Toen op een treurige dag het laatste Golden Ten casino door de overheid werd gesloten was ik als speler verdrietig en ik voelde een soort van hulpeloosheid in mezelf.
Man man, wat had ik genoten van dit fantastische spel:
En natuurlijk niet te vergeten de 25 gulden die je als bonus kreeg bij het eerste wisseltje van honderd gulden.
Prachtige tijden…maar wat nu?
Moet ik dus 36 roulette gaan spelen? Ja, dat moet dan maar, maar hoe te beginnen? Wat moet ik met al die nummers?
Op de Golden Ten had ik maar 24 nummers plus zero en X, dus ik kreeg er bij de roulette maar liefst elf nummers bij. Elf nummers waar ik in mijn beleving niets mee kon, elf nummers die ze voor mijn part het liefste meteen mochten schrappen!
Mijn eerste serieuze pogingen op een Franse roulette beperkten zich dan ook door voorzichtig wat op enkelvoudige kansen te spelen; tientje op kleur en voor de zekerheid 1 fiche op de 0.
Soms wat winst, soms wat verlies. Daar bleef het bij, echt grotere winsten had ik niet meer, ik was de weg kwijt, ik voelde me lusteloos, ik was uit het veld geslagen. Een ex- Golden Ten speler in een depressie.
Ik miste mijn Golden Ten met 26 nummers!
Op een zekere dag belt Maarten, mijn goede gokvriend me op en vraagt of ik zin heb om mee te gaan naar het Lido in Amsterdam. Ik zei ja, en we stapten in de auto.
Onderweg bespraken we de rampzaligheid van het gemis van onze o zo geliefde Golden Ten, de prachtige dingen die we hadden meegemaakt, maar Maarten had een idee en hij zou het me in het casino laten zien.
In het Lido was het druk! Tsjonge, niet te geloven wat een mensenmassa's die zich stonden te verdringen bij de verschillende roulettetafels als speler. Bij eindelijk een wat rustigere tafel en Maarten wisselt honderd gulden, neemt een kleurtje en gaat op zijn 17 zitten wachten.
Tsja , dit kan nog wel eens lang gaan duren dacht ik bij mezelf; dus ik stond daar maar wat verloren te kijken en besluiteloos om überhaupt nog wat te gaan spelen.
Gelukkig viel na niet al te lange tijd de 17 en ik wist al wat Maarten ging doen; de 1 met de buren spelen, een bekend patroon bij de roulette.
Dat deed hij dan ook; de 1, de 20, de 14, de 33 en de 16 werden gespeeld; de bal rolt en de 29 valt. Mis, dacht ik bij mezelf, maar wat gebeurt er nou? Schuift die croupier daar 30 gulden naar Maarten toe? Ja dus!
Wat had die ouwe Golden Ten slimmerik nou gedaan ??
Hij had op het laatste dozijn tien gulden gezet zodat hij gewoon weer 24 nummers had plus de 0! Dus met dat tientje op het laatste dozijn had hij weer zijn vertrouwde speelveld terug!
Hij had bovendien nog prijs ook….hahaha, onverbeterlijk, die Golden Ten gokkers. Als de tafel zich niet aanpast passen wij die tafel toch gewoon even aan!
Vol goede moed deed ik ook een wisseltje en speelde mijn Golden Ten combinaties van weleer, samen met dat nieuwe systeem van dat tientje op het derde dozijn…. En het liep als een trein! Geweldig!
Kijk ook eens naar andere roulette systemen:
Ik leefde weer op als speler en ik voelde me weer tot leven komen. Ik zat weer in het spel en ik begon te treffen! Behoorlijk te hitten alsof ik aan het inhalen was wat ik al die maanden zo gemist had.
We gingen allebei met dikke winst naar huis, met een verzadigd gevoel, een behaaglijk gevoel; een gevoel van; wie doet me wat?
Vanaf die tijd ben ik me volledig gaan toeleggen op 36 roulette en ik leer nog elke dag bij.
Regelmatig speel ik mijn spelletje , maar regelmatig nog wel met 10 punten op het derde dozijn erbij !