We moesten op een maandag ergens zijn rond een uurtje of vijf. Landelijk gelegen, de eerste grote stad een eindje weg. Best te doen in vakantietijd. Weinig files, we waren er zo. Drie kwartier later stonden we weer buiten. Terug rijden of hier ergens in de buurt wat eten? Het werd het laatste. Niet slim, beetje dom zelfs dat idee. In een landelijk gebied op maandag? Alles dicht.
Maar wacht, het is vakantie. Wij zijn uiteraard niet voor één gat te vangen en bedachten snel een alternatief. Een camping. Die zitten ze nu vol als het goed is. Een beetje camping heeft natuurlijk een kantine, of een snackbar en misschien is er zelfs wel één met een heus restaurant. Ha, er is een pannenkoekenrestaurant bij een camping zegt Google. Onderweg daar naar toe waren we de toppings al aan het bedenken. Spek, banaan, Nutella, zelfs spinazie werd geopperd. Hij was dicht. Op maandag.
De camping ernaast bleek een Toppark, geen camping dus, met luxe en dus dure bungalows. Dat was niet wat we zochten. Verder zoeken dan maar. Was eerst onze blik nog volledig gericht op zo snel mogelijk van A naar C(amping), langzaam maar zeker werden we toerist. Wat een prachtige omgeving eigenlijk. Schitterende lanen met even schitterende, prachtige, grote landhuizen. Kleine kronkelweggetjes met liefelijke boerderijtjes. Majestueuze oprijlanen en bospercelen met tuinhekjes die door Anton Pieck ontworpen zouden kunnen zijn.
We keken onze ogen uit. Uiteindelijk belandden we ergens ver weggestopt in een bos bij de volgende halte. Een smoezelig bordje stuurde ons rechtsaf. Onder de mosaanslag was nog net het teken te zien dat we zochten. De overbekende gekruiste mes en vork. We keken elkaar aan. Hier kan toch geen grote camping zitten met een snackbar, kantine of zelfs een restaurant? Dat idee werd nog versterkt door de aanblik van een half verhard bospad dat voor ons het bos in kronkelde. Plots doemde daar een overvolle parkeerplaats op. De weides tussen de bomen stonden helemaal vol met alles wat kampeerders zoal meenemen als tijdelijke woonruimte.
Zowaar hadden ze een mooie grote gezellige kantine met een leuk uitnodigend terras. Keuken dicht op maandag. Tuurlijk.
Tsja, wat dan? Friettent. Open op maandag! We konden Google bijna niet geloven. Zou het echt waar zijn? Blind volgden we de aanwijzingen. Weer reden we langs al het moois en pittoresks wat de omgeving te bieden had. Het was negen minuten rijden, maar al het kijken had zes minuten extra gekost. Eenmaal op locatie waren we………. weer bij het Toppark. Dan hier maar foerageren. Friettent was dicht uiteraard, maar het restaurant was open. De inmiddels knorrende magen hadden ons budget toch een stukje de hoogte in geduwd en we waren bereid de meerprijs voor onze expeditie op ons te nemen.
Een hele aardige dame met opvallende Rotterdamse tongval midden in dit toch hele echte Brabantse landschap vertelde ons dat het druk was. Slechts één kok in de keuken en die had op maandag meestal zijn dag niet. Drie kwartier wachten minimaal. Smeersels konden wel tussendoor bereid worden. Lees; stokbroodjes afbakken. Doet u er maar twee dan. Zo zaten we uiteindelijk onze honger te stillen met vier stokbroodjes besmeerd met kruidenboter en truffel mayonaise. Enige creativiteit met de garnering leverde nog een soort van broodje gezond op.
Op maandag in een landelijke omgeving wat eenvoudigs willen eten. Niet heel slim, wel heel heel erg leuk!
geplaatst in 
