‘Gokt U?' of: ‘GOKje?’ was een aanhef waarmee ik meermaals m’n wekelijkse column startte om iedereen er op te attenderen dat men vaak gokt zonder daarvan bewust te zijn. Tenslotte is meespelen in Staatsloterij, krassen bij de sigarenwinkel of meedoen aan de Postcode Loterij óók gokken.
Aan het begin van een nieuw jaar hierbij een terugblik op verschillende van m’n 197 columns op OneTime:
Af en toe een voorzichtig spelletje, tót m’n echtgenote vroeg wat ik aan het doen was. Ik zat ergens met een paar duppies te klooien op ‘9 pots of gold’… eerder vanwege de grappige geluiden dan om werkelijk te proberen iets te winnen.
Tot het me verveelde en ik Angela vroeg om ook ’s te spelen op m’n PC. Groot beeld, en hilariteit. Ze wón! En won. De volgende dag betrapte ik haar op haar eigen laptop, tot ze ineens begon te dansen en zingen! Ja hoor, een vette buit! Dat ging een paar weken zo’n 1 à 2 uur per avond zo door, tót er een kentering optrad.
Het zojuist volledig gerenoveerde Kurhaus in Scheveningen opende een casino van ruim 8.000 m², met een cercle privé en een 5 sterren restaurant. Ambitieus, maar passend in de plannen zoals algemeen directeur Nico de Rooij die voor de lange termijn had. ‘Casino Scheveningen’ moest een paradepaardje worden, in een geheel hersteld Scheveningen.
Al spoedig bleek dat ‘Scheveningen’ een gouden greep was, bezoekersaantallen sloegen de prognoses om de oren. Niet alleen voorzag casino Scheveningen in een regionale behoefte, tevens kon justitie de plannen om een vinger te krijgen achter het ‘illegale gokcircuit’ in de randstad realiseren.
Albert Einstein maakte ooit de vlakke verklaring dat men onmogelijk bij roulette kon winnen “tenzij hij geld van de tafel steelt terwijl de croupier niet kijkt.”
Bij een (eenmalig) bezoek van de kleine wiskundige aan een casino in Las Vegas bleef hij staan bij een roulettetafel, kocht een bescheiden stel fiches, legde ze neer op rood – en won. Vervolgens liet hij ze nog twee ronden staan, waarop ook rood verscheen. Daarna incasseerde hij zijn geld, stak zijn winst in de zak en grijnsde naar de begeleidende wetenschapper. Ironisch genoeg.
Te vroeg gestorven, maar wél ten volle geleefd. We zullen Werner nooit vergeten en net zoals er velen onder ons hem konden waarderen, waren er ook die hem minder graag ‘zagen'…
Anekdote vanuit de tijd in het Kurhaus in Scheveningen, waar Werner 's nachts bij de personeelsingang netjes door bedrijfsbeveiliging op video werd gezet toen hij de liefde bedreef met een onbekende (?) dame (en nadat hij later met de beelden werd geconfronteerd zei: “Jezus, dat ben ik”…)…
Na de opening van het casino in het Kurhaus leek het wel of de regio Haaglanden een aantal jaar goklust had in te halen, want het stond iedere dag vol aan de speeltafels. Dat was niet alleen leuk om te zien, maar ook flink aanpoten voor die croupiers.
De zaalassistenten hadden het al lang in de gaten. Als ze in de buurt bleven van wat buitenlandse croupiers dan viel er wel eens een stukje van de tafel en dat stukje had al snel een broertje en een zusje.
Uiteindelijk bleken het grote families te zijn waar de zakken van de assistenten niet tegen bestand waren. Iedere dag pikten ze voor honderden guldens van de grond, daar hoefden ze echt niets voor te doen.
Hier de állereerste Jackpot winnaar bij Holland Casino. Ik werkte in de Public Relations nauw samen met directeur Ron Goudsmit en we hadden een conflict met casino “Amsterdam”.. De “jackpot clubs” zouden pas openen met de opening van ‘Amsterdam Hilton'. Maar de hele club in Rotterdam was al maanden compleet ingericht, dummy run gedraaid, klaar om operationeel te worden. Toch werd door de hoofddirectie aangehouden dat moest worden gewacht tot Amsterdam Hilton casino open was.
Nou, op 1 december 1986 was ’t eindelijk zo ver; opening Amsterdam. 's Middags echter draaide de (gehaaide) PR man van HC Rotterdam de goegemeente een loer: “Eerste winnaar Mega-Jackpot” in Rotterdam… Awé Krijger maakte deze foto, en die zorgde er voor dat deze verscheen op de voorpagina van “De Telegraaf”, in de editie van de volgende dag, maar die ’s nachts al werd gedistribueerd.
Ikzelf zat 's nachts na de feestelijke opening van “Amsterdam Hilton” in “Juliana’s nachtclub” onder het Hilton tussen zangeres Vanessa en TV prominent Tineke in op de luxe canapé, toen de verse “Telegraaf” werd bezorgd: “Yeah, TRIOMF”!
In de periode dat het casino zich als nieuw fenomeen aandiende in Nederland waren er natuurlijk ook kinderziektes en excessen. Waar geld voor het oprapen lijkt te liggen, worden de kansen op fraude groter.
Ondanks alle pogingen van de organisatie om er voor te zorgen dat medewerkers eerlijk en oprecht zijn, werd het casino meermaals geconfronteerd met fraude. Niet alleen de croupier die samen met een gast probeerde zich te verrijken, net zo goed bij leidinggevenden, zelfs ook bij de hoofddirectie.
Het was schrikken om te zien dat collega’s en leidinggevenden van de ene op de andere dag verdwenen; vaak kenden we elkaar ook privé, we hadden een band.
Nadat in 1987 verder geen prijs werd gesteld op mijn pioniersactiviteiten als ‘Public Relations Manager’ en zoals dat dan gaat in grote organisaties: ‘terug de lijn in’. Lijnmanager dus, het dagelijks runnen van de speelzaal in het casino.
Voor velen een droombaan, dik betaald en (bijna) aan de top van de Mazlow piramide. Echter, deze jongen was jong, energiek en vól ambitie. Inmiddels was de muur gevallen, en Oost-Europa rijp om te exploiteren.
Na een aantal pogingen om een poot tussen de deur te krijgen zoals ik beschreef in eerdere columns, besloot ik te gaan ondernemen in Roemenië, het land waar ik al in 1974 werkte als ‘partner im schnee’ bij Neckermann Duitsland. Getrouwd met een Roemeense sprak ik de taal en wist aardig de weg.
Na een poging om via de Premier direct een casino te openen in Boekarest op m’n voeten beland en ingezien dat tegen grote spelers als Ötspag niet te vechten viel. Maar BINGO Royal kon wél!
Er was een tijd dat bijna iedereen rookte, stel je voor in de casino’s, met de spanning van het spel werd er steeds meer gerookt. Eerst stonden die gewoon op de tafel, en bleek dat ze regelmatig werden meegenomen.
Klein genoeg om in een tasje te passen speelden we in op deze drang van mensen om iets ‘mee te nemen’. We maakten er met beeld en tekst een collector’s item van! In 1986 werden er 100.000 asbakjes ‘meegenomen’.
Daar waar we indertijd een onderscheid maakten tussen het casino met blackjack en roulette en de speelhal, is er wél iets veranderd. De door de overheid als ‘officiële casino’s’ gekwalificeerde keten van ‘Holland Casino’ vestigingen zijn geëvolueerd tot een multi-spelaanbod en hypermodern paleis van entertainment, aangenaam verblijf op hoog niveau met een gokje.
Maar ook de ‘speelhal’ heeft zich ontwikkeld, zij het met een qua besteding aangepast aanbod, en zonder ‘levende spelen’, maar zéker de keus van een bezoek waard! De hierboven omschreven ontwikkeling eindigt niet bij onze landsgrenzen, het team van OneTime reist de wereld over om een uniek beeld te schetsen van de héle kansspelwereld.
Als enige verschaft OneTime een beeld van de héle industrie, ik ben trots hier ook een bijdrage aan te mogen leveren. Als enige Nederlandse onafhankelijke reviewer van casino’s bezoeken OneTime medewerkers alle casino’s in Nederland en beoordelen deze door middel van een review en een ‘rapport’. Daarnaast vraagt OneTime aan alle bezoekers om reviews achter te laten op het forum.
DE BESTE WENSEN AAN ALLEN, en mócht u er aan denken om een gokje te wagen in 2023, denk dan 20|23 à cheval!
Prachtig om mee te maken, zo ook zie ik als verse 70-er de voortgang van OneTime. Werkelijk een genoegen om deze stadia te observeren, soms zelfs van een visie mijnerzijds te voorzien. Gelukkig lijkt inmiddels de volwassenheid bereikt, zal een toekomst van structuur en succesvol opereren het verdiende resultaat zijn van een nooit aflatend enthousiasme.
geplaatst in 
