Een matriarchaat is een hypothetische maatschappijvorm waarin vrouwen en vrouwelijke cultuur, met name op basis van hun moederschap, domineren. In de 19e-eeuwse antropologie werd hiermee aanvankelijk matrilineaire afstamming bedoeld, het systeem van afstamming bepaling waarbij de dochter of zoon lid wordt van de afstammingsgroep van de moeder. Hoewel er theorieën zijn dat prehistorische samenlevingen door vrouwen zouden zijn gedomineerd, wordt het voorkomen van zuiver matriarchaat door de meeste moderne onderzoekers even onwaarschijnlijk geacht als een zuiver patriarchaat.
De laatste jaren is er een werkelijke omwenteling gaande in de hele maatschappij. Mede dankzij het opzijschuiven van dogma’s is eindelijk de tijd aangebroken dat vrouwen ‘gewoon meedoen’ op elk gebied.
Vreemd eigenlijk dat het tot de 70-er jaren van de vorige eeuw duurde tot vrouwen werden erkend op velerlei, maar niet op álle gebied. M’n voormalig docente en bekend voorvechtster van vrouwenemancipatie, Inez van Eijk zei:
Onafhankelijkheid is voor mij altijd vanzelfsprekend geweest, mijn vader heeft me ermee opgevoed. Daarom was ik actief in Man Vrouw Maatschappij. Ik vond dat mannen ook niet zo in hun rol moesten worden vastgepind. De enorme anti-mannenhouding die er bij Opzij op een gegeven moment was, die stoorde me ook. Ik hield in het hele land lezingen voor Man Vrouw Maatschappij en soms zat ik op de terugweg in de trein te wenen, zoveel agressie. Op de Hogeschool Twente goot een student een glas bier over me heen, vanaf de reling. Ik heb wel eens een drol door de brievenbus gehad.
Uit NRC, maart 2012
Een zeer vriendelijke dame die altijd groette als ik haar tegenkwam ergens bij de Prinsengracht, en ze haar hondje uitliet. Ik werkte in die tijd voor Europcar, een autoverhuurbedrijf met kantoor in de voormalige Renault garage. Sonja woonde boven café Heuvel.
Maar haar programma was voor mij een wekelijks terugkerend ergeruurtje, ik had grote moeite met de drammerige presentatie, de stijl van vragen stellen en het attaqueren van enige vorm van conservatisme.
De derde feministische golf is de opleving van een hernieuwde vorm van feminisme vanaf het midden van de jaren 1990 waarbij zelfontplooiing, keuzemogelijkheden en discriminerende gebruiken uit nieuwe culturen op de voorgrond staan.
De term derde feministische golf wordt gebruikt in de Verenigde Staten vanaf de jaren 1990. De eerste feministische golf (eind negentiende eeuw/begin twintigste eeuw) en de tweede feministische golf bewerkstelligden veel veranderingen waarvan latere generaties profiteerden; zoals vrouwenkiesrecht, recht op onderwijs, deelname aan betaalde arbeid, seksuele bevrijding.
De feministen van de derde feministische golf bouwen voort op de ideeën en theoretische analyses van de tweede feministische golf; soms vanuit het gevoel dat de verworvenheden van de eerdere feministische golven als vanzelfsprekend en voltooid worden ervaren.
Deze derde golf onderscheidt zich van de twee eerdere door nieuwe methoden, andere doelen en het vinden van een gebalanceerde omgang met diversiteit binnen de maatschappij en het feminisme.
Geen gevolg zonder oorzaak; de recente ontwikkelingen met vele aantijgingen ten opzichte van onoorbaar gedrag soms jaren geleden hebben velen de ogen geopend.
Natuurlijk moet het een keer gedaan zijn met ‘vanzelfsprekende’ aanrakingen, opmerkingen en ook het sturen van plaatjes en filmpjes via de moderne media.
Zaken uit een ver verleden zien nu het daglicht, laten we hopen dat ‘de vierde golf’ zal leiden naar een respectvol gedrag tussen de seksen.
De knowhow-partner bij de start van de legale casino’s in Nederland was een Oostenrijkse, we weten dat men in dit land wat minder vernieuwend is dan wij in Nederland, nou dát hebben we geweten!
Nota bene werd de enige vrouw die onder luid protest der Oostenrijkse leermeesters was toegelaten tot de croupier opleiding door casinoleiding gewoon aan de blackjack gezet! In m’n column haalde ik zelfs uitspraken aan in de pers.
Rakushan was niet voor vrouwelijke croupiers…
…en was daar ingevolge de geldende cultuur in z’n geboorteland niet de enige die er zo over dacht. In de tijd van de start der casino’s in 1976 was Nederland al ruim op weg met het gelijkschakelen der seksen, daar waar andere landen deze ontwikkeling nog niet waren gestart.
Hoofd Personeelszaken Johan Jansen en niet in het minst z’n assistente Nicolette Weerens vonden dat een vrouw prima het vak van croupier kon uitoefenen. De knowhow-partner diende dus vrouwen toe te laten tot de opleiding tot croupier.
De allereerste was Anneke Oushoorn, voormalig stewardess, die de opleiding ging volgen. Nadat cursus 1 de opleiding (Roulette en Blackjack) had voltooid en het casino in Zandvoort opende, werd Anneke door de leiding meestal ingezet aan de Blackjack, waar overwegend vrouwen werkten als dealer. Niettemin lukte het haar om ook als volwaardig croupier mee te werken aan de Roulette.
Het is lovenswaardig hoe zij later altijd voortrekker is geweest bij het proces dat zich voltrok omtrent het accepteren van vrouwen als volwaardig casinomedewerker. Zelf bracht Anneke het tot assistent-casinomanager in casino Amsterdam.
Holland Casino heeft de keus voor de opvolging van Erwin van Lambaart op een vrouw laten vallen, Erwin gaat verder met z’n carrière in de casinobranche.
@onetimenl wenst de nieuwe CEO van Holland Casino veel plezier en succes.
Zo zie je maar!
Ik ga stofzuigen…