De voetbalcompetities gaan richting de apotheose. Niet alleen is er de strijd in de eredivisie tussen PSV en Ajax, maar ook in de Keuken Kampioen Divisie wordt het nog spannend.
Emmen en Volendam zijn al zeker van een plaatsje bij de vaderlandse voetbalelite, maar uit de play offs kan zo maar nog een derde KeukenKampioen zich melden voor het hoogste niveau met bijpassende hogere inkomsten, uitgaven en nieuwe Eredivisie-waardige spelers.
Laat ik, geheel willekeurig, een provincieclub nemen die nog kans maakt op die o zo gewenste promotie. NAC uit Breda. Leuke club waar het altijd heerlijk onrustig is. Ondanks dat het de club uit mijn woonplaats is, ben ik niet per se een diehard NAC fan, in tegenstelling tot héél veel andere inwoners uit Breda en wijde omgeving. Wel volg ik de club met net iets meer belangstelling dan de andere betaald-voetbalverenigingen die ons land rijk is.
Bij NAC voetballen best wel leuke spelers. Gewoon aardige voetballers, in de zin dat ze best aardig met een bal overweg kunnen, die samen proberen te bereiken dat ze weer eens door een grote mensenmassa op een uitpuilende Grote Markt uitbundig toegejuicht gaan worden omdat ze zichzelf bij de beste achttien clubs van Nederland gevoetbald hebben.
Niet alleen de spelers en supporters hebben dit ultieme streven. Het is al lang bekend dat er nogal wat gesteggel is rond de financiële situatie van de club. Elke week zijn er nieuwe overnamegeruchten en een promotie zou natuurlijk de, hopelijk niet tijdelijke, waarde van de club aanzienlijk de hoogte in stuwen. Dus ook in de bestuurskamer en bij de aandeelhouders zou een stapje hogerop zeer welkom zijn.
Stel je bent een gewaardeerde, aardige speler van deze vereniging. Vaker wel dan niet sta je in de basis en je kunt goed meekomen met het elftal. Veel krantenkoppen worden niet aan jouw voetbalbestaan gewijd. Dat is je lot als doorsnee Keuken Kampioen contractspeler, maar zo af en toe krijg je toch de waardering van het publiek wanneer ze je naam scanderen na een geslaagde actie ergens rond de middellijn.
Ook voor deze speler wordt het spannend. Is hij samen met zijn cluppie op weg naar het voorlopige hoogtepunt uit zijn carrière? De laatste weken wordt hij toch wel wat nerveus. In de kleedkamer gaat het er over, thuis met vrienden gaat het er over en ook op straat als hij een supporter tegen het lijf loopt gaat het er over.
Tijdens de trainingen doet hij toch net iets harder zijn best. Kampioen zijn ze dan wel niet geworden, maar promotie op zich is natuurlijk ook al een hoofdprijs. Als het vuur goed aangestoken wordt, dan moet het kunnen. Dat merkten ze in het elftal al eerder tijdens de bekerwedstrijden.
Finales, dat kunnen ze aan, daar leven ze van op. Er komt, excusez le mot, een stukje extra energie vrij. Extra motivatie. Iedereen wil zich laten zien op de training, ze doen allemaal hun stinkende voetbalbest in de hoop dat er een basisplaats voor hen is weggelegd als het er echt om gaat spannen in allesbepalende laatste wedstrijden in de play-offs.
Onze gewaardeerde speler heeft geluk. In de laatste wedstrijd, in het eigen stadion, staat hij op zijn favoriete positie in het veld. Vandaag moet het gebeuren. Zo dichtbij, zo dichtbij de volgende stap in zijn loopbaan als professional. De spanning giert door zijn lijf. Bij zijn medespelers ook, voor de toiletten in de kleedkamer is het lang geleden dat ze zo veel bezoek gehad hebben in zo’n korte tijd.
Als hij het veld oploopt tijdens de orkaan van geluid - die nog heftiger en intenser klinkt dan die het hele seizoen al doet - moet hij zich even concentreren op zijn ademhaling om niet meteen in de kramp te schieten. Nadat de ademhaling onder controle is voelt hij zich goed, sterk, onoverwinnelijk ook.
Wanneer het laatste fluitsignaal klinkt is iedereen door het dolle. De laatste tien minuten waren zinderend spannend geweest. De tegenstander had nog één keer alles op alles gezet en massaal de aanval gekozen. Met alle beschikbare ledematen hadden ze zich met het mes tussen de tanden tot de laatste seconde vol overgave ingezet om de voorsprong te verdedigen en de overwinning uit het bijna letterlijke vuur te slepen.
Het was gelukt! De ontlading was dan ook groot. Zes ererondjes later vloeide de champagne rijkelijk in de kleedkamer, die niet onderdeed voor de populairste carnavalskroeg van Breda. Onze aardige voetballer voelde zich vandaag Keuken Kampioen Koning, zo veel schouderklopjes had hij gehad, handen geschud en voor selfies geposeerd.
En dan moest de bordesscène op de Grote Markt nog komen. Glunderend stond hij daar tussen alles en iedereen die NAC was te zingen, hupsen, hossen, stuiteren en mee te schreeuwen met nummers waarvan zelfs zijn familie niet wist dat hij die tekst kende. Ongekend feest was het en hij had een aardig aandeel in gehad in de wedstrijden die tot deze ultieme apotheose hadden geleid. Eredivisie here I come!
Twee dagen later mocht hij zich melden bij de technisch directeur. De laatste restjes confetti uit de hal plakten nog onder zijn schoenen toen hij op de deur van het kantoor klopte. De directeur riep hem binnen en vol verwachtingen stapte hij over de drempel. Eredivisie, yes. Meer geld, beter contract, hogere wedstrijdpremies en meer aandacht op televisie en in de overige media. Hij was er klaar voor.
De directeur stond bij het raam en kwam meteen op hem af. De begroeting was hartelijk en hij kreeg direct een arm om zijn schouder.
“Luister,” begon de directeur, “de promotie heeft natuurlijk nogal wat gevolgen. Voor de fans, voor ons als bestuur en natuurlijk ook voor jullie als voetballers van deze club”.
Wat volgde was een lange monoloog over korte termijnen, lange termijnen, visie, doelstellingen en resultaten.
“Afijn,” eindigde hij zijn rede, “het zal lastig voor je zijn, dat begrijpen we hier heel goed, maar ik heb je net uitgelegd waar we naartoe willen met NAC. We willen ons, kort samengevat, verzekeren van handhaving in de Eredivisie, want daar hangt veel van af. Dat betekent ook dat we kritisch naar onze selectie hebben gekeken. Wie past wel en wie past niet bij onze toekomstplannen. En helaas, echt helaas, hoor jij daar niet bij. Op jouw positie hebben we versterkingen in gedachten en……”.
Maar hij luisterde al niet meer.
Hij wist genoeg. Stank voor dank. Lekker is dat; gepromoveerd naar werkloos.
geplaatst in 
