Groot of klein genieten?

Misschien is het wel een beetje een filosofische vraag: waar kun je echt van genieten? Waar wordt iemand echt blij van?

Is dat van de hele week hard werken, of is dat van die twee extra uurtjes uitslapen op je vrije dag? Is dat van de eerste woordjes van je baby, of is dat van de eerste keer dat je midden in de nacht je bed uit moet om je gestrande puber op te gaan halen?

Kun je wel van die kleine gebeurtenissen genieten, of komt dat pas als je een groter doel hebt bereikt? Hoeveel bepaal je zelf en hoeveel wordt je “opgedrongen” door slimme marketing?

geplaatst in Landbased casino door Procent
op 7 februari 2023

Voor wie doe je het eigenlijk?

Er zijn zo veel voorbeelden van zaken die mensen nastreven waarvan ik me afvraag waar ze aan bijdragen. Zonder oordeel, puur uit nieuwsgierigheid. In deze tegenwoordige tijd krijg ik wel eens het gevoel dat het “laten zien” belangrijker is geworden dan “het beleven”.

Want moet iedereen met zo’n zeer kostbare elektrische fiets bijvoorbeeld? Wat is daar de toegevoegde waarde van? Voor een bepaalde doelgroep zal die fiets zeker een goed alternatief zijn in het woon-werk verkeer, maar de overgrote meerderheid gebruikt de fiets recreatief. Is dat werkelijk groot genieten elke keer?

Hetzelfde met auto’s. Je mag nergens harder dan 130 km/h en ik verwacht niet dat dat in de toekomst zal gaan veranderen. Elke auto kan 130 km/h rijden. Wat je feitelijk nodig hebt om van A naar B te komen is nog precies hetzelfde als pakweg 30 jaar geleden: vier wielen, een motor en een stoel om op te zitten.

Dat het milieu vraagt om zuiniger rijden of om alternatieve brandstoffen, dat begrijp ik wel. Ook begrijp ik nog wel dat er technische ontwikkelingen zijn die het autorijden veiliger maken. Maar geniet je nu meer van het in de file staan met je auto barstensvol knopjes, ledjes, schermpjes, gadgets en paardenkrachten?

Groot, groter, groots genieten

Wie wil er nu feitelijk al die nieuwe en dure mogelijkheden die het leven makkelijker zouden maken? Wie geniet daar nu oprecht van? Is het leven wel makkelijker geworden? Heeft het streven naar groots genieten ons wel gebracht wat er ons voorgespiegeld werd? Of zijn we massaal slachtoffer geworden van de algoritmes, de slimme marketingtools en de bijbehorende fear of missing out?

Ik krijg sterk het gevoel dat het allemaal slimmer en sneller moet. Dynamischer, grootser en vooral haastiger. Maar waarom?

Laatst nog beweerde een vertegenwoordiger van de pakketbezorgindustrie dat de klant nu eenmaal de grote behoefte had om zijn of haar pakketje meteen de volgende dag te ontvangen. Dus konden zij niets anders doen dan aan die behoefte voldoen.

De beste man vergat helemaal te vertellen dat het eigenlijk heel anders in elkaar zat. Die behoefte bestond helemaal niet bij de klant. Het de volgende dag bezorgen is een gecreëerde behoefte door de webshops. Ze hebben dat geïntroduceerd als marketingtool om klanten af te snoepen van de fysieke winkels. En we zijn er massaal ingetrapt. Met alle gevolgen van dien.

Stop and smell the flowers

Waar blijft dat kleine genieten? Dat ene moment of kleine gebeurtenis die je dag goed maakt.

Waarom moeten de dagen en het leven snel gaan en niet op een normaal tempo? Wie heeft daar nu daadwerkelijk echt behoefte aan?

Het kost net zo veel tijd om je fiets met lekke band naar de fietsenmaker te brengen als dat je zelf je bandje plakt. Als het dan gelukt is en je band staat weer hard, dan weet ik zeker dat je geniet. Veel meer dan dat je geniet dat je genoeg verdient om die €37,50 te kunnen betalen aan de fietsenmaker (uiteraard heb ik niks tegen fietsenmakers, het gaat om het voorbeeld).

Als ik mag afsluiten met een ongevraagd advies; veroordeel de mensen niet die niet meerennen. Dat zijn geen achterblijvers. Ga er maar eens rustig naast lopen en kijk goed om je heen. Klein en groot genieten is veel dichterbij dan je denkt.