Lady Diamond in Las Vegas: dag 1

Inpakken en wegwezen!

De hele week voor dé datum stond in het teken van de voorbereidingen op onze Vegas trip. Niet alleen ik was uitgenodigd door Onetime, ook mijn vriend Vincent viel met zijn neus in de boter en mocht mee op deze epische reis.

Dus dat betekende koffers inpakken, laatste werk inleveren, dingen regelen voor moeder en dochter die deze week op elkaar zouden passen, camera’s opladen en de laatste dingetjes kopen die nodig waren voor thuis of onze reis. Zondagochtend ging vervolgens héél vroeg de wekker en kon de pret beginnen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik tot de laatste uurtjes nog druk was met van alles en nog wat. Dus toen we ruim op tijd aankwamen op Schiphol, viel er toch een hoop stress van me af en kon ik langzaam maar zeker nog meer gaan genieten van wat ons te wachten stond.

Vliegtuigdrama

Eindelijk zaten we in het vliegtuig van de American Airlines, richting onze tussenstop. Een hoop vermoeide Amerikanen die naar huis gingen zaten ook aan boord. Helaas voor hun zaten zij in een vliegtuig vol opgetogen Hollanders die naar dé feeststad van de wereld gingen en het feestje begon al in het vliegtuig.

Iedereen wilde met elkaar kletsen en regelmatig liepen we de stewards en stewardessen duidelijk in de weg. Die waren duidelijk niet blij met ons en lieten dit luid zuchtend merken. Af en toe gingen er wat geïrriteerde koppies om, als er weer een Onetimer luid lachend het verhaal of grap van de andere Onetimer aanhoorde.

Philadelphia a.k.a. de Bijlmer

Eindelijk konden we even de benen strekken! We waren iets later dan gepland, maar we maken ons nog geen zorgen, want we hadden zeker nog 3 uur de tijd om onze koffers weer op te halen, door de Amerikaanse douane te gaan en ons naar de juiste gate te begeven, om het volgende vliegtuig naar onze eindbestemming te pakken.

Snel onze koffers weer afgeven en opzoek naar de incheck-balie en als makke schaapjes liepen we achter Silvie aan, zij wist immers alle informatie. We moesten een flink stuk lopen en zagen een enorme rij voor ons opdoemen. “Moeten we hier achteraan sluiten??” vroegen de eerste gestreste Onetimer zich af.

Gelukkig zagen de grondstewardessen ook hoe groot de rij begon te worden, en stuurden ons een andere richting op. Naar buiten, over een soort perron heen, de kou en wind in.

We waren op Amerikaanse grond, maar als je me verteld had dat dit de Bijlmer in Amsterdam was, had ik je ook geloofd. Toch vond ik het stiekem jammer dat we niet genoeg tijd hadden om de “Rocky-trappen” te bekijken (weet je wel? Uit de film Rocky Balboa?).

Gok till you drop

Alle Onetimers druppelde één voor één het vliegtuig uit en de kleine slapperige oogjes zag je langzaam maar zeker weer groter worden. Het moment waar we allemaal zo naar toe hadden geleefd, was eindelijk daar. Vegas Baby!

Je wist meteen dat je in de gokhoofdstad van Amerika was beland, want je kon meteen op het vliegveld de eerste gokautomaten vinden! Ik had daar al over gehoord, maar om het in het echt te zien, is toch wel heel apart.

Luxor

Toen we allemaal weer veilig in de bus zaten, was het tijd om naar ons hotel te gaan. Het wereldberoemde Luxor! De piramide met die lichtstraal, weet je wel? Super gaaf als je die altijd in films ziet en opeens verblijf je er gewoon. Ik liep met volle teugen te genieten van al dat groots en moois!

Tijdens het inchecken hoefden ze alleen maar onze paspoorten te checken en konden we meteen naar ons kamers om de koffers te dumpen en beneden de sfeer alvast in ons op te nemen, want ook al was het al laat in de avond, de meeste Onetimers waren echt niet van plan om al meteen te gaan douchen en verstandig naar bed te gaan.