In de geschiedenis van financiële hypes en speculatieve bubbels zijn er maar weinig echt nieuwe verhalen. Wat we vandaag zien in de cryptowereld, heeft sterke parallellen met eerdere economische fenomenen zoals de Gold Rush in Californië in de 19e eeuw en de tulpenmanie in Nederland in de 17e eeuw. De grote vraag blijft: wie verdient er nu echt geld met crypto?
Tijdens de Gold Rush in Californië trokken duizenden gelukszoekers naar het westen van de Verenigde Staten in de hoop snel rijk te worden door goud te vinden. Maar de harde realiteit was dat de overgrote meerderheid van deze goudzoekers nauwelijks iets verdiende. Slechts een enkeling had echt geluk en vond een klomp goud die hen rijk maakte.
De echte winnaars waren echter de ondernemers die de benodigdheden verkochten aan deze goudzoekers. Denk aan Levi Strauss, die spijkerbroeken verkocht, of Samuel Brannan, die schoppen, zeven en pannen leverde. De banken, casino’s en handelaren in benodigdheden verdienden structureel geld, ongeacht of de goudzoekers succes hadden of niet.
De cryptowereld vertoont veel overeenkomsten met de Gold Rush. De meeste mensen die in crypto handelen, hopen goedkoop in te kopen en duur te verkopen. Ze dromen ervan dat hun munten ‘naar de maan’ gaan, maar vergeten dat er altijd een nieuwe koper moet zijn die bereid is nog meer te betalen. Dit lijkt sterk op de tulpenmanie in Nederland in 1636, waarbij de prijzen van tulpenbollen tot absurde hoogtes stegen, totdat de bubbel klapte en veel investeerders geruïneerd achterbleven.
Op dit moment is de grote hype rondom crypto voorbij en zien we een relatief stabiele, maar dalende markt. Toch blijven veel mensen handelen, gedreven door hoop en hebzucht. Maar wie verdient er nu echt geld aan crypto?
Net zoals tijdens de Gold Rush, zijn het niet de individuele crypto-investeerders die de grootste winsten maken. De echte winnaars zijn de partijen die de handel faciliteren:
Crypto exchanges zoals Bitvavo en Binance. Zij verdienen aan elke transactie, ongeacht of de handelaar winst of verlies maakt.
Crypto brokers die een marge op aan- en verkoopprijzen hanteren.
Leveranciers van hardware wallets zoals Ledger en Trezor, die beveiligde opslag voor crypto’s aanbieden.
Crypto-educators die cursussen en trainingen verkopen aan mensen die hopen snel rijk te worden.
Dit is vergelijkbaar met poker: de spelers denken dat ze kunnen winnen, maar de enige constante winnaar is het casino, dat rake (een kleine commissie per hand) int. Hoe meer mensen handelen, hoe meer geld er uit de cryptogemeenschap wegstroomt naar de dienstverleners. Als er geen vers geld in de markt komt, droogt de cryptopool op.
Gezien de kosten van continu handelen, is het voor de meeste mensen verstandiger om crypto’s te kopen en voor lange termijn vast te houden (HODL). De transactiekosten en volatiliteit maken actief handelen risicovol en duur. Maar zelfs bij HODL blijft de vraag: zal crypto over 10 jaar echt je pensioen financieren?
Voor veel mensen is handelen in crypto’s een vorm van gokken. De brokers fungeren als casino’s die je verleiden om steeds weer een nieuwe trade te maken. Uiteindelijk zijn het de tussenpersonen die structureel winnen.
Net als tijdens de Gold Rush en de tulpenmanie verdienen de meeste individuen weinig tot niets aan crypto. De grootste winsten gaan naar de partijen die de infrastructuur faciliteren: exchanges, brokers, hardwareverkopers en opleidingsinstituten. Dit is een verdienmodel dat perfect aansluit bij Onetime: een platform dat informeert en adviseert over de realiteit van investeren, gokken en financiële markten.
Wil je écht geld verdienen met crypto? Bedenk dan eerst of je de goudzoeker wilt zijn, of liever degene die de scheppen verkoopt.
geplaatst in 
