Onbezorgd en onbekommerd door het leven. Daar is nu weinig sprake meer van. Elke dag als ik de krant lees is er wel ergens veel ellende. Zitten we net in de nasleep van de corona crisis, gaat het helemaal de verkeerde kant op op vele plaatsen op deze aardbol. Natuurrampen en oorlogen dringen om de prominentste plaatsen op de hoofdpagina’s in te nemen. Nu neem ik veel (te veel?) nieuws tot me. Hoe anders was dat toen ik nog een tiener/twintiger was.
Volwassen geworden in de jaren tachtig. Een mooie tijd zeg ik altijd. Maar nu ben ik er wel achter dat dat heel persoonlijk is. Er waren in die jaren ook best veel crisissen, maar die zijn toch een beetje aan mij voorbij gegaan. Wij reden gewoon massaal met slecht afgestelde, massa’s fijnstof verspreidende, zwaar opgevoerde tweetakt brommers door de straten. Crossten zonder uitlaat in de bossen. Reden achteloos duizenden kilometers in zescylinder benzineslurpers. Verversten olie gewoon voor de deur en als het moest werd daar ook het motorblok gewisseld.
Ging je eens een keer als Provinciaal naar de grote stad, dan was dat echt een avontuur. Werd je niet lastig gevallen door broodmagere tandeloze heroïne junks, dan werd je wel opgelicht door balletje-balletje tovenaars. Durfde je er wat van te zeggen, dan werd je een steegje ingetrokken waar je door een aantal overduidelijke criminelen in zwarte leren jasjes te verstaan werd gegeven dat klagen weinig zin had. Ondertussen woedde er een koude oorlog, waren de huizen onverkoopbaar en werd bier getapt in stapelbare cola glaasjes.
Maar voor mij persoonlijk was het een geweldige tijd. De brommer gaf vrijheid om de wereld te gaan verkennen. We brommerden het land door en gingen op reis naar Duitsland, Luxemburg en België. Ik had vrienden voor het leven en vriendinnen voor even. Ging stappen op donderdag, vrijdag, zaterdag en als afsluiting van het weekend naar de disco op zondagmiddag. Tussendoor voetballen op zondagochtend. Verzamelen nakauwend op je broodje shoarma en je shaggie uittrappen op het veld wanneer de scheidsrechter vond dat we maar eens moesten beginnen.
Je wisselde aan de bar een geeltje voor tien knaken om te gokken. Had je een keer geluk, dan moest je aan de bar vragen of ze wilden “aftikken”. Je werd aan diezelfde bar uitbetaald en met een schakelaartje werd de kast weer op nul gezet. Bijna elke kroeg met een gokkast in huis had een kassa en een aparte goklade. Een avondje terras lopen leverde gemiddeld tussen de 50 en 60 gulden fooi op. Het tientje per uur loon werd keurig handje-contantje uitbetaald en je c.v. typte je op een elektrische typemachine met spelling correctie mogelijkheid.
De gemiddelde wisselkoers was 100 Belgische franc voor vijf gulden bij het grenswisselkantoor als we een keer bij onze zuiderburen tot 07.00 uur in de ochtend naar de disco gingen. Nette schoenen en een jasje waren verplicht bij het Holland Casino. Alleen Franse roulette, want de Amerikaans was te ordinair. Niemand een eigen kleurtje dus veel discussies over van wie die vijf gulden jetons op de winnende 22 waren. De Golden Ten casino’s schieten als paddestoelen uit de grond. 24 in plaats van 36 nummers en een behendigheidsspel zeggen ze. Holland Casino en de belastingdienst hebben het nakijken, de speler krijgen gratis koude en warme drankjes en op veel plaatsen ook gratis maaltijden.
Ik was zestien toen de tachtiger jaren begonnen voor mij en zesentwintig toen ze voorbij waren. Nu zou ik moeten googelen om eens terug te lezen hoe de wereld destijds in brand stond. Er zal best veel aan de hand zijn geweest, maar het ligt niet direct vooraan in mijn archief. Ik weet nog wel dat mijn moeder iets deed met vrouwen voor vrede. Ze waren tegen de plaatsing van kernwapens in Nederland geloof ik. Wij vonden dat maar geiten-wollen-sokken-gedoe van macrobiotische idealisten. Mijn leraar natuurkunde at zeewier, die man spoorde niet vonden wij.
Ik vraag me af of er nu, in deze tijden, ook nog tieners/twintigers opgroeien die over pakweg dertig jaar zullen vertellen dat ze een mooie, onbekommerde, onbezorgde tijd hebben meegemaakt in hun jeugd? Hebben we de afgelopen veertig jaar daadwerkelijk vooruitgang geboekt zoals de bedoeling was? Ik hoop het!
geplaatst in 
