Even de temperatuur peilen en dan pas in het diepe springen
Of het nu gaat om het wagen van een gokje of het handelen in crypto's, of alle andere beslissingen die ik in het leven neem die te maken hebben met geld: ik spring nooit zomaar in het diepe. Mijn eigen bedrijf beginnen? Ik vond het maar wat spannend om mijn vaste baan op te zeggen. Met net een huis gekocht vond ik een vast inkomen een prettig idee. Dat ik daar niet gelukkig was, werd uiteindelijk de drijfveer om toch de stap te zetten.
En ik kan nu, ruim 3 jaar na dato, zeggen dat die stap goed uitgepakt heeft. Opdrachten komen en gaan soms, en elke keer als er een gaat is dat nog steeds slikken, maar elke keer als ik denk: komt dit wel goed, komt er weer iets nieuws voorbij. Ik leer nog elke dag en ik kan oprecht zeggen dat ik het schrijven nog steeds heel leuk vind. Dat ik daar nu mijn geld mee mag verdienen, is dus een geschenk voor me.
Kijk ik naar de afgelopen jaren, dan merk ik aan mezelf dat ik elke beslissing, vooral op zakelijk vlak, eerst afweeg tegen de eventuele financiële consequenties. Dat blijkt diepgeworteld te zitten en het is niet iets waar ik me tot voor kort heel erg bewust van was. Wel weet ik dat het te maken heeft met mijn verleden van leven met schulden. Dat ben ik inmiddels ontgroeid en dat hoorde ik mezelf zeggen toen de bank een paar maanden geleden belde over mijn betaalrekening.
I'm in a good place, ook financieel, dat durf ik nu wel hardop te zeggen. Daar heb ik hard voor gewerkt en gevochten, dat wel. Jarenlang. Dat het me nu een stuk gemakkelijker af gaat, komt niet alleen doordat ik schuldenvrij ben, na 15 jaar. Dat komt ook doordat ik dankzij de tips uit het Onetime boek én het voorzichtig handelen in onder andere crypto's nu een buffer heb.
Maar ook daar kwam ik niet zonder slag of stoot. En de belemmeringen zaten vooral bij mezelf, in mijzelf. Ik wil dat hier graag delen omdat ik denk dat meer mensen hier last van hebben.
Elk verlies gaf me een hartverzakking
De eerste keren dat ik naar het casino ging, vond ik het al veel als ik €100 in een gokkast gooide. Vaak kwam ik niet verder dan €50 voordat ik het al teveel vond. Niet heel gek als je bedenkt dat er tijden zijn geweest dat ik niet wist of ik aan het einde van de maand nog wel geld zou hebben om boodschappen te doen of te tanken. Er waren avonden dat ik zo door die €50 heen was, maar er waren ook avonden dat ik die verdubbelde, of verveelvoudigde.
Wanneer ik op winst stond, wilde ik meteen cashen en gaan. Pakken wat je kan en vooral niet kijken of er nog meer inzit, want je zou ook weer (een deel van) de winst kunnen verliezen. Ik weet nog dat die winsten lekker voelden, maar die avonden dat ik verloor? Die bezorgden me soms een vervelend gevoel, want die €50 had ik ook ergens anders voor kunnen gebruiken.
In de loop van de tijd verhoogde ik het speelbudget steeds een beetje. Maar meer inzetten dan het minimum per ronde? Mij niet gezien! Dat was weer een brug verder in het nemen van een risico. Wat ik tijdens onze vakantie in 2020 in Amsterdam deed, was een jaar eerder dan ook ondenkbaar geweest. We legden gezamenlijk €1000 in en speelden op €2,50 en later zelfs op €5 per spin.
Moet ik nog vertellen dat ik dit razend spannend vond? Dat we een megagoedkope vakantie hadden (normaal leg ik al zo €500 uit voor een vliegticket, maar wel alleen als dit de goedkoopste en meest gunstige optie is) maakte dat ik het risico wel durfde te nemen maar ik vond er niets aan. We verloren namelijk alleen maar... Weet je wat ik met dat geld had kunnen doen?
Steeds een beetje meer inzetten...
We waren bijna door het budget heen toen het tij keerde en we uiteindelijk met €1500 winst de deur uitgingen. Een heerlijk gevoel, maar de uren ervoor had ik me ook regelmatig niet relaxt gevoeld. En laat me even vooropstellen: niemand heeft me gedwongen, ik kon het geld missen en ben er met mijn volle verstand in meegegaan. Alleen vind ik geld verliezen gewoon heel zuur.
Inmiddels draai ik mijn hand er niet voor om om op een avond casino zo rond de €250 in te leggen en op hogere inzetten te spelen. En ik heb geaccepteerd dat het erbij hoort dat je soms verliest en soms wint, en dat dat meestal wel zo'n beetje tegen elkaar wegloopt.
Ik loop niet meer naar buiten bij de eerste winst en voel me niet meer ellendig als ik er een paar schoenen of laarzen doorheen gejaagd heb. Want ik krijg er ook wat voor terug: een leuke avond, nieuwe ervaringen en het vertrouwen dat alles altijd goed komt. Ik ben al tot hier gekomen, moeilijker kan het niet worden.
Toch merk ik dat ik nog wel steeds moeite heb om een live spel te spelen in het casino, simpelweg omdat de inzetten daar groter zijn. Ik vind roulette op zijn tijd best leuk om te spelen, maar minimaal €5 of €10 inzetten? Dan draai ik meestal om. En dan vind je me op de satellietplaatsen, in de NXT-ruimte of aan de automatische roulette waar ik voor lagere bedragen kan spelen.
Maar wie weet, overwin ik dit ook en ga ik zomaar aan de live roulettetafel spelen...
Online gokken volgens de tactiek uit het Onetime boek
En toen kwam de vraag of ik mee wilde werken aan het grote Onetime boek. Nu was het voor mij een bucketlist-dingetje om aan een boek mee te werken, dus daar hoefde ik niet lang over na te denken. Het begon met sec teksten bekijken en herschrijven. Maar als je het maar vaak genoeg leest, gaat het onder je huid zitten. Ik begon me af te vragen, zou dat ook voor mij werken?
Hier blogde ik al eerder over en ik kan je vertellen: dat gaat nog steeds prima. Maar ook hier speelde het gebrek aan lef in eerste instantie ook wel weer op hoor. Ik begon steeds met een paar tientjes en vond spelen op een kast waar je 20 of 25 cent per spin in moest zetten, al spannend. Want dan ging het soms best snel met die paar tientjes...
geplaatst in 
