Wat doet die ex-gokverslaafde steeds in de media?

We moeten het hebben over de keerzijde

Voordat ik verderga met deze column wil ik even heel duidelijk stellen dat dit stukje geen aanval op ex-gokverslaafden, ervaringsdeskundigen of waarschuwende spelers is. Laten we met z’n allen direct constateren dat verslaving niet wenselijk is. Dat een (gok)verslaving verstrekkende gevolgen kan hebben. Dat het levens kan ruïneren.

De aantrekkingskracht die casinospellen op sommige spelers heeft ontkennen we zeker niet. De kans op gokverslaving is reeël. Dat moeten we allemaal niet willen. Vanuit OneTime dragen we ook al sinds onze begindagen uit dat het spelen van (online) kansspelen vooral een hele leuke hobby moet zijn. Je moet absoluut niet dwangmatig spelen. Je moet niet spelen met geld dat je niet kunt missen.

Dat gezegd hebbende vind ik toch dat er wat meer uitleg en inzicht mag zijn over de ex-gokverslaafden die je recentelijk in de diverse media hebt kunnen lezen of horen. Zij waarschuwen voor een enorme kans op gokverslaving nu we via de media worden blootgesteld aan de ene gokreclame na de andere.

Ja, er zijn momenteel veel gokreclames op televisie. Dat erken ik direct. De kans dat het er het komende jaar alleen maar meer worden is groot. Tenzij er door de politiek paal en perk aan gesteld wordt. Het lijkt er op dat dit op korte termijn gaat gebeuren overigens, na een aangenomen motie in de Tweede Kamer.

Zolang er meer vergunde aanbieders op de markt komen, zal er (op welke manier dan ook) flink reclame gemaakt worden. Pas daarna, als iedereen zijn plekje op de vergunde markt een beetje heeft gevonden, zal de reclamestorm een beetje gaan liggen. Dat is de consequentie van het gekozen beleid.

Screenshot 2021 12 14 16.48.41 — TheGreatOne te gast bij het radioprogramma Spijkers met Koppen over de veelheid aan gokreclames

Eenzijdig verhaal

Ik ben zeker niet tegen ervaringsdeskundigen die in de media een ‘pas op’-momentje claimen. Ik vind wel dat meerderheid van de spelers die casinospelen en sportsbetting als hobby hebben en niet verslavingsgevoelig zijn, ondervertegenwoordigd zijn in de media. Er is in de media momenteel een wel erg eenzijdig verhaal te horen.

Zoals onze eigen TheGreatOne recentelijk beargumenteerde in het NPO Radio 2-programma Spijkers met Koppen: er is teveel kritiek op de reclames en het potentiële extra risico op verslaving. Er wordt te gemakkelijk voorbij gegaan aan het feit dat er nergens anders veilig gespeeld kan worden. Er is nergens meer toezicht dan bij gereguleerde aanbieders. De KSA stelt hele strenge eisen aan aanbieders op het gebied van verslavingspreventie.

Casino’s die preventiebeleid hebben moeten maken laten zich hiervoor ondersteunen en adviseren door ex-verslaafden. Dit om een reëel beeld van probleemspelers te krijgen. Om zodoende een profiel op te kunnen stellen waarbij er alarmbellen afgaan bij bepaalde gedragingen.

Die ondersteuning en adviezen zijn in de regel niet gratis. Er zijn ex-verslaafden en ervaringsdeskundigen die zich in hebben laten huren door de online kansspelbranche om hen te helpen met het beleid.

Dat is alleen maar goed. Ervaringsdeskundigen kunnen sneller de vinger op de zere plek leggen. Maar doe dat binnenskamers. Ik vind het dan een beetje ongepast dat diezelfde mensen in de media snoeiharde kritiek leveren op de wet en de manier waarop de casino’s omgaan met de handhaving van limieten en zelfuitsluiting. Beleid waar zij zelf in sommige gevallen over geadviseerd hebben.

Dubbele moraal

Zij verdienen daarmee immers zelf, net als de verslavingszorg dat doet, als adviseur of in een andere hoedanigheid hun geld aan de online kansspelaanbieders. Indirect dus ook aan de spelers, wat ook voor Onetime geldt overigens.

Het is vanzelfsprekend niet politiek gekleurd, maar dit komt ergens toch wel heel dicht in de buurt van ‘links lullen, rechts zakken vullen’. Het zou beter zijn om met elkaar de schouders er onder te zetten en de huidige markt stapje voor stapje beter te maken.

Laten we daarbij niet uit het oog verliezen dat veel van deze ervaringsdeskundigen en ex-verslaafden zeker ook goede dingen doen. En dat ze dat, vooral als het de speler raakt, veelal belangeloos doen. Daarnaast zijn er velen die we helemaal niet horen.

Misschien is dat wel het ‘probleem': het zijn altijd dezelfde die we horen en zien. Waar tegenover te weinig weerwoord is van de andere kant, de spelers. Laat dit dus ook direct een oproep zijn voor de media om hoor en wederhoor te plegen, zoals het goede journalistiek betaamt.