Voor de meeste mensen lijkt de casinowereld er altijd nog één van Glamour & Glitter, en soms is dat ook inderdaad zo. Hieronder het verhaal waarin collega’s vertellen over de tijd dat Rotterdam een casino had in het Hilton, waar regelmatig wereldberoemde artiesten verbleven tijdens hun concerten.
Zoals Anita Mui, een superster uit China.
Een aardig voorval was met Eros Ramazotti, die bij z’n bezoek aan ons casino naar de bar ging. Ik was daar net ook even en zag dat deze meneer met belangstelling rondkeek.
Zoals we vaker deden met onbekende, duidelijk buitenlandse gasten, vroeg ik: “Good evening, your first visit in our casino?” Hij bevestigde zwijgend. “May I welcome you with a drink?”
De barman nam z’n bestelling op en hij proostte. “Are you in Rotterdam for business?”.. “I am a musician”… “Ahh, concert in Ahoy?” (het was winter). “Yes, we play tomorrow.” .. Oké, are you in the band or so?” .. “I’m solist.”
“May I ask your name?” .. “Eros Ramazotti..” .. “André Jansen”.. (had nog nooit van de man gehoord).
Verbleef met z’n gevolg op de bovenste etage van het Hilton; bij aankomst stonden enige duizenden gillende meiden voor de deur, en werd er door z’n beveiliging een oplossing gevonden voor de ster om ongezien het Hilton in te komen: via de personeelsingang van het casino en het opleidingscentrum, door de branddeur.
Jackson wist de dagen voor het concert te ‘ontsnappen’ uit het Hilton, verkleed als oud dametje. Hij ging graag naar de Slegte op de Coolsingel, waar hij oude boeken kocht.
Collega in Rotterdam Hilton casino: “Tussendienstje gewerkt, Blackjack net gesloten. Komen de Rolling Stones het casino binnenwandelen. Ze willen graag een privé Blackjack-tafel dus wij in overleg met de zaalchef de tafel weer geopend.
Heb ik Blackjack staan dealen in m’n eigen tijd voor de Rolling Stones! Gewèldig! Iedereen kreeg vrijkaarten voor het concert in de Kuip de volgende dag.. Tòp! (* Deze collega had wél als voordeel dat ze het uiterlijk van Marilyn Monroe combineert met de humor van Goldie Hawn).
Een andere collega: “Ik zat toen in een kantoortje in de kelder van het Hilton, oftewel het opleidingscentrum. De telefoon ging, dus ik neem netjes op met: opleidingscentrum HC Rotterdam. Krijg ik een geagiteerde Engelse meneer aan te telefoon”:
“Send them up NOW, quickly.”
Collega: “ I beg your pardon?”
Stem: “Send them up now, they are waiting for them, now.”
Collega: “Who?”
Stem: “The girls!”
Ik begon in de gaten te krijgen wat bedoeld werd, en probeerde meer informatie los te peuteren:
“Do you mean for the boys?”
Stem: “ Yes, for Bill.”
Ik vroeg: “For Bill?”
Stem: “Yes, of course and not a day older than 16.”
Ik zeg 16???
Stem: “Oke, 17....”
Maar de argwaan was gewekt; “Uhhh did I ring the wrong number?”
“ Yes sir”.. tuut-tuut-tuuut.....
Zaalchef: We kregen het verzoek om voor de Stones een speciale BJ tafel te openen. Ze stelden de aparte tafel erg op prijs en vroegen of we de volgende dag naar het concert wilden komen.
We verklaarden dat we wel wilden maar alle kaarten waren uitverkocht. De saxofonist had wel een oplossing: we moesten maar de volgende dag om 12 uur naar de vijfde verdieping van het Hilton komen, ze hadden de hele verdieping afgehuurd.
Samen met de Pit boss gingen we naar de 5e etage. Er werd gevraagd hoeveel kaarten we wilden! We verlieten de vijfde verdieping met 10 kaarten voor de eerste dag en 10 kaarten voor de tweede dag.
Voor de Pit boss was er een speciale toegangskaart voor de mixing tower en voor mij een speciale backstage kaart. Op de bewuste avond eerst ontvangst in speciale lounge en vervolgens werd ik opgehaald om backstage te gaan.
Ik heb alle Stones ontmoet behalve Mick Jagger omdat hij in de schminkruimte was; met Charlie Watts heb ik nog op de flipperkast gespeeld. Ik had trouwens wel een wegwerpcamera meegesmokkeld, was bij de body check niet opgemerkt.
Ongelofelijk wat deze band allemaal ter beschikking had back stage. Op de vraag met welk nummer ze zouden openen was het antwoord : “Start me up.”
geplaatst in 
