Lady Diamond in Las Vegas blog 3

Hell's Kitchen in Las Vegas

Na een enerverende Tombola bingotour stapten we in een Uber richting één van de mooiste landbased casino's ter wereld, namelijk het legendarische Caesars Palace, waar we samen met andere Onetimers een tafel hadden gereserveerd bij Hell’s Kitchen – jawel, het restaurant van tv-chef Gordon Ramsey.

Bij aankomst was het behoorlijk druk, en het duurde even voordat we naar onze tafel werden geleid. Uiteindelijk kregen we een mooi plekje in het hoekje van het restaurant, hoewel het daar nog steeds behoorlijk lawaaiig was. Maar ach, dat mocht de pret (nog) niet drukken.

Hell's Kitchen signature dish

In opperbeste stemming, want tja, uit eten bij zo'n beroemd restaurant maak je natuurlijk niet elke dag mee, bestelden we onze drankjes en bekeken we de menukaart. Mijn keuze was eigenlijk al snel duidelijk. De beroemde gerechten van Gordon Ramsey stonden centraal, vooral de onmiskenbare Beef Wellington.

Hoewel de meeste mensen in onze groep kozen voor het 3-gangenkeuzemenu met deze befaamde gerechten, besloot ik te beginnen met de gebakken coquilles. Helaas waren deze lauw en enigszins smaakloos, maar met mijn zinnen gezet op de wereldberoemde Beef Wellington nam ik de vier smaakloze coquilles voor lief.

Een lauwe teleurstelling

Op een gegeven moment werden de hoofdgerechten al geserveerd, terwijl sommige mensen aan onze tafel nog bezig waren met hun voorgerecht. Ik had al van andere Onetimers gehoord dat ze hier de neiging hadden om er flink de vaart in te zetten, om zoveel mogelijk mensen aan tafel te kunnen krijgen. Logisch, maar niet bepaald klantvriendelijk.

Mijn aandacht was echter volledig gericht op de langverwachte Beef Wellington. Dit gerecht, bedacht door de wereldberoemde sterrenchef, was het hoogtepunt waar ik op had gewacht. Tot mijn teleurstelling vielen zowel de temperatuur als de smaak van dit gerecht zwaar tegen. Het leek duidelijk alsof dit stuk vlees ver van tevoren was bereid en opgewarmd in de oven. Een flinke domper.

Happy Birthday to An!

Iedereen aan tafel was het erover eens dat dit een ervaring was voor "eens maar nooit meer". We namen daarna rustig de tijd voor het dessert, dat, je raadt het al, ook niet voldeed aan de verwachtingen.

Ondanks alles lieten we nog een fooi achter voor de vriendelijke gastheer en het feit dat ze onze Angelique in het zonnetje zetten voor haar verjaardag, maar later kregen we van Do op ons kop dat we überhaupt de hele rekening hadden betaald.

Las Vegas casino tour met een missie

Met hernieuwde energie besloten mijn vriend en ik de casino's in dit deel van de Strip te verkennen, waar de meest luxueuze hotels en gokpaleizen zich bevinden. Denk aan iconen zoals het wereldberoemde Bellagio, het betoverende Venetian en een persoonlijke favoriet: Ceasars Palace.

Onze ware missie was om casino's te bezoeken die we vorig jaar niet van binnen hadden gezien. Onze voeten begonnen moe te worden na een hele dag op pad te zijn geweest, maar de bruisende energie van de stad dreef ons voort, en we stapten van het ene casino naar het andere, elk nog indrukwekkender dan de vorige.

Las Vegas droomwereld

We stelden onszelf een uitdagende missie: een Onetime-waardige casinotocht. De opdracht was duidelijk - in elk casino een gokje wagen op de mooiste gokautomaten en het casino natuurlijk verslaan, voordat we door mochten naar de volgende. Terwijl ik me herinnerde hoe enorm elk hotel was, realiseerde ik me dat, mocht ik ooit weer naar Las Vegas gaan, ik mezelf zou voorhouden om flink wat kilometers te wandelen.

Dit deel van de Strip had ik nog niet te voet verkend, en het Palazzo maakte een verpletterende indruk. Wat een buitengewoon prachtig hotel met casino. Het voelde alsof ik in een droomwereld vol luxe was beland. Het was af en toe bijna onwerkelijk om daar te lopen, en ik kon er simpelweg geen genoeg van krijgen.

The Sphere in Las Vegas

Vanaf dit deel van de Strip genoten we van een adembenemend uitzicht op de nieuwe Sphere. Op een loopbrug stonden mensen versteld van dit spectaculaire bouwwerk. Aan de zijkant van de brug was een klein gedeelte zonder glas, en ik wachtte geduldig tot ik daar kon komen voor wat prachtige beelden. Het was werkelijk een buitengewoon gezicht.

Mijn nieuwsgierigheid dreef me om verder te gaan dan mijn benen en voeten toelieten. Eigenwijs als we zijn, wilden we geen Uber terug naar het hotel nemen. Hoewel we tot Encore zijn gekomen, lonkte aan de overkant van de straat het nieuwe Resorts World.

Helaas kon ik echt niet meer, dus liepen we terug, met in elk geval weer een reden om terug te keren naar Las Vegas. Wat mij betreft was dit weer een perfecte dag in Las Vegas, op naar de volgende!

Lady Diamond in Las Vegas: Blog 3