Quickfinger TheGallant: het klinkt als een foute pornonaam, maar dat is het niet lieve Onetimers. Nee, in dit geval refereert Quickfinger aan Quickfinger Luc, een bekende cryptostrategie. En in dit geval met een TheGallant sausje.
2021 was een krankzinnig jaar voor mij. Privé gaf ik dit jaar een 9+, en dit had onder andere te maken met de heerlijke groei van mijn crypto portefeuille. Sinds april vorig jaar wist ik tot nu aan toe, iedere maand de cryptomarkt te verslaan. Ik voelde mezelf een beetje een DeValsspeler. Maar waar hij online casino's verslaat (al 28 maanden achter elkaar, tot nu toe), versla ik de cryptomarkt.
Ik maakte hiervoor onder andere gebruik van de Quickfinger Luc strategie en gooide hier mijn eigen sausje overheen. Het idee achter deze strategie is dat je korte dips signaleert, opkoopt en vervolgens hard bidt voor een positieve uitkomst. Ook kocht ik bij crashes van de cryptomarkt met veel plezier de dips op. En op het moment dat de dip verder dipte, kocht ik meer.
Ik kwam er gaandeweg achter dat ik het spelletje wel aardig onder de knie kreeg. Maar daar waar ik voorheen niets noteerde, startte ik met het bijhouden van mijn resultaten. Per dag noteer ik in Excel in welke muntjes ik handel, welke strategie ik gebruik, én waar het mis ging.
Veelal ging het namelijk mis, omdat hebzucht de overhand kreeg. Ik kon er nog wel een paar procentjes extra uit slepen, niet waar?
Ik leerde genoegen te nemen met kleinere winsten. Winst is winst. Excel is mijn stok achter de deur. Ook deelde ik dagelijks winst en verliezen met mijn vriendin. En dat werkt (spreek in termen als ‘ik heb een Chanel tasje verloren').
Ik kreeg er plezier in om te zien wat ik per dag uit de cryptomarkt trok. Ook werd ik lichtelijk opgewonden als de markt rood kleurde, maar mijn portefeuille groen kleurde. Een heerlijk gevoel.
Vooral de laatste twee maanden ben ik enorm trots op het feit dat ik de markt heb verslagen. We zitten immers in een (op het moment van schrijven) moeilijke, ik kan wel zeggen, bear markt. De resultaten lopen wel terug, en dat is niet gek. Het is natuurlijk moeilijker handelen in deze markt.
Het is begin februari, de markt beweegt zich zijwaarts, er is weinig spannends aan. Ik ben onrustig, want nu ik een leuk bedrag heb verdiend met het handelen in crypto, wil ik iets met die euro's doen. Maar wat?
Die gedachte is idioot, want ik zit immers een luxepositie. Ik kan er die gedroomde wereldreis van maken. Of toch die grote patserbak waar ik al jaren van droom.
Maar nee, ik ben bang geld uit te geven. Ik moet er voor mijn gevoel iets mee doen. Iets als in het passief laten groeien van deze som geld.
En ergens weet ik wel waar ik het moet zoeken. Zo valt er nog steeds veel geld te halen uit de cryptomarkt, bijvoorbeeld door het staken van stablecoins. Dit komt er op neer dat je cryptomunten aankoopt, die je vervolgens (voor een langere tijd) wegzet, en hierover ontvang je rente. Hier kleven nagenoeg geen risico's aan.
En toch doe ik het niet.
Is het omdat ik het toch niet helemaal vertrouw? Is het omdat ik te lui ben om tot actie over te gaan? Of toch omdat ik ergens de onrust heb, omdat ik met die som geld ook iets anders kan doen.
Wat heb ik wel gedaan? Ik heb geïnvesteerd, in wat ik noem digitaal vastgoed: een website die moet gaan zorgen voor passief inkomen. En aangezien daar mijn passie ligt, zie ik het wel voor mij om in de toekomst meerdere websites te hebben en mijn digitale vastgoedportefeuille uit te bouwen.
Ook heb ik de bank opdracht gegeven maandelijks extra hypotheek af te lossen. Ook hier zat ik in dubio, want is het wel zo verstandig? Misschien is die gedachte er omdat ik er te weinig kijk op heb. Maar aangezien ik een gevoelsmens ben, en ik liever geen schulden heb, vind ik de gedachte om over een jaar of 5 hypotheekvrij te zijn, een hele fijn gedachte.
En wat ik verder ga doen met mijn geld? Ik heb, voor nu, geen flauw benul. Ondertussen hoop ik dat de cryptomarkt weer aantrekt, en ik met mijn quick fingers op de knoppen mag drukken.
Quickfinger TheGallant
geplaatst in 
