En toen was het alweer tijd voor mijn blog. Wat vliegt de tijd toch! Deze zin roep ik trouwens heel erg vaak. Want het is gewoon zo. Dagen, weken en jaren. Ze vliegen werkelijk voorbij.
Gisteren zat ik nog op mijn fiets richting school en vandaag werd ik wakker en was ik 35 jaar, heb ik 3 kinderen, een eigen huis en rimpels die opeens niet meer weggaan na een kop koffie.
Tijdens mijn pubertijd, zo’n 20 jaar geleden (auw), vroeg ik mijzelf heel vaak af “wat is mijn doel? Wat is de reden dat ik hier ben?” Een enorm moeilijk vraagstuk voor een meisje van 15 jaar en een enorm frustrerende ook kan ik je vertellen. Want niemand kan je er antwoord opgeven, daar moet je zelf dan achter zien te komen.
Ik was bang dat er geen hoger doel voor mij was weggelegd. Voor niemand trouwens. Je wordt geboren, gaat naar school, gaat naar het werk, mag hopelijk van je pensioen genieten en dan ga je dood. Die gedachte maakte me gek. Gek en verdrietig. Ik wilde dat niet, maar wat wilde ik wel? Dat wist ik ook niet.
Het leven sijpelt dan gewoon door. Of je nou wel of niet weet wat je wilt. Je probeert goede keuzes te maken en doelen te stellen, waarvan jij denkt dat ze je gelukkiger gaan maken in de toekomst. Goed leren, want dan krijg je een goede baan. Hard werken, dan kun je een mooi huis kopen.
Dat “goed leren” ging bij mij al fout. Ik zat op het vmbo en haalde goede cijfers. Ik wilde graag mijn eigen dierenwinkel als ik later “groot” was. Dat opgroeien moest sneller dan verwacht, want op mijn 18de raakte ik zwanger. Ik wilde natuurlijk voor mijn kleine meid zorgen en daarom studeerde ik niet verder.
Ik leek op dat moment wel even mijn levensdoel gevonden te hebben. Zorgen voor mijn kinderen. Mama zijn. En ja, die liefde die je voelt voor je kids is werkelijk met niks te vergelijken. Zo intens. Toen dat voor een groot deel wegviel na mijn scheiding, kwam ik weer in het donker.
Donker en doelloos. Ik klampte me vast aan mijn werk en gelukkig kon ik daar veel in kwijt en kreeg ik er veel voor terug. Een nieuw doel was gevonden. Keihard werken, geld verdienen en iets opbouwen.
De jaren vlogen weer voorbij en tussendoor kon ik zowaar af en toe genieten van momenten die ik meemaakte in mijn reis naar een nieuw doel. Het begon zijn vruchten af te werpen. Mijn harde werk werd erkent en ik werkte me op tot floormanager. Daarnaast had ik voor het eerst in mijn leven spaargeld.
Geld maakt niet gelukkig, maar wel gemakkelijk. Weekendje weg, spontaan uit eten of tijdens een vakantie niet continu je eigen brood mee te hoeven nemen. Gewoon leuke dingen kunnen doen en je geen zorgen hoeven te maken.
Het moment was aangebroken. Ik en mijn vriend gingen eindelijk de stap nemen om samen een huisje te kopen. Dit was al snel gevonden en ons bod werd geaccepteerd. Dankzij een hoop spaargeld konden we ons huisje helemaal naar wens opbouwen en inrichten.
Wat een droom was dit. Nieuwe badkamer, keuken, vloer, kunststof kozijnen en meubelen. Hier hebben we jaren naar toegewerkt en terwijl ik dit typ vanuit mijn woonkamer, voel ik me nog steeds zo trots.
Weer een doel afgevinkt. Alsof dat nog niet genoeg was, werd ik ook in mijn werk opgemerkt en kreeg ik een mooie aanbieding. Als kers op de taart wilde mijn oudste bij ons komen wonen. Al mijn dromen leken uit te komen.
Waarom ben ik nu niet continu zielsgelukkig? Waarom bekruipt mij nog steeds het gevoel dat ik iets mis? Dat ik een doel moet hebben? Welk levensdoel is goed genoeg om te behalen om me daarna oneindig gelukkig te kunnen voelen?
“Als ik een paar kilo's kwijt raak, ben ik vast gelukkiger”, “als ik de loterij zou winnen, zou ik dolgelukkig zijn” …als als als… We stellen onszelf steeds doelen en dromen voor, met de hoop als we dat behalen, dat we dan gelukkig kunnen zijn.
Maar geluk zit hem dus niet in het behalen van een doel of het beleven van een droom. Geluk zit hem in de kleine momenten. Niet alleen tijdens het behalen of beleven van een doel of droom, maar ook in de weg er naar toe.
Maar daar vergeten we soms bij stil te staan. Het leven gaat ongemerkt voorbij, terwijl we naar dat doel aan het toewerken zijn. Want heb je dat doel bereikt, dan zul je zien dat daar niet gelukkiger van geworden bent. Dat gevoel is maar tijdelijk.
Geluk en je gelukkig voelen zijn momentopnames. Want hoe weet je dat je gelukkig bent, als je je nooit klote voelt? Niemand is altijd gelukkig, niemand voelt zich altijd goed. Het is oké om je soms rot te voelen. Het is goed om soms een baaldag of zelfs een baalweek te hebben. Dat is menselijk.
Dus stop met wachten op gelukkig zijn. Wacht niet tot je die kilo’s lichter bent. Wacht niet tot je de loterij hebt gewonnen. Wacht niet tot je die functie hebt bereikt. Stop met je schuldig te voelen wanneer je even niet gelukkig bent. Stop met jezelf te vergelijken met anderen en wat anderen doen.
Leef in het moment. Leef voor jezelf. Wees lief voor jezelf en zie wat je al hebt. Wacht niet met genieten, want de tijd vliegt voorbij.
geplaatst in 
