In een tijd dat er geen ervaren Nederlandse casinomedewerkers voorhanden waren, werden de nieuwe croupiers opgeleid door de know-how partner van de Nationale Stichting voor Exploitatie van Casinospelen (NSC). Deze know-how partner was het Oostenrijkse casinobedrijf Österreichischer Spielbanken AG (Ötspag) en hier vonden de allereerste opleidingen dan ook plaats.
Het was een grote eer om als croupier met nog maar een paar jaar ervaring gevraagd te worden om de nieuwe collega’s het vak te mogen leren. Ik prijs me gelukkig dat ik één van de uitverkorenen was en bijna 10 jaar lang velen de knepen van het vak mocht bijbrengen.
In het begin nog onder leiding van de Oostenrijkers, later een Joegoslavische tafelchef met veel ervaring en natuurlijk de Engelse topcroupiers Nick Hall en Jon Foster.
Het Opleidingscentrum Scheveningen begon aan de boulevard, en voorzag in de benodigde aanwas voor de opening van nieuwe casino’s in Rotterdam en Amsterdam.
Maar vooral de personele planning, in handen van Ed Blansjaar, een huzarenkarwei, inclusief selecties in met name het VK (in het artikel een verwijzing naar een speelfilm uit 1983, die Ed regisseerde en waarin ik de hoofdrol vertolk).
Al vanaf de eerste selecties van kandidaten voor het beroep van croupier werden we als instructeur betrokken. Samen met een vertegenwoordiger van de bedrijfsbeveiliging, de bedrijfspsycholoog, personeelszaken en het hoofd speltechniek namen we plaats in dit zware comité.
Iedere kandidaat presenteerde zich aan twee mensen, ik herinner me meermaals samen met de psycholoog gesprekken te hebben gevoerd. Vogels van velerlei pluimage presenteerden zich en beantwoordden onze vragen. Ik herinner me daar volkomen vrij in te zijn geweest.
Na zo’n dag van selectie kwamen we bijeen en werd afgestemd en geargumenteerd. Ik herinner me een gesprek met een jongeman, de helft van een tweeling, die ik vroeg of ze wel ’s misbruik hadden gemaakt van hun tweelingschap.
De jongen vertelde dat hij z’n rijbewijs al had, waar z’n broer maar niet kon slagen. Dus hij deed in naam van z’n broer examen. De psycholoog en ik lachten ons rot, maar van de bedrijfsbeveiliger kreeg deze kandidaat een veto!
Later zag ik ze allemaal terug tijdens de cursus, die in het begin maanden duurde. Innovatief als ik ben brachten we wat vernieuwingen aan in de opleiding, zodat de opleidingstijd werd gereduceerd tot 4 maanden.
Een examen moest de start zijn van een casinocarrière, maar niet iedereen slaagde… Sommigen kregen een herexamen, anderen bleken al tijdens de opleiding of na een stage ongeschikt.
Na een proefperiode kwamen ze in dienst van één der casino’s, en werden nog enige jaren begeleid. Vooral door directe chefs, soms ook door ons als instructeur.
…als nieuw gediplomeerden zich voor hun eerste dienst kwamen melden bij een vaak wat oudere zaalchef. Roger Eloy was er zo één, een Waalse Belg die Engels sprak met een prachtig accent, al dik in de 60, traag ter been en vooral aristocratisch.
De jonge croupier stelt zich voor, geeft de heer Eloy als zaalchef van dienst een hand en deze zegt: “Aaa, you are croupier? And you start today? Yes?? Do you have a diplom? Yes?? ..BURN IT!..”
Casino Valkenburg werd al snel autonoom op het gebied van opleidingen, m’n collega Jacques Jacobs gaf vele jaren lang z’n ervaring aan tafel door.
Dit was een functie die ik ook mocht bekleden, in het leven geroepen om de verschillende opleidingen en de instructeurs te helpen. Ik werd voor de start van Rotterdam Hilton gevraagd voor deze functie.
En zoals gewoonlijk ging ik met verve te werk, waar er iets te leren was over verbetering, training, motivatie en efficiëntie dook ik erin. Van een bevriend psycholoog kreeg ik z’n studieboeken en toog aan de slag als VCO, opererend vanuit de kelder in het Hilton.
Mijn verzoek om een casinobibliotheek aan te leggen kreeg ik er niet door, maar legde zelf een ruime hoeveelheid cursussen en trainingen aan. In prachtige dossierkasten in hangmappen, voor eenieder die wilde verbeteren in z’n werk (kwam er later achter dat m’n opvolger al dit werk direct in de container had gegooid).
De door HC aangestelde man die de speelautomaten moest introduceren – Reiner Hilber – vroeg me om de nieuwe medewerkers die SPA gingen ‘doen’ een stuk introductietraining ‘casinogedrag’ bij te brengen.
Omdat de introductie der speelautomaten (gokkasten) na volledige installatie moest wachten op wetgeving, stonden ze daar 6 maanden tot we ze eindelijk aan onze gasten mochten aanbieden. Met ‘dummy runs’ en rollenspelen vulden we de tijd en stoomden we de mensen klaar.
Een groep dynamische voormalige medewerkers, opgeleid bij Holland Casino's, traint nu de mensen die live online het spel leiden waar Bob van der Heul met z’n mensen de scepter zwaait.
Wordt vervolgd…
geplaatst in 
