Een droom wordt werkelijkheid, na die jaren van een dubbelleven, waarin je zowel prestaties en succes van jezelf als van ondergeschikten verlangde: geen stress meer in deze vorm.
Het had gewerkt, 5 BINGO units en een casino operationeel, afgekocht door Holland Casino en dus vrij. Vrij om te gaan doen wat ik altijd al graag wilde.
Tijdens m’n vele reizen van en naar Roemenië zag ik ze zitten voor hun huisje, in de vooravond op een bankje, in al die dorpen waar je doorheen reed. In het hele land waren (en zijn) nauwelijks vierbaans wegen, zodat je altijd door de dorpen rijdt. Na een aantal dagen, soms een week m’n zaken te hebben gedaan in Roemenië reed ik terug naar Nederland, meestal vertrekken op zaterdag in de middag, weinig vrachtverkeer.
’s Zondags ook in Hongarije, Oostenrijk en Duitsland geen vrachtverkeer, zodat je lekker op kon schieten. Ik was altijd jaloers op al die mensen die rustig op hun bankje voor hun huisjes zaten, opa, oma, pa en moe, en de kinderen spelend op straat.
Vervolgens weg van de decadente luxe, de vanzelfsprekende welvaart in Nederland, eindelijk kon ik me vestigen in Roemenië. We kochten een huisje in een dorp zo’n 20 kilometer van Brasov, een stad met zo’n 100.000 inwoners, en het eerder genoemde (winter) vakantie-oord Poiana Brasov.
Het dorp, Ariusd, ligt dan wel in Covasna, een naburige provincie, maar trok ons vanwege de rivier (Olt) en de heuvels rondom. Er woonden in deze jaren bijna uitsluitend nog bejaarden, de volgende generatie was vertrokken naar het buitenland na de revolutie van 1989. De jonge mensen gingen ‘geld verdienen’ in het vrije westen en lieten de kinderen bij grootouders.
Ik verdiende m’n geld in de 5 BINGO zalen en het casino dat ik in Roemenië had, en was van plan hier in m’n boerderijtje oud te worden met m’n nieuwe, jonge gezin. Dat ging ook goed, van 1996 tot 1999 was er geen vuiltje aan de lucht, een goed lopende organisatie, prima mensen en een kundige directeur. Als hoofdaandeelhouder zat ik goed, het kón niet stuk!
Ariusd, ons dorpje met één doorgaande weg, onverhard en met kuilen. Jonge nazaten van dorpsbewoners kwamen in de zomer vanuit het land waar ze gingen werken met hun trofeeën het dorp binnenrijden, uiteraard met een flinke snelheid zodat de oudjes zich rot schrokken en de kleintjes werkelijk in gevaar waren.
Ik dus met schep en houweel een stel verkeersdrempels gemaakt, om de snelheid wat te remmen. Tja, dat begreep men niet. Zo waren en natuurlijk grote verschillen tussen het bestaan waar ik in had geleefd en dat van de dorpelingen.
‘In 1980 werden ook sporen van een prehistorische nederzetting uit de eerste ijzertijd geïdentificeerd. Bij deze gelegenheid werd een grafsteen gevonden in de put, Dacian, uit de Romeinse tijd, daterend uit de 15e eeuw. II-III AD Fragmenten van hightech vaten, waarschijnlijk uit de Romeinse tijd, een gepolijste, geperforeerde, waarschijnlijk neolithische stenen bijl, een patroon voor het gieten van naalden, evenals keramische fragmenten uit de bronstijd werden ook ontdekt. In de buurt van het dorp, op een niet nader gespecificeerde plaats, werd een Romeinse baksteen gevonden met het LEG XIII G (emina) stempel. Vasile Pârvan, in “Getica”, zegt dat Trei Scaune County een van de mooiste en meest vruchtbare landen in Transsylvanië is. Het archeologische resort Ariușd is door hem geregistreerd in Dacia en in de oude beschavingen van de Karpaten-Donau-landen.’
Citaat uit een artikel van Ana A. Negru over Ariusd.
Al snel droeg ik de naam ‘Olandezul’, liep tenslotte altijd op klompen en het verbaasde de dorpsbewoners alleen al vanwege het feit dat ik met Angela hier wilde wonen. Ik spreek de taal goed, en vond het fijn om alle vragen die mijn mede ‘Ariusdèn’ stelden te beantwoorden.
Het was nog maar kort na de revolutie in 1989, toen het communistische juk na zo’n 70 jaar werd afgeschud. Men was gewend aan een totalitair regime, beslissingen van de autoriteiten werden zonder meer geaccepteerd. Niettemin hoorde ik vaak klachten, die fluisterend werden geuit.
Ik vertelde dan dat Nederland al 500 jaar democratisch was, en iedereen dezelfde rechten had. Zelfs het recht om te demonstreren! Geloof me, met name in het kroegje van Edith ging het er vaak heet aan toe! Mooie discussies die soms leken op de hanengevechten tussen Rutte en Wilders, op 19 januari 2022 in de Kamer.
Toen de Bingo’s inmiddels het land hadden veroverd, we op zaterdagavond prime-time Bingo op landelijke TV hadden en alle zaken liepen als een trein, kreeg ik het verzoek om een special op te nemen in ons huis in Ariusd. Een cameraploeg, compleet met geluidsmensen en presentator landde op ons erf.
Men vond het bijzonder dat een ‘Ollandezul’ (in hun ogen schatrijk) zich had gevestigd in een klein onooglijk dorpje, en wilde dat aan den volke tonen. Een 45 minuten durende uitzending was het gevolg, we leefden in euforie tót 1999. Hoe het verder ging met Bingo Royal, beschreef ik eerder al eens.
geplaatst in 
