We zijn alweer een paar weken terug uit onze favoriete stad. Las Vegas, de stad van verleiding, spanning en eindeloze mogelijkheden. Een plek waar dromen samensmelten met de neonverlichting van de Strip. In deze serie bloggen neem ik je mee in mijn belevenissen in en om Viva Las Vegas! We hebben weer een hoop meegemaakt, van hoeren tot stalkers, van verloren camera’s tot staande ovaties bij Lady Gaga. Lees snel mee over onze avonturen van deze geweldige week!
Het is maandagmiddag. Een week geleden zaten wij op dit moment in het vliegtuig terug naar Nederland. Terugkomend van een magisch week in Las Vegas. Mijn tweede keer in deze betoverende stad. Een waar pretpark voor volwassenen. Met de meest prachtige casino's. Eigenlijk is Las Vegas het met geen pen of toetsenbord te beschrijven. Je moet het zelf ervaren.
In de intro van deze blog lees je een aantal one-liner's, waarin ik mijn gevoel en liefde voor de stad aan jullie probeer over te brengen. Een liefde die onze Armijn al veel langer in zijn hart voelde, en nu met ons wilt delen. Dat is gelukt. Las Vegas is ook tijdens deze reis weer in veel harten gesloten, of heeft het vuur nog feller laten branden.
Jullie zullen wel denken, “nou nou Lady Diamond, moeten we er een dweil bij pakken?”, maar echt, ik ben dol op deze stad. Afgelopen reis heeft dat echt voor mij bevestigd. Vorig jaar was mijn eerste keer in Sin City, en sowieso mijn eerste keer in Amerika.
Het was daarom even uitzoeken of ik nu verliefd was op het idee van daar te zijn, of dat ik daadwerkelijk op de stad verliefd was geworden. Toen ik op het vliegveld in Las Vegas aankwam, had ik een ander gevoel dan vorige keer. Toen ik daar voor het eerst uit het vliegtuig stapte was het meteen een hoop “ohhh’s en aaaah”, maar nu had ik dat pas bij het eerste zicht op de stad.
Dat eerste aanblik op onze stad was eigenlijk al eerder in het vliegtuig, toen ik dit keer wél een plekje naast een raampje had, en de strip in beeld kwam. Dit keer met een nieuwe toevoeging, namelijk de Sphere die ons toelachte. (hij had namelijk de projectie van een smiley)
Ik had de hele reis niet geslapen, en dit zou de rode draad worden in de rest van de week. Want: ‘When in Vegas, heb je geen tijd om te slapen’. Je leeft op de energie die de stad uitstraalt, en oké, (voornamelijk) junkfood en cocktails. Een beetje gammel liepen we met de hele groep richting de band om onze bagage op te halen.
Natuurlijk moesten we helemaal achterin de bagagehal zijn, maar dat mocht de pret niet drukken. We stonden allemaal (on)geduldig te wachten tot onze koffers één voor één de band op kwamen rollen. William zat in ons “boekingsgroepje” en had, als de ervaren reiziger als hij is, de app van de vliegtuigmaatschappij op zijn mobiel.
Hierdoor kan hij ook zien of onze koffers al gescand waren. Volgens de app was mijn koffer nog niet uit het vliegtuig, terwijl bij de rest een groen vinkje stond. Nog voordat ik me zorgen ging maken, zag ik daar mijn koffer al aankomen. Gelukkig maar, het zou je gebeuren dat je Vegas reis begint met een verdwenen koffer.
Bijna nog erger dan een verdwenen koffer, is een ontplofte koffer. Op de band in de bagage-hal kwam een flink toegetakelde koffer ons voorbij gerold. De koffer leek inderdaad ontploft en half gesmolten te zijn! Een man naast ons staarde in ongeloof naar het hoopje (zoals wij) koffer, en stamelde “dat is mijn koffer”.
Wij vuurde meteen vragen op hem af. “zat er een batterij in??” en “misschien een accu?”, nog niet helemaal realiserende dat we misschien wel in levensgevaar zijn geweest, terwijl deze koffer brandend in het ruim onder ons heeft gezeten, op 11 kilometer hoogte.
Veel tijd om daarna stil te staan hadden we niet, want alle koffers waren verzameld en nu was het tijd om naar de Uber pick-up plekken te gaan. Wij, ouderwets als we zijn, hadden geen uber-app, maar gelukkig waren er genoeg mensen uit de groep die dat wel hadden, waardoor meerijden een win-winsituatie werd.
Het was buiten hartstikke warm, en de gevorderde reizigers hadden zich al in korte broeken en T-shirts gehesen. Ik liep echter nog lekker in mijn joggingbroek, en kon niet wachten om me in onze hotelkamer even op te frissen en om te kleden.
Zover was het helaas nog niet, want we kregen al foto’s door van de eerste mensen die bij het hotel waren aangekomen. De wachtrij voor de receptie om in te checken waren een paar uur lang. Online inchecken kon helaas niet door de hack die al weken aan de gang was, en de MGM resort in zijn greep hield.
Toen we na een kort ritje bij MGM aankwamen, was de wachtrij ondertussen al flink geslonken. Binnen het uur waren we aan de buurt, en konden we inchecken. Bewapend met onze pasjes gingen we op zoek naar onze kamer. MGM Grand is één van de grootste hotels ter wereld, dus je begrijpt dat het even zoeken was.
Toen we onze kamer gevonden en goedgekeurd hadden, friste we ons even snel op en gingen toen naar beneden voor het gezamenlijke welkomstdrankje. We hebben meteen onze spelerspas weer geüpdatet (hij verloopt dus gewoon na een jaar) en toen was het wachten op de rest.
Langzaam maar zeker kwamen er wat mensen aan gedruppeld en werd er van de gelegenheid gebruikt gemaakt, om de eerste fiches op de live roulette te gooien. Uiteraard had TheGreatOne weer een mooie hit te pakken op de roulette met mijn nummer 23!
Ook al was het in Nederland al diep in de nacht, in Vegas was de avond nog jong en langzaam maar zeker begon de honger een beetje te knagen. We besloten het heft maar in eigen handen te nemen en dat welkomstdrankje niet af te wachten. Ik had in de app iets over de Brewdog gehoord en Simone en Tim hadden daar gereserveerd.
Een rooftopbar om de eerste avond in Vegas in te luiden, klonk me als muziek in de oren. Er sloten nog een paar mensen aan, en zo zetten wij onze eerste stappen in 2023 op de Strip in viva Las Vegas. Het was al donker maar nog heerlijk warm buiten, en de energie van de stad liet mij vergeten dat ik eigenlijk in bed hoorde te liggen.
Aangekomen bij de Brewdog kregen we een sta-tafel toegewezen op het dakterras. Het was druk, want een hoop lokale mensen zaten de rugby wedstrijd op grote schermen te kijken. We hadden een geweldig mooi uitzicht over de strip en NewYork NewYork.
De kaart was uitgebreid en niet zo duur. De biertjes waren groot en de sfeer was goed. Ik was de lange reis, de gesmolten koffer en de wachtrij bij de receptie op slag vergeten. Het genieten kon beginnen!
Houd Onetime in de gaten voor de volgende Las Vegas blog!