de verbazing dat Wilson zich dit seizoen ook als ijshockeyer echt weet te onderscheiden.
Op het Forum schreef ik in mijn eigen sportsbar-hoekje over Derek Boogaard. Boogaard was een ijshockeyer die vooral waardering kreeg als knokker. Enforcer noemen we zo iemand in de NHL. Een speler die het ritme van de tegenstander en een kaak kan breken door een gevecht aan te gaan. Een enforcer scoort meer penalty's in minutes dan doelpunten.
Je zou het misschien niet zeggen als je hem ziet want hij ziet er een beetje uit als de ideale schoonzoon, maar Tom Wilson is ook een enforcer. Misschien een iets minder authentieke dan Boogaard was en de rol bestaat officieel niet meer, maar feitelijk heeft ook Wilson zijn promotie naar de NHL voornamelijk te danken aan zijn vuisten.
Er zijn echter twee verschillen tussen een enforcer als Boogaard en Wilson. Het eerste verschil is positief. Wilson kan daadwerkelijk op hoog niveau hockeyen. Wanneer je naar zijn statistieken kijkt zie je een duidelijke ontwikkeling.
Waar Wilson in zijn eerste seizoen 3 doelpunten maakte en 151 minuten op het strafbankje zat, scoorde hij in het seizoen 2019/20 21 doelpunten en zat hij nog ‘maar' 93 minuten in de penaltybox.
Het tweede verschil is niet zo positief. Waar Boogaard een knokker was omdat hij anders zijn droom om in de NHL te spelen niet waar kon maken, is Wilson hard en gemeen omdat hij daarvoor kiest. En dat maakt hem de meest gehate man in de NHL. Het zijn niet de knokpartijen waar Wilson zijn reputatie aan te danken heeft, het zijn idiote overtredingen in open spel.
Het begon in 2013 met een blinde hit op Philadelphia Flyers speler Brayden Schenn, die als resultaat een blessure opliep. Wilson kwam hier weg zonder schorsing. Enkele maanden later ontving hij een boete van $ 2.000 voor een vuistslag in het gezicht van Minnesota Wild-ster Zach Parise.
Now this is where it gets nasty…
In de jaren die volgen komt Wilson niet meer weg met minor en major penalties. In 2016 wordt Wilson voor het eerst een wedstrijd geschorst nadat hij tegenstander Curtis Lazar een elleboogstoot had gegeven.
Tijdens de voorbereiding op het seizoen 2017/2018 volgt een schorsing van twee wedstrijden voor opnieuw een elleboogstoot. Ditmaal is Robert Thomas van de St. Louis Blues het slachtoffer.
Slechts acht dagen later krijgt Wilson voor een blinde check tegen Sammy Blais van de Blues vier wedstrijden schorsing aan zijn broek. Hij mist hierdoor de eerste vier wedstrijden van het reguliere seizoen en bijna $100.000 aan inkomsten. Ja, Wilson is een dikbetaalde NHL-speler. Ik leg wat verderop in dit artikel uit waarom.
In 2018 behaalde Wilson met de Washington Capitals de play-offs. Drie separate incidenten in de eerste ronde tegen de Columbus Blue Jackets leidden uiteindelijk tot een schorsing waarmee Wilson bijna de hele tweede ronde zou missen. Een hit op tegenstander Zach-Aston Reese leverde de laatste een gebroken kaak op en Wilson een schorsing van drie wedstrijden.
In 2019 is de maat voor de tuchtcommissie van de NHL vol. Na een aantal incidenten is de blinde check die Wilson uitdeelt aan Oskar Sundqvist van de St. Louis Blues de bekende druppel. Wilson krijgt een schorsing van twintig wedstrijden aan zijn broek.
In beroep wordt de schorsing teruggebracht tot veertien wedstrijden, maar de boodschap van de NHL is duidelijk. Genoeg is genoeg.
Helaas komt die boodschap niet aan bij Wilson. Slechts vier wedstrijden na zijn schorsing ontvangt Wilson een match penalty voor een check tegen tegenstander Brett Seeney.
In het voorjaar van 2021 volgt een schorsing van zeven wedstrijden voor een overtreding tegen Brandon Carlo van de Boston Bruins. Wilson checkt het hoofd van de Carlo bewust en met voorbedachte raden tegen de boarding. Veel smeriger worden overtredingen niet.
Oh wacht, toch wel. In de wedstrijd tegen de New York Rangers gaat Wilson over elk denkbare schreef. Niet omdat ik een Ranger-fan ben, maar de acties van Wilson zijn buiten alle proporties. Wat gebeurde er? Tijdens een aanval van de Rangers verdedigt Wilson zijn doel en zijn goalie. Prima, hoort er bij.
Tot Ranger-center Pavel Buchnevich neer gaat in de crease. Wilson ligt half over hem een deelt een suckerpunch uit aan zijn tegenstander. Dit wordt gezien door mede-Ranger Artemi Panarin, die Wilson van zijn teamgenoot aftrekt. Er wordt wat geduwd en getrokken.
In het tumult raakt Panarin zijn helm kwijt. Wilson trekt de Ranger speler aan zijn haren naar het ijs en slaat zijn gezicht op de ijsvloer. Ongehoord. Panarin is de rest van het seizoen uitgeschakeld met een hersenschudding.
Waar iedereen een dikke schorsing – gezien ook zijn reputatie – voor Wilson verwacht, blijft het bij een boete. De Rangers zijn zo verontwaardigd dat zij in een persbericht communiceren dat het hoofd van het tuchtcommissie niet geschikt is voor zijn baan.
In de eerstvolgende ontmoeting tussen beide teams is het payback time. Direct na het eerste fluitsignaal gaan de handschoenen bij alle forwards van de Rangers uit en worden de spelers van de Capitals uitgedaagd tot een gevecht.
Wilson zelf ontspringt de dans en vindt ook eigenlijk dat er niet zo veel mis is met zijn spel. “Ik speel hard, dat klopt,” zegt de power forward in een interview met NBC.
“En ik moet beter de grens van wat wel en niet toelaatbaar is in de gaten houden. In het verleden was mijn timing wel eens mis, maar ik probeer dat te verbeteren. Het spel wordt steeds sneller. Het is niet zo dat ik het leuk vind als andere spelers gewond raken. We zijn allemaal collega’s van elkaar. Dit doen we om onze boterham te verdienen.”
Die boterham is goed belegd in huize Wilson. Waar de man gehaat wordt door fans van elke franchise, loopt men in Washington met hem weg. Wilson verlengde zijn contract met Capitals in 2018 voor een periode van zes jaar en verdient iets meer dan vijf miljoen dollar per jaar.
Wilson vindt het dan ook niet erg om de meest gehate speler in de NHL te zijn, maar trekt wel zijn grenzen. “Ik probeer alles wat op social media over me geschreven wordt te negeren, maar vorig jaar werd het adres van mijn ouders op Twitter gezet. Dan moet ik wel actie ondernemen.”
Zijn spel echt veranderen zal hij niet doen. Dat is ook niet wat de Capitals willen. “Hij wordt steeds beter als ijshockeyer, maar hij moet niet vergeten wat hij is,” zegt teamgenoot Brooks Ospin.
“Hij krijgt de kansen die hij krijgt vanwege het fysieke element in zijn spel. Dat is wat wij nodig hebben van hem. Zonder dat gaat hij minder ijstijd krijgen.”
Toch zit Wilson dit seizoen minder op het strafbankje. Met iets minder dan de helft van het reguliere seizoen nog te gaan heeft Wilson ‘pas’ 58 penalty minuten op zijn naam staan en heeft hij dankzij veertien goals en achttien assists al het nodige bijgedragen aan de offense van de Capitals.
Het is goed genoeg voor de All Star wedstrijd. Voor mij is het echter te laat. Alle idiote checks en bewuste acties om tegenstanders te raken zullen mij nooit een fan van Tom Wilson maken. Spelers zoals hij zouden niet in de NHL mogen spelen.