Handdoek

Genietend van het avondzonnetje en het bruisende dorpsachtige leven in mijn stad kwamen er diverse gespreksonderwerpen voorbij. De ontelbare ruim boven modale middenklassers die ons passeerden, het verschil tussen het Brabantse en Oosten/Noorden/Westen van het land.

De teloorgang van de trekdrop en het riool dat nog wel eens redelijk onfris wil ruiken wanneer het een paar dagen flink warm en droog is. Gewoon heerlijk hard-houten-bankjes-zomeravond-gebabbel. Poker.

Poker

Dat woord viel. Poker, het spel dat jarenlang mijn passie was. Nadat de harde kern vertrokken was om nog even één van hun favoriete clubs te bezoeken, dwaalde ik af naar memory lane. Ik wandelde in gedachten door alle avonturen die ik dankzij dat spel beleefd had. Begonnen als een enorme noob aan een tafeltje in de kroeg met een welverdiende, maar niet gekregen, handdoek als apotheose.

In de kroeg speelden we sit en go’tjes voor vijf euro per potje. Het betere huis-tuin-en-keuken-poker. De tafel zat vol agressieve limpers en fold weigeraars. 4-7 off kon altijd nog een straatje worden toch?

Monsterhanden dachten dat ze toch wel gingen winnen, want immers monsterhanden, en limpten gewoon lekker mee in de hoop dat de pot lekker zou oplopen en ze veel tjippies konden winnen. Meer vaak dan zelden werd er pas na de flop flink ingezet. “Effe floppie kijken” was toen al een gangbare uitspraak.

Cash game

Het spelen van sit en go’tjes beu, werd er later op de avond steevast een cash game opgestart. Vooral diegenen die er bij de sit en go telkens als eersten uit lagen drongen aan op het overschakelen naar de cash game.

In de cash game werd de inzet hoger, maar het niveau bleef steken op bedenkelijk niveau. Dat hadden wij toen niet in de gaten natuurlijk. Wij dachten allemaal dat we het snapten en ook dat we beter waren dan de rest van de pokerwereld. Na jarenlang om geld kaarten in de kroeg kon het niet anders dan dat we hier ook goed in waren. Toch?

Na een tijdje begon het op te vallen dat een paar van de spelers ineens niet meer limpten, maar gewoon hun kaarten weggooiden. Als ze wel meededen, dan verhoogden ze meteen de inzet. Wat was dat nou?

Ook gooiden ze, nadat ze zelf verhoogd hadden voor de flop, hun kaarten wel eens weg na de flop als iemand stevig inzette. We hoorden ze ook praten over positie, pre flop raisen, donkbetten en vissen. Erg verdacht allemaal, vooral omdat ze steevast aan het einde van de avond meer geld overhielden dan wij. Wat wisten zij wat ik niet wist?

Pokerinfo

Mijn vrouw en creditcard vonden het echter na 1500 euro verlies in twee maanden wel genoeg. Eerlijk gezegd was ze mijn vloeken en tieren tot diep in de nacht na weer een verloren grote pot ook wel een beetje heel erg beu.

Om geld spelen was voorlopig een no go, totdat ik zou snappen waar ik mee bezig was. En pas toen, ja toen pas, ontdekte ik waar die gasten uit de kroeg hun kennis vandaan hadden gehaald. Die zaten gewoon al lang en breed op Pokerinfo te gluren en te lezen. Daar was de kennis en de kunde te halen. Daar werd je wijzer.

Oplichters. Niet die van pokerinfo, maar die gasten waar we in de kroeg een kaartje mee legden. Zij handelden met voorkennis en wij onschuldige pokernono’s werden er gewoon ingeluisd. Haaien waren het, schavuiten.