Een vlucht naar het kijken van series
Aan het eind v/d middag ben ik ontevreden over mezelf en wat ik heb uitgevoerd. Ik kijk een serie, daarna nog één en nog één. Het voelt als een nieuwe vlucht voor mijn onvermogen en maakt mijn ontevreden gevoel alleen maar groter. Ik realiseer me dat dit de momenten zijn die me triggeren om naar het casino te gaan, maar dat ik nu eigenlijk hetzelfde aan het doen ben.
Ik wil weg van mijn gevoel van onvermogen, wil alles snel vergeten en het liefst iets doen waar ik goed in ben. En als dit niet voorhanden is, verdoof ik mezelf blijkbaar maar met series. “Zo snel gaat dat dus”, denk ik bij mezelf, “in notime ben ik mezelf weer kwijt”. Het voelt ergens fijn om me dit in elk geval bewust te worden, maar het lost het helaas niet meteen op.
Ik poog mezelf ervan te overtuigen dat het goed is om de komende weken de tijd te nemen om mijn ideeën verder uit te werken en mijn pokerverhaal op te schrijven. “Niet te snel willen, het heeft tijd nodig om er weer in te komen. Het hoeft en kan allemaal niet in één dag”. Het klinkt leuk, maar ik vind het moeilijk om mezelf dit echt toe te staan.
Fris in mijn hoofd, nieuwe stappen
Op het moment van schrijven is het 15 november. Inmiddels is het twee weken geleden dat ik voor het laatst poker speelde. Is alles geweldig voor me geweest sinds ik stopte? Geweldig is een groot woord, maar ik voel me zeker energieker en fitter. Ik heb zin om nieuwe dingen te gaan doen, slaap weer goed, voel me vrijer en weer verbonden met de wereld om me heen. Wat het gevoel over geld en ego betreft, gaat het prima.
Ik heb de afgelopen maanden genoeg uitgaven gedaan om van te kunnen nagenieten en heb een prima budget opgebouwd om op reis te gaan. Ook de focus van het reizen is weer terug bij ‘het over me heen laten komen en alles ervaren’ in plaats van ‘zo lang mogelijk kunnen rondreizen’.
Qua tijdsinvulling probeer ik momenteel vorm te geven aan al mijn ideeën voor de komende maanden en erna. Dit gaat nog niet altijd van harte. Oude patronen van angst en onzekerheid blijven opkomen en ik ervaar hoe sterk de neiging is om te vluchten als het even niet gaat.
Ook blijft het spannend dat mijn geld mogelijk een keer op zal zijn, of dat ik een antwoord zal moeten vinden op wat ik wil in de toekomst. Tegelijkertijd merk ik dat ik elke dag een stapje verder kom in het gevecht tegen mijn onrust. Ik probeer me eraan over te geven dat vluchten hier geen antwoord op is, wat de ene dag makkelijker gaat dan de ander.
Voor het eerst in m’n leven zoek ik mensen om me heen die me ondersteunen in het praktisch maken van mijn ideeën, waar ik nou eenmaal wat minder in ben. Hulp vragen gaat zeker nog niet van harte, maar het begin is er. En ik ervaar dat het me de vrijheid geeft om me meer te kunnen focussen op de dingen waar ik goed in ben, zoals het focussen op mijn creativiteit. Het geeft vertrouwen om hier op deze wijze mee bezig te zijn, waarbij het schrijven van deze gehele artikelenserie binnen twee weken zeker ook voelt als een overwinning. Het is een mooi leerproces waarin ik me tot nog toe goed staande weet te houden. En dat smaakt naar meer! :)
geplaatst in 
