Er zijn vele mogelijkheden om te zorgen dat je klanten aan je bindt. Eén daarvan is het zogenoemde ‘relatiegeschenk’. Bedoeld om de relatie een plezier te doen en aan de hand van het geschenk ook later aan de relatie te herinneren.
Eerder, in mijn column over mijmeringen, noemde ik de beperkte mogelijkheden van de casino’s om wervend te werk te gaan, en ook de creatieve mogelijkheden die er overblijven.
Naast het relatiegeschenk is er natuurlijk de incentive (stimulans, aansporing, prikkel) als een drankje, lunch, diner of uitnodiging om gasten te verwennen. We beleefden tijden waarin we als (floor)manager de vrije hand hadden in het verwennen van onze gasten.
Oordeel zelf welke geschenken zinvol waren, zie vooral ook de prachtige cartoon/puzzel van Jan van Haasteren, hier bovenaan.
In mijn tijd als PR-man belde Marianne Breeuwer van het hoofdkantoor met de mededeling dat ze nog een paar duizend van deze puzzels (en 10.000 posters) overhadden met deze cartoon. Of ik er iets mee wilde..
Nou, er was in heel Rotterdam geen WC meer in openbare gebouwen waar niet zo'n poster hing en vrijwel geen kantoor waar de medewerkers geen puzzel hadden gekregen. Was prima promotie! Als ik er niet "iets" mee had gedaan waren ze waarschijnlijk in de container beland, zoals vele "give-aways"...
Er was een tijd dat bijna iedereen rookte, stel je voor in de casino’s, met de spanning van het spel werd er steeds meer gerookt. Eerst stonden de asbakken gewoon op de tafel, en bleek dat ze regelmatig werden meegenomen.
Klein genoeg om in een tasje te passen speelden we in op deze drang van mensen om iets ‘mee te nemen’. We maakten er met beeld en tekst een collector’s item van! In 1986 werden er 100.000 asbakjes ‘meegenomen’..
Citaat: “Naast Give Aways, hadden we ook Take aways, d.w.z. de witte asbakjes met het casinoprintje erin. Die verdwenen als sneeuw voor de zon en sierden menige huiskamer.
Een mooie gadget, totdat een snuggere bedacht dat het goedkoper was om ze niet meer te bedrukken, maar gewoon wit te laten. Een gemiste kans om promotie te maken voor HC. Later kregen we tafelranden met zware messing asbakken er in. Deze zware messing asbakken, samen met de glazenhouders in Rotterdam, verdwenen bij de vleet.
Kennelijk hadden we een koperhandelaar als klant, want die dingen kostten toen al 33 gulden per stuk. Ze waren niet aan te slepen. Dader(s) nooit kunnen betrappen. Dus hebben we ze toen van RVS laten maken. Probleem over.”
Nu, na ruim 40 jaar casino’s, blijkt dat er nogal veel verzamelingen bestaan van de items die gedurende de jaren werden geïntroduceerd als ‘give aways’.
Veel medewerkers tonen trots hun verzamelde items. Al die give aways, die voor gasten bedoeld waren maar tevens heel gretig werden verzameld door medewerkers, vooral door de ‘beheerders’ van het z.g. ‘Give-Away-Magazijn’.
Er is er zelfs één die heeft bekend nog dozen vol op zolder te ‘hebben’. Bij de omschakeling naar een nieuwe huisstijl bleek menige Chef Algemene Zaken zijn schatkamer nog vol te hebben liggen met wel heel veel oude relatiegeschenken. Die konden zo de vuilnisbak in.
Zandvoort bleek toen recordhouder opsparen give aways. De meeste "chefs AZ" gaven liever hun léven dan iets aan een (potentiële) gast. Ik kende er één die voortdurend vroeg naar het NUT van give-aways...
Geniet van de plaatjes!
geplaatst in 
