Dooker vertelt: gratis naar Vegas met Onetime

Paradijs in de woestijn

Back to 1953

Eindelijk was het zover: in de ochtend van 17 april kwam de taxi ons ophalen die we telefonisch hadden besproken. Vanuit het werk van mijn man (Mills Novelty Company) hadden we een weekend Las Vegas aangeboden gekregen voor zijn 25 jaar lang trouwe dienst. Ik had nog nooit gevlogen en was best zenuwachtig. Ik was zelfs nog nooit bij een vliegveld geweest.

Mijn man kon zijn geluk niet op, hij was zo blij en altijd gefascineerd geweest door de luchtvaart. Daar kwamen we aan bij Los Angeles International Airport; er stond een Convair 240 klaar van Western Airlines. Hierover had ik gelezen in de krant en dit zou dé manier van reizen gaan worden.

De vlucht was hobbelig en we kregen onderweg een drankje en een pretzel. Vervolgens landden we op Las Vegas McCarran Airport, in de middag. Wat was dit fantastisch en wat een prachtig uitzicht hebben we gehad over de grote woestijnvlaktes en mooie bergen.

El Cortez

Gelukkig stond er voor ons een taxi klaar met onze naam op een bordje, want we hadden geen idee waar we naar toe moesten. De taxi bracht ons binnen een half uur naar het El Cortez hotel, dit was een zakenpartner van mijn man. Hij had hier een aantal machines verkocht.

Het hotel was net nieuw en had een Spaans Ranch thema met donkeroranje tinten. Er staat op het dak een reusachtig grote neon pijl die naar het casino wijst.

Bill Moore de manager (waar mijn man mee had onderhandeld) stond al klaar om ons te verwelkomen. Een hele attente heer en onze bagage werd zelfs al door de bellboy naar onze kamers gebracht, ik heb de jongeman een quarter gegeven.

Bill vertelde ons dat we ons even konden opfrissen op de kamer en of we daarna zin hadden om een drankje te komen doen in de Buccaneer Bar.

Buccaneer Bar

We hebben ons opgefrist en een mooie tafel in de bar gekregen. Ik was verrast door de aankleding van de bar, in Los Angeles lijken alle bars nog op elkaar. Maar hier is alles in piratenthema en zelfs de cocktail waitresses zijn verkleed als piraten.

Mijn man bestelt een droge martini met een citroentje en ik laat mij verrassen. De cocktail waitress raadt mij een Pulque cocktail aan. Dit schijnt een typisch Mexicaans/Spaans drankje te zijn, dat is gemaakt van de agave plant. Het is een wit drankje en smaakt heerlijk.

Bill geeft ons leuke suggesties voor het weekend en vertelt dat er morgen een atoombomproef gepland staat. Ik kan me er niks bij voorstellen maar mijn man wil dit per se bekijken. We hebben een leuk lijstje gemaakt van de suggesties en ons schema is al ingevuld voor dit weekend.

18 april

We hebben heerlijk geslapen en gelukkig was het niet al te warm vannacht. Vandaag gaan we eerst even een frisse duik nemen bij het zwembad en dan Fremont Street bekijken met een aantal mooie casino’s en hotels. Het wordt ongeveer 25 graden vandaag stond er in de krant. Ook staat er aangegeven dat rond 15:00 de atoombomontsteking te zien zal zijn.

De dame bij het ontbijt raadde ons aan dit te bekijken bij de Pioneer Club, dit zou een prachtig beeld moeten geven.

Fremont Street

Wat een leuke straat is Fremont Street. De casino’s hebben een leuke sfeer. Terwijl mijn man in de Golden Nugget vol trots vertelt over de Mills coin machines sta ik met een aantal dames een Malboro te roken en proberen we onze quarters te verveelvoudigen.

De machines glimmen mooi en volgens mij is het de bedoeling om 3 bellen te verzamelen, maar tot nu toe krijgen we vooral veel kersjes te zien. Het is toch best wel leuk, zo gezellig wat nieuwe mensen ontmoeten en wat praten met elkaar.

Dan komt er plots een ober die vertelt dat het tijd is om naar buiten te gaan omdat ‘het’ zover is. We kiezen een mooie plek uit tegenover de Pioneer Club waar een reclamebord hangt, met een reusachtige cowboy die aan het zwaaien is. Later hoorde ik dat ze die cowboy Las Vegas Vic noemen.

Het voelt een beetje vreemd. We staan met een aantal vreemden naar de lucht te staren. Maar toen was het zover, we hoorden een luchtalarm en de man naast mij zei ‘ nu komt het binnen 10 seconden'. De spanning liep op en toen… er was een grote knal te horen ondanks dat ik het verwachtte schrok ik toch nog. Ineens was er een grote rookwolk n de vorm van een champignon!

Wat een knal en een onwerkelijk gezicht en toen begon iedereen om ons heen te klappen. Mijn man, die had een glimlach van oor tot oor.

Sands Hotel

In de avond stond er een taxi voor ons klaar. Mijn man had voor ons een tafel gereserveerd in het Sands Hotel, wat nog geen jaar oud was. We gingen naar het LaRue restaurant, een Frans georiënteerd restaurant. Ik was heel benieuwd; zoveel luxe was ik niet gewend. Speciaal voor de gelegenheid kon ik eindelijk mijn Balenciaga ‘sackdress’ jurk met polkadots aantrekken.

Na een heerlijk diner gingen we naar de Copa Room, hier traden de prachtige Copa Girls op. Deze dames konden heel mooi dansen maar ik vond ze toch wel schaars gekleed. Daarna kwam de headliner waar ik op gewacht had, thuis draaide ik wel platen van haar maar om haar in het echt te zien was toch wel een droom die uitkwam. Dat was natuurlijk Mary Healy.

Na een fantastische avond gingen we weer terug naar El Cortez.

De laatste dag

Voordat we weer vertrekken naar het vliegveld moet mijn man nog langs bij het Sal Sagev hotel. Dit is aan het einde van Fremont Street.

Terwijl mijn man bezig is met zijn zakelijke contact probeer ik de shrimp cocktail uit aan de bar. De serveerster raadde mij deze aan en vertelde dat hun shrimp cocktail Las Vegas zou veroveren. Hij was inderdaad heerlijk maar ik vroeg me ook wel af of mensen echt naar Las Vegas zouden blijven komen. Bezoekers zouden ze wel nodig hebben als ze zulk goed eten en drinken konden aanbieden tegen lage prijzen.

Want over het algemeen waren we veel duurder uit geweest als we in Los Angeles onszelf zo culinair hadden verwend. Sterker nog: dat hadden we nooit kunnen betalen.

Terug naar huis

Na de verplichte afspraak en afscheid te hebben genomen van Bill van het El Cortez hotel vertrokken we weer naar het vliegveld, met de taxi.

Wat een bijzondere stad is Las Vegas, dit voelde echt als vakantie. Zoveel entertainment en mooie restaurants en bars met culinaire hoogstandjes. Wat waren we verwend en wat ben ik onder de indruk van deze stad, zoveel aanbod zomaar in een woestijn.

Ooit hoop ik nog eens terug te mogen gaan naar Las Vegas, maar voor nu is het vooral nagenieten van de leuke mensen die we hebben ontmoet en de prachtige herinneringen die we verzameld hebben.

Voor iedereen die ooit het geluk heeft deze stad te mogen ervaren: veel plezier en geniet van elk moment.