Veel gasten die in de loop van de jaren het Valkenburgse Casino bezochten hadden vaak een rugzak bij zich. Ze hebben allemaal iets gemeen, gokken, gokken; de drang is groot. Er zijn mensen die hun laatste geld vergokken en dus niet meer met aardappelen thuiskomen. Een ander doet het geraffineerd en komt niet voor het spel maar om te verdienen. En je hebt een slag mensen die zich het gokken kunnen veroorloven, hoe ze ook aan hun geld zijn gekomen, vaak niet op een legale manier..
Aan het begin van de jaren 80 was het bezoek van Mevrouw Stop wel frequent te noemen. Een oudere dame (75) die te lelijk was om aan te zien, net als ze zich wel eens kon gedragen. Ze speelde hoofdzakelijk Back Jack en was niet altijd even gezellig. Geld had ze als geen ander, maar was zo gierig als ….. ja, vul maar in. Vaak was ze als eerste in de speelzaal. En verliet ook vaak de speelzaal als laatste. Mevr. Stop had een dikke vette bankrekening en was in het bezit van meerdere woningen en 3 kastelen in België en Frankrijk. Deze had ze allemaal verhuurd en zo kon ze dan ook als dagelijkse gast in Valkenburg aanwezig zijn. Waarom noemden we haar mevr. Stop? -Omdat ze aan de BJ altijd stop riep als ze geen kaart meer wilde en zo hebben we haar de titel gegeven van Mevr. Stop
Een van onze bekendste oplichters kwam ook met regelmaat in het Casino. Ik kan en wil zijn naam niet noemen, want de persoon waarom het hier over gaat leeft nog. Hij was een gast die hoog aanzien genoot in het casino met een gastenkaart, ook voor zijn bodyguards. Ik kon lezen en schrijven met hem. Ik waardeerde hem niet op de daden die hij meestal heel groots aanpakte zoals de belastingdienst en gekke constructies die hij verzon om zo ook de belasting te ontduiken. Rijke mensen geld aftroggelen en was ook niet vies van dubieuze zaken waar hij best een fortuin mee maakte. Niet vies van crimineel geld en was vaker ook te bekennen bij Alfred Heineken. Hij had al een paar jaar de tralies van binnen gezien en wist altijd aan een pak geld te komen, wel of niet legaal maakte hem niet uit. TV programma’s nodigden hem uit en maakte van een crimineel een tv ster. Hij lachte ermee en als hij weg ging bij de omroepen hield hij zijn hand op voor het envelopje met geld dat dan ook in zijn binnenzak verdween. Want voor niks gaat de zon op.
Dikke sigaar en altijd mooi in het pak nam hij eens aan de Back Jack plaats en speelde daar zijn spel. Iets dat mij meteen opviel, want BJ speelde hij nooit en zeker niet met tien gulden. Hij was bekend als grof spelende gast en was dan ook vaker wel met een som van 50 tot 100 duizend gulden binnen de muren van het Casino. Relaxed zat hij daar en ik wist niet wat ik zag, maar goed; ik bleef het vreemd vinden. De komende dagen was hij met regelmaat in Valkenburg en dan was hij weer aan de BJ te vinden waar hij monopolie speelde, zo noemde hij het spel. Ik was stomverbaasd, kende hem al ruim 2 jaar en de laatste week zat hij met regelmaat aan de BJ. Ik kon het echt niet meer volgen.
Na een week of 2 regelmatig aan de BJ kwam hij naar me toe en stelde me de vraag of ik Mevr. Stop wel kende. Nu had ik hem al vaker met de dame een koffie zien drinken en beide straalden respect uit naar elkaar. Ontkennen ging niet maar hij wilde van mij te horen krijgen of zijn informatie goed was en dat Mevr. Stop kapitaalkrachtig was en 3 kastelen bezat. Ik heb het antwoord ontweken en het enige wat hij tegen me vertelde was: ”Henk, geef me een jaar dan is ze een kasteel lichter”, zo vertelde hij met een lachend gezicht. De sluwe vos was op jacht en ging tactisch te werk zoals hij altijd al deed. Hij stond bekend om zijn vakkundigheid en zijn geduld. De tijd verstreek en ik hoorde dat de dame vaker in Valkenburg in het Park overnachtte. Niet omdat ze geen geld had maar uit gierigheid van haar. Het Station was ook een van de plekken waar ze de nacht wel doorbracht.
De vos was bezig zijn terrein af te bakenen met een regelmatig bezoek aan het casino, maar ik weet niet of die twee zich buiten het casino ook troffen. Ook wist ik helemaal niet dat de vos nog bezig was om zijn slag te slaan. En ja hoor, dik een jaar later is er in België een vrouw die aangifte gedaan had omdat haar een kasteel afhandig gemaakt was. De media schenkt er best wel wat aandacht aan in België en de vos was in geen velden of wegen meer te bekennen. Een half jaar later hoorde ik dat de vos het kasteel verkocht had en dat hij er met de buit vandoor was. Zelf uitte hij in de pers dat de aantijgingen niet klopten, want hij had officiële eigendomspapieren en was er dus niet met het geld vandoor. Het zou gaan om 925.000 gulden destijds.
De vos heb ik nog vaak gezien in het Casino ook samen met Mevr. Stop, maar die twee kenden elkaar niet meer. Zou het dan toch waar zijn!? Ik weet het wel zeker want hij heeft me dat namelijk verteld, niet hoe; maar wel dat het waar is. Justitie was aan het uitzoeken of het legaal gebeurd is en is nooit tot vervolging overgegaan…. Dus.
De Vos opereert nog steeds en is nog fortuinlijker geworden met zakelijke constructies en is nog in de running zoals ze dit zo noemen. Soms weer eens aandacht van de Media en dan hoor je weer eens iets van hem op FB. Maar geen noemenswaardige taferelen; de Vos is in zijn nest gekropen en wacht tot hij weer eens kan toeslaan.
Ik mag hem wel, hij zal nooit de kleintjes aanpakken, want dat is monopolie geld.
(Henk Vinck)
Na lang wikken en wegen heb ik toch besloten deze column te publiceren, hoewel betrokkene niet alleen nog leeft, zelfs dagelijks meekijkt op social media. Inmiddels 82 lentes jong mag gezegd worden dat Ari een spraakmakend leven heeft geleid. Wat men ook zegt of denkt, ík wens Ari nog vele gezonde jaren. (Ari is in kennis gesteld van deze column). AJ
5 augustus 2000: https://www.youtube.com/watch?v=MFMrkTyeXDc
Vlog Ari O: https://www.youtube.com/watch?v=M4giqGSxjOs
AD in 2017: https://www.ad.nl/binnenland/meesteroplichter-ari-olivier-78-slaat-overvallers-zijn-huis-uit~a767a0b7/
Lead-foto: creative commons
geplaatst in 
