Lente. Zo voelt het even vandaag. De zon schijnt eindelijk weer eens langer dan drie minuten en hij voelt zelfs warm aan. De vogeltjes geven aanstekelijke fluitconcerten en ik betrap me er op dat ik vrolijk een potje mee tjilp. De lente voor even in mijn bolleke, ik krijg spontaan zin om mijn koffer in te pakken. Inpakken en wegwezen, Procent gaat on tour.
Helaas heb ik de Staatsloterij nog niet gewonnen, niet geïnvesteerd in Bitcoins toen ze nog de waarde van een kopje koffie met melk en suiker hadden of een stapel stenen verkocht met belachelijk veel overwaarde. Dus deze jongen (was het maar waar), oude man dus, moet nog gewoon volop mee draaien in het arbeidsproces om zijn dagelijkse en maandelijkse uitgaven te kunnen bekostigen. Spontaan de koffer pakken betekent in mijn geval drie maanden van tevoren verlof aanvragen, wachten op toestemming en dan hopen dat er nog ergens een ticketje voor weinig te bemachtigen valt.
Hoe anders was dat toen Procent on Tour nog actief was. Bij het opruimen van de kast kwam ik de hoody tegen die ik destijds steevast droeg. Wat een bijzondere tijd was dat. Even snel aangepast uiteraard en hij zit nog steeds als gegoten. Ondanks dat ik toch zeker anderhalve kilo ben aangekomen sinds een jaartje of twintig. Eigenlijk is die Pokerinfo hoody mijn meest dierbare kledingstuk. Dragen doe ik hem bijna niet meer, bang dat er nog meer slijtage plekken bijkomen en hij transformeert van dierbaar naar was ooit. Maar deze dag heb ik hem de hele dag aangehouden.
Waar ik met dat ding aan, met die kenmerkende rode binnenkant van de capuchon, allemaal niet geweest ben. Alle Holland Casino’s van Nederland. Diverse illegale pokertoernooitjes die toen overal werden gehouden. Ik herinner me Boxtel, Breda, Utrecht en vele andere plaatsen waar de achteringang als voordeur gebruikt werd. Verder zat hij in de koffer naar Portugal en uiteraard de ultieme reisbestemming Las Vegas. Sin City, de stad waarmee het hele avontuur begonnen is destijds. Het bedelen om een paar dollar op Pokerinfo leidde uiteindelijk naar prachtige avonturen en een dierbare hoody in de kast.
Het wordt tijd om weer eens “On Tour” te gaan. Om te beginnen misschien eens een Procentueel verslagje van een lokaal klein pokertoernooitje in een Holland Casino. Gewoon weer even oefenen. Ik heb wel eens overwogen om een verslag te schrijven over spelen op een online gokkast. Maar daar kun je zo weinig mee. Dat ding staat gewoon in beeld te staan. Veel verder dan “zo nu zijn de rollen omgedraaid” of, “dat was de kers op de taart” of misschien wel “hey, dat lijkt Jack wel op de pot” zou ik niet komen. Dus dat idee heb ik maar laten varen. Zinloos ook om dan die hoody te dragen.
Nee, dan liever zeven zuchtende zwetende zwoegende en zeurende tafelgenoten die onophoudelijk laten zien ze echte pro’s zijn omdat ze alle chiptricks beheersen. Uiteraard zal ik dan ook weer een paar pogingen wagen, maar ook weer snel opgeven omdat het dan wel heel erg snel duidelijk is dat ik het spel nog niet in de vingers heb. Met mijn gezicht op standaard neutraal om het hoekje in mijn kaarten kijken om ijskoud te constateren dat weer bagger is. Heel even overwegen om er een masterbluf uit te gooien, om daarna toch maar nonchalant die twee gedrochten naar het midden te schuiven. Ach, wat het begint het weer te kriebelen.
Misschien, heel misschien, kan ik dan ook weer een beetje gaan bedelen. Paar procentjes bij elkaar sprokkelen om het ultieme doel nogmaals te gaan beleven. Procent on Tour die zijn koffer aan het zoeken is op de bagageband in een stad heel ver weg. Waar toevallig ook heel vaak de zon schijnt, de dames aan de bar masseuses zijn en de fonteinen dansten op Tiësto. Waar de garnalencocktail eigenlijk garnaalcocktail moet heten en de klokken een algeheel entreeverbod hebben. Misschien, heel misschien, neem ik die extra slijtageplekken voor lief en mag ie zelfs mee naar de grave yard shift.
Ik tjilp nog een extra deuntje mee met de tuinvogeltjes en overweeg om maar alvast verlof aan te vragen, de wieltjes van mijn koffer te smeren en het meest belangrijke kledingstuk nog even uit te hangen in de frisse lucht. De zon, ik word er vrolijk van.
geplaatst in 
