Onvergetelijke avonturen
Eerder maakte ik meermaals gewag van m’n avonturen in Oost-Europa en Afrika, hier een paar herinneringen aan Roemenië.
geplaatst in 
Eerder maakte ik meermaals gewag van m’n avonturen in Oost-Europa en Afrika, hier een paar herinneringen aan Roemenië.
…werd ik met m’n hele staf uitgenodigd om het diner te gebruiken (plus de nacht door te brengen) in één van de voormalige paleizen van dictator Ceaucescu. We mochten met 40 man plaatsnemen aan een lange tafel in de de gouden zaal, waar eerder staats- en gekroonde hoofden aan de dis zaten.
Uiteraard nam ik plaats aan het hoofd van de tafel, waar achter iedere stoel een heuse lakei in vol ornaat ons ten dienste stond (later vernam ik dat de hoofdreden van hun aanwezigheid was om het gouden bestek te bewaken).
Het diner was niet anders dan copieus te noemen, muzikanten van het allerhoogste kaliber voorzagen ons van oorstrelende geluiden, afwisselend traditioneel, folklore en klassiek. Met name door de enorm hoge plafonds was het werkelijk een sprookje.
Onze gastheer was de heer Vladoiu, die na z’n carrière als gouverneur van de provincie Vâlcea door mij was aangezocht om de bankzaken voor ons casino (en onze Bingo) te behartigen.
Ondanks de periode van ‘omwenteling’ na het afzetten van de dictator en z’n vrouw slaagden er velen in om een belangrijke positie te behouden, niet in het minst vanwege hun inzet voor zowel ‘de partij’ als voor de cultuur, natuur en religie.
Er was vooraf verzocht om geen foto’s te maken ten paleize, tenslotte was de woede t.o.v. de dictator en z’n vrouw al ruim gestild door hun executie. Men probeerde om een beter beeld te schetsen van ‘Roemenië in ontwikkeling’.
Ik werd (door een lakei) naar een slaapvertrek geleid met een rond bed van misschien wel 4 meter doorsnee. Een prachtige ruimte, met de kleuren donkergroen en goudbrokaat, het bed rondom gedrapeerd met groene zijde. De badkamer zandgeel en goud, met gouden kranen en spiegellijsten.
Video bezoek Ceaucescu in Londen:
Een hartelijke ontvangst in de residentie van de Episcoop (kardinaal) van de Roemeens orthodoxe kerk, waar ik als nieuw ondernemer in Râmnicu Vâlcea een schenking had gedaan. Bij de ontvangst omhelsde de Episcoop me en kuste me op beide wangen. Hij dankte me voor de schenking en vertelde met een traan in z’n ooghoek dat hij nu eindelijk de gevel van de Kathedraal kon gaan renoveren.
We werden aan tafel geplaatst, waar de Episcoop recht tegenover me plaatsnam in z’n paarse tabberd en met een soort fez op z’n grijze, bebaarde hoofd. We hadden een diepgaande dialoog aan tafel, waar ik zelfs nog de complimenten kreeg voor m’n Roemeense taalgebruik en kennis van het land en internationale zaken.
Uiteraard was men blij met m’n ruime investering in Râmnicu Vâlcea, waar toch 200 werkplekken werden gecreëerd.
De Episcoop was verguld met mijn verzoek om de officiële opening van het casino te verrichten.
Gherasim Cristea was z’n doopnaam en ik mag me verheugen een dergelijke bijzondere man meermaals te hebben gesproken, in aanmerking genomen dat ik totaal niet religieus ben en zelfs m’n aversie tegen het geloof liet blijken. Hij begreep en respecteerde dit, drukte zich uit in een wijsheid en begrip die iedere verstokte atheïst zou doen smelten.
Later werd Episcoop Gherasim Cristea bekend door z’n bemiddelende rol die hij namens de overheid speelde tijdens de levensgevaarlijke mars die volgde op de Roemeense Mijnwerkersstaking.
