Er spelen grote dingen op dit moment. Nederland naar rechts. Dat is trouwens alleen als de Snollebollekes niet in de buurt zijn, want dan wisselt de keuze voor één kant in een nogal hoog tempo. Europese verkiezingen achter de rug. Welke kant gaat dat dan op en wat betekent dat voor ons, brave burgers? De Europese Kampioenschappen voetbal; zijn we daadwerkelijk favoriet of strandt het elftal weer voortijdig? En dan uiteraard nog mijn verjaardag.
Dat laatste is natuurlijk het grootste ding. Ook meteen het enige ding waar ik als klein Ieniemienie pionnetje in het hele grote geheel rechtstreeks invloed op kan uitoefenen. Het is ook niet zo maar iets natuurlijk. Ik heb er negen-en-vijftig jaar op moeten wachten om eindelijk een keer zestig te kunnen worden. De mede bijna bejaarden onder de lezers weten wel hoe dat voelt. Na een leven lang zwoegen, uitproberen, vallen, opstaan, te laat naar bed gaan, te vroeg op moeten staan, leren, vergeten en vergeven kom je dan eindelijk in de bloei van de aftakeling.
Gemiddelde levensverwachting van een man is nu ergens rond de tachtig, maar toen mijn moeder voor de eerste keer in mijn wiegje keek, was dat nog een tiental jaren minder. Als ik dan even terug kijk, dan heb ik niet echt mee gedaan aan al die moderne en klassieke initiatieven die levensverlengend zouden kunnen zijn. Te beginnen bij Rust, Reinheid en Regelmaat. Als uitslapen voor Rust staat, één keer per week schone sokken voor Reinheid en elk uur een peuk opsteken voor Regelmaat, dan sta ik er goed op. Helaas heb ik het idee dat dat niet helemaal de bedoeling was. Dan heb ik niet eens over de ongeveer 101.920 koppen koffie (met suiker) die ik tot nu toe gedronken heb.
Ook heb ik nog nooit één potje voedingssupplementen in huis gehaald. Oké, dat is een leugentje. Laatst ontdekte ik achterin het badkamerkastje een heuse pot multi vitaminen. Houdbaar tot 01-08-2006. Dagcrème, nachtcrème, bodylotion, zonnebrandcrème, het is op een noodzakelijke uitzondering na, allemaal aan mij voorbij gegaan. Gek genoeg voel ik me best goed. Alles doet het nog best eigenlijk. Knieën, heupen, enkels en andere gewrichten doen het nog zonder piepen en kraken. Wanneer ik dan even alles bij elkaar optel, dan zou je kunnen inschatten dat mijn levensverwachting ergens tussen de ongeveer tachtig van nu en zeventig bij mijn geboorte ligt. Ik word dus ongeveer 75.
Wat ga ik doen met die levensverwachting? Ga ik het roer rigoureus omgooien? Mijn badkamerkastje vullen met supplementen en crèmes. Een cursus stoppen met roken aanvragen? Minderen met de koffie? Een kek fietsje op de kop tikken en op marktplaats een zo goed als nieuw lycra pakje scoren? Rust, Reinheid en Regelmaat invoeren zoals het ooit bedoeld was? Veel energie stoppen in grote ambities om toch nog iets moois te kunnen achterlaten voor de volgende generatie? Of ga ik me realiseren dat uitstel geen afstel is, dat het onvermijdelijke toch een keer gaat gebeuren, welke keuzes ik ook maak? Ga ik dan gewoon verder op de manier waar ik me al vele jaren best comfortabel bij voel?
Wat ga ik doen met mijn verjaardag? Ook al zo’n dilemma. Ga ik het groots vieren? Met heel veel vrienden? Dat wordt dan namen sprokkelen, want in het dagelijkse leven heb je er eigenlijk maar een handje vol waar je echt intensief mee omgaat. Doe ik het thuis in de tuin? Ergens op locatie? Alleen bier, fris, wijn of ook sterke drank? Wordt het een thema feestje met dresscode, dj en passende aankleding? Of gaan we gewoon zitten, zuipen, sterke verhalen vertellen en anekdotes uitwisselen? Of stel ik het een jaartje uit om af te wachten hoe ik mijn zestigste levensjaar doorkom?
Dilemma’s, dilemma’s, dilemma’s. Ik wens mezelf veel wijsheid toe om tot de juiste keuzes te komen. Die wijsheid komt echter met de jaren zeggen ze. Misschien is dat dan toch ook een teken dat ik nog lang te gaan heb 😊.
geplaatst in 
