Waarom ik het Holland Casino verliet in 1995
Soms vraagt men mij waarom ik Holland Casino verliet in 1995.
Daarom hier mijn verhaal.
geplaatst in 
Soms vraagt men mij waarom ik Holland Casino verliet in 1995.
Daarom hier mijn verhaal.
Op het einde van m'n carrière bij Holland Casino was ik al doende met het starten van business in Roemenië. Hier plaatjes van mijn Bingozalen in 1996. Stel je voor, dagelijks bezoekersaantal tussen 2- en 3000 spelers! In alle Bingo's ging er wekelijks een auto uit.
Ik was in 1995 zowel werknemer van Holland Casino Rotterdam als ondernemer, had toen zo'n 500 werknemers in Roemenië. Ik was gestart met handel al direct na de revolutie eind 1989. In 1991 m'n eerste bingo geopend, in Brasov. In 1994 had ik 5 bingozalen door het hele land, bingo op nationale TV en een casino.
Alles was goed, ik dankte god op m'n blote knieën voor de ontslagprocedure die HC tegen mij startte. Die won ik, dus ik kon vangen. De centjes waren voor m'n ex, en ik kon verder in Roemenië. In 1997 kwam de klad er in, corruptie in Roemenië, m'n ex die het me niet makkelijk maakte en andere tegenslag.
In 1997 ben ik hertrouwd, Angela is ook Roemeense. Ze kwam uit een teruggetrokken omgeving, in noord Roemenië, maar studeerde in de grote stad Brasov, waar ze een kamer huurde, studeerde (rechten) en werkte bij een van mijn bedrijven.
In maart 1997 kwam Jeanette, André in augustus 2000. We kochten een huisje op het platteland, waar we 5 jaar woonden. In die tijd verloor ik alles, wat niet nodig was geweest, als ik zonder scrupules zou zijn. In ieder geval was ik potje los, en ging naar Nederland om in een paar maanden iets te verdienen, en daarvan een jaar kon overleven in R.
Ik werkte een paar maanden als taxichauffeur in Den Haag (wilde ik altijd al 's doen). Avonturen, lachen! Bij het casino van Scheveningen gasten oppikken en roepen in die grote receptie: "TAXI"!! En dan met een oudje aan m'n arm de taxi in. Op een dag leerde ik in de taxi een meneer kennen die ik naar Schiphol bracht. Hij vond me geen taxichauffeur. Ik vertelde hem een en ander, waarop hij zei: "Ons bedrijf zoekt al jaren een goede vertegenwoordiger in Roemenië..."
Afgesproken in Oldenzaal, werd direct voorzien van computers, telefoons, en studiemateriaal. Ik terug naar huis, waar in ons dorpje geen telefoon was, geen leidingwater, geen gas en geen riool. Ik met het raam open met m’n computer op internet via een mobiele telefoon en de server in Nederland. Buiten riep nog een heuse dorpsomroeper met toeter.. Binnen de kortste keren had ik beurzen, symposia, de TV en de hele industrie op m'n hand.
Verhuisd naar Sibiu, een enorme villa met kantoren. Bijna 20 miljoen aan projecten in de orderportefeuille, Dré was weer op weg! Na ruim een jaar hard ploeteren, en enkele tonnen van de orders werkelijk gerealiseerd werd het bedrijf verkocht. Roemenië was geen prioriteit meer.
Stond ik wéér aan de kant. Angela werkte hard mee, en studeerde af. Ik adviseerde buitenlandse bedrijven en Angela startte een firma in mobiele telefonie, maakte contracten van tientallen telefoons tegelijk met allerlei bedrijven. We waren inmiddels wéér verhuisd, nu naar de geboortestad van Angela. Toch kwam daar ook de klad in, corruptie.
In december 2004 belde een broer van mij, moeder stervende. Wij met het gezin naar Nederland, en wat vaak gebeurt; moeder knapte op! Enkele weken later toch overleden, de kinderen inmiddels naar school in Den Haag. Na de crematie aan de kinderen gevraagd wat ze wilden. Ze wilden blijven (toen 5 en 8 jaar). Angela had geen verblijfsvergunning, dus kwamen we in gevecht met een zekere Verdonk.
Dat duurde tot 2007, toen kwam Roemenië bij de EU, dus kon ze eindelijk iets gaan doen. Met haar rechtenstudie was voor haar weinig kans, maar ze had ooit een jaar voor de klas gestaan als wiskunde lerares. En dat vond ze leuk. Gaan studeren, een studie van 4 jaar in 2 gedaan, aanstelling als docente in Veendam.
M'n vrouw staat nu (2021) al 12 jaar voor de klas als 1e graads docent wiskunde; de kinderen gaan (Y) zó: dochter studeert Internationale bestuurskunde en Nederlands recht. Zoon heeft na z’n VWO (voorafgegaan door HAVO en MAVO) een carrière gestart als militair, hij volgt de opleiding voor officier bij de KMA in Breda.
Inmiddels HC pensionado, schrijf ik een wekelijkse column voor Onetime en beheer 22 groepen en pages op Facebook, met vooral de focus op wielrennen, maar ook op ‘Beautiful Netherlands’, dieren en bomen!
Ik zag het beginnen, hier en daar een ‘halletje’ in het land, ‘balletje balletje’ op straat, dobbelen in de kroeg, de opkomst van Golden Ten, de vele ‘casino’s’ en de komst van ‘Casino’s. Ik prijs me gelukkig daarvan getuige te zijn geweest, een werkzaam leven lang. En nu weer, ruim gepensioneerd, maar niet minder gepassioneerd!
Het is als een warm bad om inmiddels alweer bijna 4 jaar deel uit te maken van deze OneTime gemeenschap, die eindelijk de stem laat horen van de speler, de gebruiker, de bezoeker van de gelegenheden die bekend staan als casino’s. Inmiddels ook online legaal te bezoeken, wat mij betreft een logische stap in de ontwikkeling van kansspelen.
