Eten bij de Librije : Wat kost dat nou?

Koninklijk ontvangst

Buiten stonden drie dames en een heer klaar om ons te verwelkomen. Allen keurig gekleed in pak en mantelpakjes. Ze keken verwachtingsvol naar me, maar ik moest nog even wachten op mijn drie lieve tafelgenoten. Dus liep ik richting het hoekje om te kijken waar ze bleven, maar nog voordat ik er was, kwamen ze al aangelopen.

Nu we compleet waren, konden we naar binnen, maar niet voordat we een foto voor het restaurant hadden gemaakt. Langzaam voelden ik de zenuwen weer terugkomen terwijl we naar binnen werden geleid. Binnen was het prachtig; de aankleding en sfeer van het oude gebouw pasten perfect bij elkaar.

In de gang naar het restaurant kwamen we zo'n zes gastvrouwen tegen, die ons allemaal een fijne avond wensten. We voelden ons als ware supersterren. Vervolgens liepen we door een prachtige lounge, voordat we bij het restaurant aankwamen. Het voelde als een terugkeer naar een geheime wereld.

Kleine eetbare kunstwerkjes

Toen was het tijd voor de allereerste gang, van de 10 gangen in totaal die we die avond zouden krijgen. Drie prachtige amuses werden voor ons neergezet, elk een klein kunstwerkje dat zorgde voor een grote smaakexplosie.

De eerste leek op een sperzieboontje, maar was eigenlijk een krokant hapje. De volgende was een zakje gevuld met lekkers, en de laatste was een eetbare roos, bijna te mooi om op te eten.

Het was duidelijk dat er veel tijd, moeite en liefde in elk gerechtje was gestoken. Ik vroeg me af hoe deze gerechtjes tot stand kwamen. Hoe worden ze bedacht? Worden ze eerst op papier uitgewerkt? Wordt er proefgekookt? Hoe worden de producten gekozen en waar komen ze vandaan?

Veel antwoorden op deze vragen vond ik in een klein boekje dat op tafel lag, een soort paspoort van smaak! Hierin zat onder andere een landkaartje met pinnetjes die aangaven waar de producten vandaan kwamen. Ook werden de vaste medewerkers van De Librije aan je voorgesteld. Dit vond ik een mooi, persoonlijk detail van de avond.

Liberije's huisgemaakte Kombucha

In dit zaaltjes stond ook een grot rek met grote ovale glazen vazen met een aparte, oranje vloeistof erin. Onze gastvrouw vertelde dat dit Kombucha was. Kombucha wordt gemaakt door thee (meestal zwarte of groene thee) te fermenteren met behulp van een symbiotische cultuur van bacteriën en gist, ook wel een SCOBY genoemd (Symbiotic Culture Of Bacteria and Yeast).

Tijdens het fermentatieproces worden suiker en andere toegevoegde smaakstoffen omgezet in organische zuren en kleine hoeveelheden alcohol. Kombucha kan verschillende smaken hebben, afhankelijk van de toegevoegde ingrediënten zoals fruit, kruiden of specerijen.

Het gebruik van kombucha in gerechten en drankjes voegt een interessante smaakdimensie toe, met zijn lichtzure en verfrissende karakter. Het kan worden gebruikt als een verfrissend drankje op zichzelf, maar ook als ingrediënt in sauzen, dressings of zelfs als marinade voor vlees of groenten.

Kombucha past goed binnen de culinaire visie van De Librije, die draait om hoogwaardige ingrediënten en innovatieve smaakcombinaties. Door zelf Kombucha te maken, kunnen ze de kwaliteit en smaak ervan controleren, en het aanpassen aan hun eigen unieke culinaire stijl, om zo een om een unieke culinaire ervaring te creëren voor hun gasten.

Toetje en de rekening

Na de maaltijd was het tijd voor koffie, maar bij De Librije krijg je meer dan waar je om vraagt. Hoewel ik getrakteerd werd, zou ik het persoonlijk minder leuk hebben gevonden als ik gewoon alleen koffie of thee had gewild dit hele assortiment, met bijbehorende kosten, ongevraagd kreeg.

Desalniettemin was het heerlijk, ook al zaten we al bommetje vol. Het werd geserveerd op een houten landkaart van Nederland, met lekkernijen uit verschillende provincies, die verwezen naar de streek. Bijvoorbeeld, Zeeuwse mosselen van chocolade uit Zeeland, en jointjes met witte chocolade en eetbaar papier uit Noord-Holland (Amsterdam). Creatief en smakelijk.

Na de desserts was het tijd voor een minder aangename verrassing: de rekening. Ondanks het gewonnen prijzengeld voelde het toch wat pijnlijk, aangezien dit gewoon een midweekse stedentrip voor twee was. Maar dat terzijde, het was een ervaring om nooit te vergeten. Bedankt, Armijn!