Ik heb altijd een haat-liefdeverhouding gehad met de Postcode Loterij. Eigenlijk meer haat dan liefde, als ik eerlijk ben. Voor mij voelt deze loterij als een vorm van chantage. Het idee dat je eigenlijk wel móet meedoen, omdat je anders het risico loopt dat er een prijs op jouw postcode valt en jij als enige in de buurt niet wint, vind ik misselijkmakend.
Dit gevoel wordt versterkt door de verhalen van mensen die ik de afgelopen decennia heb gesproken. Veel van hen doen mee aan de loterij om dezelfde reden: de angst om buiten de boot te vallen als de prijs op hun postcode valt.
Niemand die ik ken, doet mee voor de goede doelen die de Postcode Loterij zegt te steunen. Het is altijd dezelfde mantra: "Ja, maar stel je voor dat de prijs valt en iedereen van de buren wint behalve ik. Dat zou ik echt niet trekken."
Een andere misvatting die veel mensen hebben, is dat de Postcode Loterij een hoog winstpercentage heeft. Dat klopt in zekere zin: je wint regelmatig, maar die prijzen staan in geen verhouding tot wat je per jaar betaalt. Met een premium lot betaal je 283,50 euro per jaar (14 trekkingen van 20,25 euro). Ik heb het eens berekend en het uitbetaalpercentage ligt rond de 30%. Vergelijk dat eens met de Staatsloterij, waar het uitbetaalpercentage rond de 60% ligt. Dan is er ook nog het Holland Casino, waar het percentage van uitbetalingen rond de 90% ligt, en bij online gokken zelfs rond de 95%. Vanuit een puur financieel oogpunt is het dus kansloos om mee te spelen met de Postcode Loterij als je naar de RTP (Return to Player) kijkt.
Ik heb dan ook nooit meegedaan met de Postcode Loterij. Toch ontving ik honderden brieven, kaartjes en e-mails van hen. Deze heb ik allemaal bewaard in een speciale doos met het plan om ooit een rapportage te maken over hun marketingstrategie. En toen gebeurde het onverwachte.
Op een dag, tijdens een wandeling met mijn hond in Blauwestad, waar we sinds kort wonen, liep ik langs het prachtige Arsenaal complex. Ik dacht bij mezelf: wat als Gaston hier nu langs zou komen met Miljoenenjacht? Een nieuw dorp, nieuwe straten met luxe huizen – het zou de regio enorm in de aandacht zetten. Terwijl ik verder droomde en fantaseerde, ging ik langs de brievenbus en vond daar een kaartje van de Postcode Loterij, gericht aan de bewoners van het Arsenaal 15, met de bekende gouden kraslagen en de belofte van gegarandeerd 20 euro. Was dit toeval? Een teken van boven?
Na precies 35 jaar klagen over de loterij (gestart in 1989) en mezelf beloofd hebbend nooit lid te worden en me niet te laten chanteren door deze "boevenbende", besloot ik mijn mening te herzien. Of is het goudzucht? Ik ben lid geworden van de Postcode Loterij met postcode 9685AZ. Ja, je gelooft het niet.
Nu is het afwachten of het universum mij gelijk gaat geven. En anders, ach, ik doe het dan maar voor het goede doel. Let's gamble. Bij mijn eerste prijs zal ik een tweede column hierover schrijven. Eens kijken hoe lang dat gaat duren.