In de zinderende arena van online content, waar elke pixel een potentieel geschil kan worden, heeft Onetime een hobbelig parcours bewandeld. Het begon allemaal met een onschuldige, zij het onwetende, misstap - een kleine foto van de F1-race op het Zandvoortse circuit. Een beeld zo dynamisch dat het onbedoeld een vurige strijd ontketende om de rechten die eraan vastzaten.
De rechten, zo bleek, lagen stevig in de greep van het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP), en Onetime had zich onbedoeld schuldig gemaakt aan een inbreuk. Het was als een onopgemerkte bocht in het racecircuit, een onverwachte wending die het bedrijf een scherpe boete van €391,29 opleverde, uitgevaardigd door de juridische handhavers van Visual Rights Group, een bedrijf dat blijkbaar een reputatie heeft opgebouwd van strakke handhaving puur voor de financiële opbrengsten.
Met de tweede ronde van dit juridische gevecht in volle gang, lijkt de situatie zich te verharden. Medewerker Jothi van Visual Rights Group gedraagt zich als een onverbiddelijke machine, mogelijk een AI-gestuurde entiteit die geen ruimte laat voor menselijke redelijkheid. Een korte zoektocht naar het bedrijf onthult talloze berichten over hun onbuigzame, meedogenloze aanpak en de exorbitante bedragen die zij eisen voor zelfs de kleinste overtredingen.
Nadat Onetime een redelijk aanbod van €250 deed, ontving het enkel juridische dreigementen en werd geconfronteerd met een plotselinge wijziging in de spelregels: betaling was niet langer mogelijk, en de dreiging van overdracht aan juridische partners hing als een donkere wolk boven onze hoofd.
Het verhaal van Visual Rights Group lijkt haast op een slecht script voor een aanvraag van een online casino. Ze opereren als een geautomatiseerde, meedogenloze boetemachine, ooit bekend onder de naam Permission Machine. Hun praktijken hebben hen een slechte naam bezorgd, en ondanks de naamsverandering blijven de controversiële tactieken ongewijzigd. Ze sturen automatische boetes voor afbeeldingen die vaak slechts een paar tientjes waard zijn, maar hun facturen lopen op tot honderden of zelfs duizenden euro’s.
Het recht op citaat, een fundamenteel aspect van auteursrecht dat het mogelijk maakt om bijvoorbeeld screenshots te gebruiken voor educatieve doeleinden, wordt volledig genegeerd door hun software. Deze software detecteert en boet automatisch, zonder menselijke tussenkomst, en houdt geen rekening met legitieme uitzonderingen.
De aanpak van Visual Rights Group is een klassiek voorbeeld van “copyright trolling,” waarbij geautomatiseerde processen worden gebruikt om nietsvermoedende individuen en kleine bedrijven te intimideren en te dwingen tot betaling. Dit gebeurt zelfs in gevallen waar de afbeeldingen niet publiekelijk zichtbaar zijn, maar slechts ergens op een server staan. Nederlandse rechters lijken vaak niet goed op de hoogte van de nuances van het citaatrecht, wat de situatie nog zorgwekkender maakt.
Onetime vecht niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen die in dezelfde val zijn gelopen. Het is duidelijk dat Visual Rights Group een onfris businessmodel hanteert dat zowel moreel als juridisch twijfelachtig is. Ze rekenen exorbitante bedragen voor afbeeldingen, betalen de werkelijke rechthebbenden nauwelijks uit, en maken misbruik van juridische mazen om hun praktijken voort te zetten.
Het is hoog tijd dat er aandacht wordt besteed aan deze problematiek, dat er helderheid komt over de rechten en plichten rondom online content en dat bedrijven als Visual Rights Group ter verantwoording worden geroepen voor hun praktijken. Onetime blijft strijden voor rechtvaardigheid en roept iedereen op om alert te blijven en zich te verzetten tegen deze onethische praktijken.
Blijf ons volgen voor meer updates en inzichten in deze voortdurende strijd voor recht en redelijkheid. Samen staan we sterk tegen de moderne rovers van digitale rechten. Dat de directeur van het ANP Martijn Bennis geen reactie over de praktijken van Visual Rights Group heeft gegeven en het ANP schip gaat verlaten speelt misschien ook nog wel een rolletje, we gaan het zien.