Een goede pokerspeler kan zich goed aanpassen aan de constant verschillende situaties waarin hij terecht komt. Al zijn de kaarten, acties en posities in een bepaalde hand identiek aan een situatie die zich op een ander niveau afspeelt dan kunnen de optimale beslissingen die genomen moeten worden gedurende de hand toch anders zijn.
Dit maakte poker voor mij heel erg leuk. Ik probeerde steeds nieuwe dingen aan mijn spel toe te voegen en proberen te voorkomen dat ik op de automatische piloot ging spelen en een standaard, makkelijk leesbaar ABC-spel ging spelen.
Een ABC-spel houdt in dat je steeds foldt met niks, raist of bet met goede handen en callt met draws. Dit is erg effectief tegen spelers die alleen maar kijken wat zij in hun hand hebben en wat er op tafel ligt en daar al hun beslissingen op baseren. Dit zijn spelers die op het eerste denkniveau zijn blijven hangen.
De verschillende denkniveaus zijn als volgt:
Cruciaal om optimaal te spelen is precies één niveau hoger denken dan je tegenstanders. Een voorbeeldje om te illustreren waarom dit zo belangrijk is deed zich voor in een toernooitje met slechts 12 deelnemers. En een buyin van 125 dollar in het Bellagio te Las Vegas.
We zaten maar met zes pokerspelers aan tafel en mijn vijf tafelgenoten waren allemaal een stuk ouder dan ik. En zaten rustig op goede handen te wachten. Om dat te exploiteren speelde ik bijna elke hand en toonde ik veel agressie om makkelijk punten op te rapen. Ondanks dat ik als pokerspeler preflop vaak raiste wilde niemand mij reraisen.
Ik raapte AQ op wat een behoorlijk sterke hand is met slechts zes man aan tafel en raiste natuurlijk opnieuw om eindelijk gereraist te worden. Verleidelijk om dan te denken is: ‘ik heb al zo vaak geraist en nu heb ik eindelijk iets dus mooi dat ik actie krijg’. Echter had ik bedacht dat de speler die mij reraiste op niveau 1 was blijven hangen. En er totaal niet mee bezig is wat ik daar kan hebben en reraist op basis van zijn hand.
Dat doet hij niet met AJ of lager en waarschijnlijk alleen maar met een paar vrouwen of hoger en misschien AK. Dus ligt mijn AQ ver achter en moet ik folden. Ik show in de hoop dat hij ook laat zien en hij laat schaapachtig KK zien.
Kom je in precies de zelfde situatie terecht maar dan tegen een goede, ervaren toernooi pro dan is het erg slecht om daar AQ te folden. Die zal mij daar vaak reraisen op basis van de handen die ík daar kan spelen en niet op basis van wat hij zelf heeft.
Ik speelde toen zo’n 60% van de handen die ik kreeg dus ook handen als 87o en J2s (bottom van mijn range ofwel de slechtst mogelijke handen die ik raise). Met die handen is het moeilijk spelen tegen een reraise omdat ze zo slecht zijn. Maar AQo is een hand die richting de top van mijn range gaat dus lig ik tegen zijn veel grotere range handen waarmee hij reraist heel vaak voor.
Bovenstaande illustreert al voor een groot deel het belang van weten tegen wie je speelt en hoe die persoon nadenkt. Nog interessanter wordt het wanneer je online heads up speelt. En het liefst op meerdere tafels tegelijk tegen dezelfde speler.
We blijven even bij no limit holdem. Als je een tegenstander hebt die alleen absolute monsters (TT+ en AK) preflop reraist, dus maar 2-3% van zijn handen, dan is het erg makkelijk om daar tegen te spelen. Als de stacks heel diep zijn (200 blinds of meer) dan kan je profitabel callen. Dit omdat je postflop makkelijk optimale beslissingen kan nemen.
Zijn de stacks te klein dan fold je elke keer als hij een sterke hand heeft. Als je een reraise callt kan je de tegenstander in grote problemen brengen op bepaalde flops als 567, TT9 of andere lage connected boards. Hij verbeterd daar nooit zijn hand mee. En moet maar raden of jij dat wel hebt gedaan.
Als je eenmaal moet gaan raden ga je fouten maken en verlies je dus geld. De oplossing hiervoor is natuurlijk om zowel je tophanden als wat lagere, goed speelbare handen preflop te reraisen. Bij voorkeur suited connected handen die je na een rereraise makkelijk kan wegleggen.
Dit laatste heet het ‘balanceren van je range’. Op laag niveau met spelers die niet zo veel nadenken is dit irrelevant. Als deze pokerspeler altijd preflop reraises callen kan je gewoon altijd je sterke handen ‘voor value’ reraisen. En in gunstige situaties komen.
Tegen denkende spelers is het van belang om af te wisselen hoe je je handen speelt. Je wilt namelijk dat je tegenstanders fouten tegen je maken. Dus is het afwisselen van hoe je sterke en zwakke handen speelt van belang zodat denkende tegenstanders niet goed weten hoe sterk je hand is. En daarom meer moeite hebben met het nemen van optimale beslissingen.
Het belang van balans aanbrengen in je range wordt in mijn ogen overschat door denkende spelers op lage stakes. En in live toernooitjes met een lage buyin. De tegenstanders zijn er dan voornamelijk mee bezig hoe goed hun hand is en denken niet na over wat jij hebt.
Hoe je daar het beste tegen kan spelen verschilt per tegenstander en is niet zo ingewikkeld. Callen ze te vaak dan is ‘licht valuebetten’ (met een relatief zwakke hand toch betten met de verwachting door nog minder gecalled te worden) verstandig. Zwakke handen gewoon opgeven tegen hen. Folden ze te vaak dan kan je heel vaak bluffen.
geplaatst in 
