Je hoort het zo vaak in de sport. Met een miezerig intikkertje wint de onderliggende partij, terwijl ze de hele wedstrijd zwaar onder druk hebben gestaan van de veel sterkere tegenstander. De winnende coach is dan stellig in de reden waarom zijn ploeg alsnog gewonnen heeft: ze hebben het geluk afgedwongen.
Niet alleen in de sport wordt deze uitdrukking gebruikt trouwens. Om me heen hoor ik het ook regelmatig wanneer er over het gewone leven gesproken wordt. Maar hoe doe je dat eigenlijk; geluk afdwingen? Moet je je dan op een andere manier voorbereiden? Is het een mindset? Een overtuiging? Met een ritueel de pechduivel tijdelijk verdrijven? Over pech gesproken. Kun je pech ook afdwingen?
Geluk. Misschien wel het woord dat direct en indirect het meeste aandacht krijgt van alle woorden die ooit bedacht zijn. Haast ons hele bestaan is er op gericht om geluk te (onder)vinden. Meteen moet ik denken aan een uitspraak die ik ooit hoorde; “in welk wetboek staat geschreven dat de mens recht heeft op geluk?” Een mooie filosofische gedachte wel. Geluk, we zoeken het dus allemaal. Maar is geluk daadwerkelijk afdwingbaar?
Zelf heb ik een relatie met een dame die met recht “een zondagskind” genoemd mag worden. Alleen al het feit dat die benaming bestaat betekent al wel iets.
Wanneer ik achter het stuur zit en we rijden een drukke parkeergarage in, geheid dat ik ergens op één van de bovenste lagen uiteindelijk een plekje vind. Rijdt zij, ook al staat er met grote rode letters “vol” bij de ingang, dan komt er steevast een plekje vrij vlak bij de ingang. Gebeurt dat een keer niet, dan heet dat pech.
Misschien dwingt zij het wel af door, wanneer we besluiten op het drukste moment van de dag toch de stad in te gaan, vooraf te zeggen: “laat mij maar rijden, ik heb toch altijd geluk.”
Je begrijpt wel dat ik natuurlijk ook deze zin vaker heb uitgesproken in de hoop dat ik het kon afdwingen, maar helaas werkt dat dan toch niet zo. Ik kan dan netjes achter in de rij aansluiten bij lotgenoten die blijkbaar ook niet op zondag geboren zijn. Aan de andere kant, als ik er bewust voor kies om haar te laten rijden in dergelijke situaties; dwing ik dan ook niet het geluk af?
Stel je bent in het casino. Veel mensen zijn daar vooral voor een gezellige avond laten ze ons geloven, maar niemand wil natuurlijk expres geld verliezen door op een manier te spelen die helemaal niet bij hen past.
Als ik het op mezelf betrek en ik besluit 50 euro in een kast te stoppen, dan zou ik het liefst meteen 1of 2 euro per draai spelen. Grote stappen, snel bij de finish of in de grindbak.
Iets in mij zegt dan echter dat ik in het casino ben voor een leuke avond. Want dat schijnt dus zo te horen. Zo vaak ben ik daar nu ook weer niet en ik ga dan ook keurig met 20 eurocent per draai spelen.
Dom natuurlijk. Gezelligheid vind ik in de kroeg, op het terras, tijdens een avondje kaarten of gewoon in een samenzijn met mensen die ik graag mag. Desnoods aan de bar van het casino in combinatie met een prettig schaaltje bitterballen. Maar eigenlijk ben ik dan in het casino om te gokken.
Om geluk voor mezelf af te dwingen. Interesseert mij die gezelligheid nou. Vraag je een jaar later hoe die avond ook al weer was dan zal ik het antwoord schuldig blijven . Ook al had ik met mijn schamele 20 eurocent inzet na tien draaien het bonusspel gekregen en een whooping 21 euro gewonnen.
Op dat moment zou ik zeker niet blij geweest zijn. Ernstig teleurgesteld zelfs. Wat een pech. Terwijl mijn buurvrouw me feliciteert met mijn geluk; “die meneer voor jou heeft er zeker 100 euro in gegooid en heeft niet één keer het bonusspel gekregen en jij al binnen 10 draaien”, voelt dat voor mij als olie op mijn pechvuur.
Ik had vanaf mijn eerste druk op de knop meteen mijn geluk moeten afdwingen met een hogere inzet. Voor straf moet ik nu van mezelf mijn inzet verhogen en met 1 euro per draai jas ik er binnen 8 minuten en 36 seconden mijn saldo van 69 euro doorheen. Een avondje casino om snel te vergeten weer.
Had ik maar naar mijn innerlijke ik geluisterd zonder ruis. Zoals een zondagskind dat doet. Gewoon in die auto stappen op een drukke zonnige zaterdagmiddag en er van overtuigd zijn dat het plekje op laag één van de parkeergarage op jou wacht.
Het casino binnen gestapt. Mijn 50 euro in die kast gefrommeld waar ik een goed gevoel bij had gehad en meteen met 1 euro per draai mijn geluk afgedwongen. Had ik dan geen bonusspel gekregen, dan was dat niks anders dan pech geweest. Of misschien wel gewoon “normaal”.
Ik ben er uit denk ik. Geluk dwing je af door dicht bij jezelf te blijven. De overtuiging te hebben en te houden dat ook jij het mag ervaren. Pech, tegenslag en normaal zijn de norm, die onderga je. Maar geluk? Dat mag je afdwingen, daar mag je best een risicootje in nemen, want geluk dat beleef je!