Gisteravond kreeg ik mijn cadeautje. Zonder verpakking, zonder gedicht. Het was ook geen heerlijk avondje of zo, ik was gewoon aan het werk. Drie dertigers kwamen uitpuffen aan de bar na een potje zaalvoetbal. Het gesprekje ging eerst over het krijgen van kinderen, huilbaby’s en het gebrek aan slaap. En toen, ineens, viel het woordje POKER.
Poker. Eén van de grootste passies in mijn leven. De reden ook waarom ik ooit de spreekwoordelijke pen opgepakt heb om stukjes te gaan schrijven. Weinig mensen in mijn direct omgeving spelen het spelletje nog, dus het onderwerp komt nog maar zelden ter sprake. Maar nu, op een koude gure regenachtige maandagavond in de december, zitten er opeens twee fanatieke spelers en een gelegenheidsspeler tegenover mij.
Geen idee hoe dat bij anderen werkt, maar mijn hart maakt altijd een klein vreugdedansje als ik met passie-lotgenoten in gesprek kan gaan. Vooral als het zo onverwacht is op een tot dan toe doodgewone, misschien zelfs beetje saaie, maandagavond. Opeens staat de tijd stil, vergeet je bijna dat je gewoon aan het werk bent. Het liefst zou ik dan tot diep in de nacht blijven zitten en mijmeren over het spelletje.
Namen? Ik ben gewoon vergeten te vragen hoe ze heetten. Grappig is dat. Wel kwam ene Armijn voorbij. Die kenden ze wel. Ze kenden eigenlijk alle namen in het pokerwereldje wel. Ze hadden alle drie een andere voorkeur qua spel. De ene was een echte live tijger, de tweede een schermklikker en de derde meer een hobby kaarter. Die was er nooit zo super fanatiek mee bezig geweest als de andere twee, maar wist wel precies waar het over ging.
We gingen van Vegas naar Namur. Van de Bredase Poker Series naar Antwerpen. Van schimmige illegale toernooitjes in blauw van de rook staande achteraf zaaltjes naar de vissen in het Bellagio. Van positie aan tafel naar anekdotes over handjes en second level thinking bij Stratego. Eén van de heren bleek namelijk ook nog eens een topper in dat spelletje. Andere hobby’s, passies, tafeltennissen en schaakmat.
De ene was het klassieke voorbeeld van de universitair geschoolde risico analyserende bankroll manager. Twintig tafeltjes open, geen cashgames alleen sit&go’s. Dollartjes schrapen op de lage limieten. Ooit vijftig dollar gestort om daarna alleen maar te cashen, zorgvuldig de balans op zijn account beherend. Uiteindelijk gestopt vanwege de studie. Studie betaald en de rest op de spaarrekening.
De ander speelde nog steeds live events. Rostov, Namur en bijna de Carribian WSOP series. Bijna, want inmiddels vader van twee was dat iets te veel van het goede vond zijn dame. Dan maar de
cash in plaats van het ticket. Hij speelde ook graag in Antwerpen. Vijftig euro buy in, zelf delen, 200 of meer deelnemers en volledig legaal. Hij was ook blij dat Armijn en consorten met het Holland Casino waren gaan babbelen om meer betaalbare toernooitjes op de kalender te krijgen.
De derde was de Stratego man. Ook bij dit spel kun je putten uit legio strategieën. Misschien eigenlijk ook wel logisch als het spel Stratego heet bedenk ik me nu. Maar hij beheerste die strategieën zo goed dat hij speelde op wereldniveau. Tight, agressive, loose agressive, ook deze termen zijn blijkbaar van toepassing op dit bordspel. Net zoals “het lezen van de tegenstander”. Mooi man. Mensen met een passie, daar krijg je levensenergie van.
Met het grootste gemak had ik het nog uren volgehouden. Heerlijk. Maar helaas riep de plicht. Zij moesten de volgende morgen weer aan de gang met kinderen, werk en andere dagelijkse beslommeringen en ik moest nog een beetje opruimen en zo. Ondanks de lange werkdag en het sombere weer liep ik vrolijk fluitend naar mijn auto. Het is altijd feest als je onverwacht een mooi cadeautje vol passie krijgt.
geplaatst in 
