Waar komt de liefde voor gokken vandaan?
Ieder jaar trokken mijn ouders, zusje en ik erop uit om samen naar de camping te gaan. Altijd in Nederland, vaders durfde niet te vliegen. Aan die campinguitjes heb ik nog wel wat herinneringen overgehouden. Ik herinner mij de rol toiletpapier waarmee ik over het terrein liep, in de hoop dat niemand je zag.
De afwas doen in de gemeenschappelijke ruimtes, smerige plukjes haar in het douchegootje en Yahtzeeën tot in de late uurtjes. En er werd veel gezwommen. Tijdens één van die zwempartijen, ik was een jaar of tien, stuitte ik in de kantine van het zwembad op een gokkast.
Zo'n eentje met een onder- en bovenspel. Ik zag wat stoere mannekes om het apparaat heen draaien en zag de ene na de andere rijksdaalder uit het apparaat gespuugd worden. Gebiologeerd hoorde ik de verhalen aan.
Er moest ‘boven' worden gespeeld en het gokspelletje na iedere winst was puur behendigheid. Met ferme klappen op de knoppen, werden de punten verdubbeld van 4, naar 8, 16 en zo verder. Ik bekeek het schouwspel op een afstand en het begon mij te kriebelen. Mijn kleedgeld moest er aan geloven, dus ik rende naar de tent. ‘Ik ben een ijsje kopen.' En weg was ik.
Gokgroentje
Het gokgroentje stopte zijn eerst muntjes in de gokkast. En op advies van de jongens moest ik het bovenspel spelen. Want dan kon ie echt gek doen. En zo geschiedde. Ik trok er flink wat daalders uit.
De dagen erna heb ik flink wat ‘ijsjes' gekocht, kan ik je vertellen.
Bizar als ik er nu aan terug denk. Ik heb na mijn gokavontuurtjes nooit een gokkast op de camping meer aangeraakt. Maar wat had het vanaf dat moment fout kunnen gaan. Zo jong en onervaren als ik was.
geplaatst in 
