Gokken op Gran Canaria

Zon, zee en casino's op Gran Canaria

Met mijn vrouw aan mijn zijde keek ik reikhalzend uit naar een onvergetelijke week vol zon, zee, lekker eten, en natuurlijk de opwinding van gokken op Gran Canaria. We vlogen voor slechts een paar honderd euro vanaf Airport Groningen naar dit eiland dat maar liefst drie keer groter is dan ons vertrouwde Texel.

Eenmaal op Gran Canaria aangekomen, overspoelde de warme zonnestralen ons terwijl we onze weg baanden naar de drie casino's die het eiland rijk was. In tegenstelling tot de imposante Holland Casino's waaraan we gewend waren, bleken deze gokgelegenheden een meer toegankelijke charme te hebben. De casino's waren misschien niet enorm van omvang, maar ze beloofden een intieme en boeiende ervaring.

Nieuwsgierig als altijd, waren mijn vrouw en ik vastbesloten om elk casino te bezoeken en grondig te beoordelen. Opvallend was het feit dat je hier zonder veel poespas naar binnen kon stappen, zolang je natuurlijk de volwassen leeftijd van 18 jaar had bereikt. De gokautomaten stonden klaar om gespeeld te worden, terwijl de tafelspellen een extra stap vereisten: inschrijven met een geldig ID, zoals een paspoort.

Ontdekkingen in het Gran Casino van Costa Meloneras

In het pittoreske Maspalomas genoten wij van een knusse vakantiewoning op een prachtig park, vlakbij het allereerste casino dat we bezochten: het Gran Casino in Costa Meloneras. Gelegen in het luxe toeristengebied, trok dit casino onze aandacht met zijn 120 gokkasten, waar je al kon spelen vanaf €0,20. Het assortiment was divers, met machines die een scala aan gokspelletjes aanboden. Naast de gokkasten was er ook een automatische roulette, waarop zo'n twintig gasten geconcentreerd speelden.

Bij binnenkomst viel de sfeer ons meteen op. Kil en ongezellig, de medegokkers leken volledig opgaan in hun spel, zonder aandacht voor hun omgeving. Waren dit werkelijk toeristen? We namen even pauze bij de bar, maakten wat foto's en waagden een gokje op de slots. Contact geld erin, een voucher terug bij een uitbetaling, net zoals we dat in Nederland gewend zijn. Vervolgens begaven we ons naar het midden van het casino, waar de live tafels stonden. Inschrijven was vereist, maar geen entreegeld. Met het verkregen papieren toegangsbewijs konden we een heel jaar lang het legale casino betreden zonder opnieuw legitimatie te tonen.

Hoewel deze plek er keurig uitzag met een mooie bar, ontbrak ook hier de levendigheid. Roulette-, blackjack- en elektronische Ultimate Texas Hold'em-tafels stonden klaar. We wisselden wat geld en begonnen met enthousiasme aan de roulette, met elk een kleurtje. De minimale inzet was 2,5 euro per fiche, en het betrof een Europese roulette met slechts één nul. De croupiers en tafelchefs waren professioneel, maar er kon geen glimlach vanaf. Zelfs bij een fooitje bleef het bij een beleefd 'dankjewel'. Hier kwamen we duidelijk niet voor de gezelligheid.

Na de roulette waagden we ons aan blackjack, waar mijn vrouw prima presteerde. Vervolgens namen we plaats aan de elektronische pokertafel, waar een dealer de kaarten uit de slof haalde. Hier hebben we lang gespeeld, met een drankje en gezelschap van andere gasten. Ondanks de volle hotels in de omgeving bleef het rustig in het casino die avond. Al met al geven we het Gran Casino een nette voldoende, maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Een cabrio avontuur en casino ontdekkings tocht

Met een gehuurde cabrio als metgezel, verkenden we het prachtige eiland, van schilderachtige wegen tot de hoofdstad Las Palmas op Gran Canaria. De stad, met zijn typerende hoogbouw en enigszins ongestructureerde charme, bood talloze winkeltjes en hier en daar een verrassend eettentje. Eerlijk gezegd deed Las Palmas ons hart niet sneller kloppen, een sentiment dat we blijkbaar deelden met anderen die de stad bezochten. Maar ons hoofddoel was elders, het casino riep en daar spendeerden we uiteindelijk zo'n vijf uur.

Aan de speeltafels genoten we van diverse smakelijke drankjes terwijl we ons waagden aan de gokkasten. Het hoogtepunt van de avond was het spektakel aan de live roulette tafels, waar de Spaans-Chinese medespelers helemaal opgingen, met ons in hun kielzog. De croupiers waren uiterst professioneel, maar een lachje kon er amper vanaf. Een zekere terughoudendheid, wellicht om de spelers niet af te leiden. Zelfs wanneer sommige gasten geïrriteerd raakten omdat de croupier won, bleven ze ijzig kalm. Een schouwspel dat we ook kennen van Rozvadov; geen medeleven voor de speler, maar een volledig neutrale houding.

Met zo'n 200 verschillende slots, waarbij je al kon spelen vanaf €0,10, was het aanbod meer dan voldoende. Het slots gedeelte bood ook diverse elektronische spellen, waarbij de dealers de kaarten schudden en uitdelen. Echter, in het midden van het casino was er weinig actie aan het begin van de avond. Als een paar van slechts twee personen was het lastig om plezier te beleven, vooral wanneer het personeel niet bereid was om samen met ons de tango van het vermaak te dansen. Dit casino zakte voor ons door het ijs; er was geen sfeer, geen enkele vorm van interactie, maar desondanks kon je er uitstekend gokken en een gratis drankje krijgen als je speelde. Het voelde alsof er zoveel meer uit te halen was, en opvallend genoeg zagen we geen enkele toerist in dit casino.

Teleurstelling in Maspalomas

Na een bruisend bezoek aan het grote Gay Pride-festival, waar we gedanst hebben en de leukste avond op Gran Canaria hebben beleefd, besloten we een kijkje te nemen in het kleine casino dat midden in het centrum van Maspalomas lag. Bij binnenkomst was het al snel duidelijk dat dit niet het meest indrukwekkende casino van het eiland was. Klein, verwaarloosd en bijeengehouden met plakband, met weinig gokkasten en het ontbreken van een modern ticketvoucher-systeem; alles verliep nog op de ouderwetse manier met handbetalingen. Een totaal gebrek aan sfeer en slechts een handjevol verslaafde spelers zorgde voor een bedrukte ambiance.

Na verplichte inschrijving snelde we naar de speelzaal beneden, maar ook daar was de situatie weinig beter. Enkele speeltafels waren aanwezig, maar slechts één roulette was actief. In een hoekje werd zelfs een klein pokertoernooi gespeeld, alsof de tijd had stilgestaan sinds mijn eigen pokerspel in de jaren negentig. De totale stilte in de ruimte deed afbreuk aan de sfeer, en het leek alsof alle casinogeluk ver te zoeken was. Zelfs na enkele drankjes, waarbij ik in een feestelijke overdrive raakte (immers, twee Red Bulls met wodka achter de kiezen), was er geen glimlach te bekennen, niet bij de dealer en zelfs niet bij de chef. Mijn humoristische pogingen, zelfs in feestmodus, konden het sombere tafereel niet doorbreken.

Conclusie over Gran Canaria

Op het eiland Gran Canaria is een gokje wagen zeker mogelijk, met talloze speelhallen en straatloterijen die de sfeer op straat bepalen. Desondanks komen de meeste toeristen naar dit eiland voor de overvloedige zonneschijn en de vriendelijke bevolking, waardoor ze heerlijk kunnen ontspannen. Helaas hebben de casino's op dit eiland geen blijvende indruk op mij achtergelaten. De algehele inactiviteit van zowel het casinopersoneel als de gasten viel aanzienlijk tegen. Hoewel het aanbod redelijk was, kan dit in geen enkel opzicht tippen aan de grandeur van onze eigen Holland Casino's. De casino's op Gran Canaria zijn zeker een bezoek waard, maar bieden weinig om de casinoliefhebber echt te bekoren.