"Cock speelde op volle nummers met 100. De eerste 10.000 verloor hij zonder te blikken of te blozen. De donkerharige partner stond altijd achter hem. Zijn vrouw had plaatsgenomen in een van de zitbanken tussen de speeltafels.
Ik instrueerde de bar om hen iets van het huis aan te bieden. Cock nam een rum-cola en hief zijn glas naar mij op ten teken dat hij de boodschap had ontvangen. Ik wandelde rustig zijn richting op en ging naast hem staan kijken. Hij had net een vol nummer te pakken en kreeg een uitbetaling van 3500. Hij tipte royaal en gooide na het ontvangen van zijn betaling 200 op tafel. Gebruikelijk was om bij winst op een vol nummer de inzet als tip te geven.
Ik stelde me voor en gaf hem gelijk een hand. Hij lachte en keek me zonder emotie aan. 'Weet je al wie ik ben?' vroeg hij even later. 'Want anders zal ik je de moeite besparen. Ik ben Cock Steenbergen'. Ik las in zijn ogen dat hij vol zelfvertrouwen was, haast onaantastbaar. Dat is fijn en gevaarlijk tegelijk voor een casino. Hij is in ieder geval toegankelijk, stelde ik vast. Ik besloot hem met rust te laten en gaf hem aan dat hij me altijd aan kon schieten als hij wat nodig had.
Met mijn toegangspasje verliet ik de speelzaal en ging naar het zaalchefkantoor. Ik bracht mijn twee collega's op de hoogte van de nieuwe speler en vroeg hen alert te zijn. Gevoelsmatig was het mijn ervaring dat dit soort spelers altijd gezellig beginnen en bij verlies kunnen exploderen.
Ze hadden de boodschap begrepen en hielden ook een oogje in het zeil. Mijn volgende stop was de dienstdoende chef beveiliging. Ik informeerde hem over Cock en vroeg hem achtergrond op te halen bij casino Rotterdam.
Al snel kreeg ik de informatie dat Steenbergen in de jaren '70 hasj was gaan smokkelen voor onder meer Klaas Bruinsma. Samen met zijn partner-in-crime Barney Sanders ging Steenbergen al snel voor eigen rekening werken. Met succes. In zijn woonplaats Schiedam werd hij suikeroom van een voetbalclub die in de volksmond FC Hasj heette.
Jarenlang maakte de politie vergeefs jacht op Cock en zijn omvangrijke bende. In 1995 moest het 'Bever-onderzoek' naar hem worden gestaakt, omdat de politie via een burgerinfiltrant 20.000 kilo hasj had doorgelaten.
In het kader van een nieuw onderzoek werden 175.000 telefoongesprekken tussen de bendeleden afgeluisterd en 12 agenten als infiltrant ingezet, onder wie Duitse en Engelse collega's.
Dit laatste nieuws vertelde hij me weken later vol trots in de speelzaal. De bekende IRT-affaire was inmiddels losgebarsten en justitieel Nederland schudde op haar grondvesten. De commissie van Traa werd in het leven geroepen om de misstanden te onderzoeken.
Cock vond het allemaal prachtig. Inmiddels had hij zijn blonde vrouw ingeruild voor een tweede, veel jongere vrouw uit Marokko. Het was een plaatje om te zien en Steenbergen showde haar overal. Hij werd de godfather van Scheveningen. Hij strooide met geld en speelde alsof het een lieve lust was. Op een duidelijk zichtbare plek had hij zijn gezelschap in de speelzaal neergezet. Champagne vloeide in overvloed, deels betaald door het casino.
Hij werd de speler die we nodig hadden, want veel geluk had hij niet. Gekscherend liet ik mijn directeur weten dat zijn onbetaalde belasting toch op de een of andere manier weer via het casino terug in de staatskas kwam. De resultaten sprongen dagelijks omhoog en het zou niet lang meer duren of we konden wat spelresultaat betreft het schier ongenaakbare casino Amsterdam gaan bedreigen.
Cock had Scheveningen als zijn casino bestempeld. Hier was hij de grote man en eigenlijk waren wij er ook wel blij mee. Hij zorgde voor spektakel aan de speeltafels, wat weer andere grote spelers aantrok.
In Rotterdam kwam hij niet meer, zo liet hij me voortdurend weten. Daar waren ze allemaal zo formeel en moest hij zijn eigen drank toch steeds betalen. Nee, hier in Scheveningen voelde hij zich thuis. Hij was al aan het kijken of hij niet een appartement met zeezicht kon kopen, als het dan toch laat werd hoefde hij niet terug naar Schiedam."
Wordt vervolgd
geplaatst in 
