Pokernostalgie - verlangen naar vroegah

Dave The Devilfish Elliot — Dave "the Devilfish" Ulliot

Poker op TV

Het begon allemaal met The Poker Den, een programma dat werd opgenomen in een obscure kelder ergens in Engeland, waar mannen als Dave "the devilfish" Ulliott en Barney Boatman aan tafel zaten. Ik wist niet wat het was, maar zodra ik hoorde dat er om geld werd gekaart, had het direct mijn interesse en zo zat ik bijna dagelijks tot laat poker te kijken. Naast The Poker Den op Veronica zond ook RTL7 veel poker op televisie uit.

"Meer voor mannen" was het motto. En naast flauwe comedy's en Maxim Hartman, was er elke dag poker op TV. Hoevaak heb ik niet gedroomd aan de finaletafel te zitten van een EPT. Maar Borsato zijn het al; "De meeste dromen zijn bedrog".

Spelen voor echt geld

Zo gebeurde het dat ik op een avond in de sportkantine zat en een paar jongens hoorde praten over poker. Ook zij hadden de uitzendingen gezien en waren enthousiast geworden. We kenden allemaal ongeveer de regels, dus het werd tijd om maar eens een potje te spelen.

Als vrijgezel bood ik mijn woonkamer aan en zo zaten we op een zaterdagavond met vijf enthousiastelingen aan tafel. Pokerchips? Nog nooit van gehoord. Plastic kaarten? Nog nooit van gehoord. Ik was naar de Action gegaan en had daar een paar pakjes kaarten gekocht voor 35 cent per stuk. En iedereen had de hele week kleingeld verzameld. Dus daar zaten we met een boterhamzakje vol muntjes. Wat een fantastische ervaring.

Besef goed, dit was in een tijd waarin je bijna 100 euro betaalde voor een set pokerchips. Nu haal je ze voor een tientje bij de Action of koop je ze op Marktplaats voor een euro. Een van de jongens kreeg voor zijn verjaardag een set van zijn ouders. We voelden ons koning te rijk. In de stad kochten we een pak echte kaarten voor €5 en we waren bijna profs.

Toch was het altijd dezelfde persoon die leek te winnen. Helaas was ik het niet. We dachten dat het geluk was. Maar blijkbaar was het meer dan geluk, gezien de resultaten die deze jongeman later online boekte.

Online poker

Op een van de pokeravonden kwam een van de jongens met het idee dat je online gratis kon pokeren, maar wel echt geld kon winnen. Veel oude rotten in het vak zullen nu denken aan de Shasta tafels van Everest, maar nee, het ging hier om Bulldog Poker (als ik me goed herinner). Elk uur begon er een freeroll waarbij je maar liefst 15 tot 25 cent kon winnen.

We speelden urenlang online en dit was echt iets unieks. Heel af en toe wonnen we zelfs nog wat geld. En dan hadden we zomaar weer 25 cent, genoeg om aan een ander toernooi mee te doen. Vanaf dat moment ging het verder.

In die tijd moest je je nog aanmelden via de website om vervolgens een CD-rom met installatiepakket thuisgestuurd te krijgen, samen met felgekleurde vouchers met een gratis tientje hier en daar. Het waren echt de begindagen van online poker.

Die CD-roms moesten vaak van ver komen, dus het kon weken duren voordat we ze in huis hadden. Maar ja, een mobieltje was toen ook alleen nog om mee te bellen. Ik weet niet hoeveel CD-roms ik heb ontvangen of van welke providers. Ik vraag me zelfs af of ik ooit wel eens voor echt geld heb gespeeld op een van deze casino's.

Pokerinfo

Via-via kwam ik terecht op een pokerforum, een klein, leuk forum waar een chatbox was om met elkaar te spreken. Als beginner zei ik niet zoveel, maar in de jaren die volgden werd ik wel een vaste gast. Mijn pokercapaciteiten waren nog steeds niet om over naar huis te schrijven, maar er waren genoeg mensen die wilden helpen.

Zo waren er altijd wel mensen die je in een toernooi wilden zetten (staking) of procenten van je wilden kopen (backing), en zelfs de cashgames heb ik nog wel een tijdje gespeeld voor anderen. Achteraf gezien hadden ze beter in Bitcoin kunnen investeren. Dan hadden ze nu met pensioen gekund.

Everest Poker

Zeg je Pokerinfo, dan zeg je Everest Poker. Waarom wist ik niet, maar iedereen op Pokerinfo was gek op Everest. Everest was een site waarbij als je meer dan 4 tafels opende terwijl je Hold'em Manager had draaien, de boel vastliep. Ze waren ook de aanbieder die geen auto rebuy hadden. Verloor je een all-in en had je nog 10 cent over en kreeg je de volgende hand azen? Sucks to be you!!

Toch speelden we er allemaal want het veld was soft (mensen zoals ik speelden er), maar ze boden ook leuke promoties aan in samenwerking met Pokerinfo. Zo gingen we naar Aken om sport en poker te combineren en de winnaar mocht het WSOP Main Event spelen. Zo hadden we PI vs de rest en deden we nog veel meer leuke dingen.

Ook hadden ze een eigen pokertour waarmee je je via steps kon plaatsen. Het hoogtepunt in mijn pokercarrière is dat ik naar de Spanish Poker Tour in Portugal mocht. Alles betaald door Everest. Uiteraard heb ik het toernooi niet gewonnen. Hier zou in de toekomst zomaar nog eens een verhaal over kunnen volgen.

Nostalgie en Rounders

Soms word ik bevangen door een vlaag van nostalgie. Dan wil ik terug naar oude tijden. Helaas werkt het niet zo. Pokerinfo is verdwenen, gelukkig hebben we nu Onetime, Everest poker is niet meer en ook The Poker Den en de EPT’s zien we niet meer op TV.

Gelukkig is onlangs Poker After Dark teruggekeerd op de Nederlandse TV, met commentaar van pokernestors Frank op de Woerd en Mark Roovers. Helaas is dit, vanwege de wetgeving, midden in de nacht.

Als ik dan echt nostalgisch word, dan wil ik Rounders kijken. Kijken hoe Mike McDermott in de finalescene Teddy KGB helemaal zoek speelt. Ik wil zien hoe Worm zijn ace in the sleeve heeft en dat de professor begrijpt dat er voor Mike iets groters in het verschiet ligt dan rechten.

Maar wat schetst mijn verbazing? Rounders is nergens te vinden op de streamingdiensten. Zowel Netflix, Amazon Prime als Videoland hebben deze klassieker niet in het bestand. Dit betekent dus dat ik niet lekker op de bank kan zitten en een van mijn favoriete films kan kijken. Natuurlijk heb ik hem nog wel op dvd, maar een dvd-speler heb ik toch al bijna 10 jaar niet meer. Ik wil dan ook oproepen: Netflix, zet Rounders terug!

Poker in 2023

Nu, 20 jaar later, voel ik nog steeds liefde voor poker, maar ik speel het zelden. Een gezin en een baan zorgen ervoor dat ik poker niet de nodige aandacht kan geven. Af en toe start ik GGPoker op en speel ik een paar Spin & Golds. Lekker voor een paar kwartjes, even snel spelen.

Mis ik de tijden waarin ik met twee schermen en twaalf open tafels aan het kaarten was? Soms wel, maar eerlijk gezegd is het niet meer mogelijk. Het gaat niet alleen om het spelen zelf, maar ook om het "huiswerk" na de sessies. Ik heb er simpelweg geen tijd meer voor.

Live spelen vind ik heerlijk, maar ook dat komt er nooit meer van. Misschien kan ik binnenkort eens een avondje kaarten in Nederland. Het Holland Casino heeft beloofd het pokeraanbod uit te breiden, en anders misschien een keer naar Antwerpen, waar elke avond "kleine beursvriendelijke" toernooien worden gespeeld.

Maar voor nu wil ik gewoon op de bank zitten, Rounders opzetten en dromen over Vegas en The Fucking Mirage!