Lang geleden was er een programma op televisie dat Paradijsvogels heette. Heerlijke types kwamen daar voorbij. Mensen die gewoon helemaal zichzelf waren. Absoluut wars van de geldende moraal op dat moment, leefden ze hun eigen leven in hun zelf gecreëerde paradijsjes. Altijd als ik dat programma keek, was ik een klein tikkeltje jaloers.
Tegenwoordig is “Nachtdieren” op televisie te zien. Het is een beetje een verlengde van Paradijsvogels. Ook te vergelijken met Jambers. ‘Overdag is hij een hardwerkende groenteboer, maar ‘s nachts is hij een gerespecteerde SM meester”. Zoek maar eens op op Youtube als je het niet kent. De achterkant van de maatschappij. De subculturen. De “andersdenkenden”.
Maar, zo vraag ik me af als ik er over nadenk, zijn het wel andersdenkenden? Zijn het wel subculturen? Met de leeftijd komt ook de vrijheid van denken. Althans, dat geldt voor mij. De eerste pakweg dertig jaar van je leven word je gekneed en gevormd. De “andersdenkenden’ zijn dan vaak de mensen die in verzet gaan. In verzet tegen hun omgeving, opvoeding of de autoriteiten.
Later word je wat vrijer in je hoofd en vaker ook wat vrijer in je doen en laten. Maar ja, dan heb je al allerlei verplichtingen en beslommeringen die een rigoureuze switch in je levensstijl in de weg staan. Er zijn er niet zo veel die dat aandurven of aankunnen. Hulde trouwens voor wie dat wel doet ongeacht de consequenties. De grote groep zoekt hun heil in de subculturen. En daar zijn er heel erg veel van.
Iedereen die wel eens een gokje waagt in een legaal online casino behoort bijvoorbeeld ook tot een subcultuur. Gokken is nu eenmaal nog steeds geen door de mainstream geaccepteerde activiteit. Maar het is wel een hele grote subcultuur. Of neem de mensen die parenclubs en erotische/fetisj feesten bezoeken. Zogenaamd niemand gaat daarnaartoe, maar de clubs zitten vele dagen van de week vol en de feesten zijn vaak lang van tevoren uitverkocht.
Tegenwoordig wordt er, mede dankzij internet en de snel afnemende invloed van het geloof, gelukkig wel wat meer openlijk over gesproken en geschreven. Zo weten we inmiddels dat er voet fetisjisten zijn, gips fetisjisten zijn, neus fetisjisten, vinger fetisjisten, lak fetisjisten, leer fetisjisten, latex fetisjisten, koud water fetisjisten, warm water fetisjisten, Brazilian but fetisjisten, en nog heel veel meer. Rare mensen? Het zijn er zo veel dat het zomaar je buurman of buurvrouw kan zijn. Of een collega.
En dan heb ik het alleen nog maar over de mensen met een fetisj. Als je bij je vrienden, die je al heel lang kent en vertrouwd, na een paar drankjes doorvraagt (Oké dat is misschien een beetje ouderwets. Misschien moet ik de drankjes vervangen door geestverruimende middelen) dan zul ook jij verrast worden. Uiteraard is het dan wel van heel groot belang dat je zelf eerst eerlijk en open vertelt wat er “raar” aan jou is.
Al snel kom je er achter dat er heel veel mensen zijn die actief zijn in een zogenaamde subcultuur. Ook in jouw wereldje. Daarom via deze weg een oproep aan iedereen om niet te oordelen over anderen en misschien wel over jezelf, maar juist accepteren. Hoe mooi is een land vol met paradijsvogels? Hoe saai is en land vol grijze muizen? Zwart en wit (denken) wordt grijs. In kleur denken is vele malen vrolijker. Daar word je blij van
geplaatst in 
